تیروزینمی نوع یک

تیروزینمی نوع یک (به انگلیسی: Type I tyrosinemia) (نوع کبدی کلیوی) نوعی ناهنجاری مادرزادی متابولیسم است.

علائم بالینی ویرایش

شکل حاد در نوزاد یا شیرخوار: علائم آن شامل بوی ویژه مثل کلم پخته، استفراغ، کاهش گلوکز خون، بزرگی کبد، نارسایی شدید کبد، وضعیت هیپر اکستانسیون شدید سر و تنه، آسیب توبولی کلیه به صورت سندرم فانکونی، خونریزی، سپتیسمی و مرگ است.
شکل مزمن: علائم آن شامل هوش طبیعی، عقب‌ماندگی رشد، بزرگی کبد، سیروز، نرمی استخوان، هماتوم، آسیب توبولی کلیه، آسیب اعصاب محیطی به صورت درد و گزگز و مورمور، ضعف عضلانی که ممکن است به سمت فلج برود، علائم سیستمیک سیستم عصبی خودکار نظیر پرفشاری خون، بالا رفتن ضربان قلب و ایلئوس، پادرد، بزرگی طحال، واریس مری و خونریزی از آن، در نیمی از موارد بزرگ شدن کلیه‌ها، هیپرتروفی جزایر لانگرهانس که بدون علامت است، حملات عصبی ناشی از پورفیرین‌ها و در برخی از بیماران تشنج یا رفتارهای خود تخریب است.

در اسکاندیناوی یک مورد در هر صد هزار تولد زنده و در شمال شرقی ایالت کبک کانادا ۱٫۴۶ مورد درهر هزار تولد زنده در کانادایی‌های با اجداد فرانسوی است.

در بررسی اسیدهای آلی ادرار، سوکسینیل‌استون بالا تشخیصی است که گاهی می‌تواند طبیعی باشد. مشتقات ۴ هیدروکسی فنیل این ماده هم بالاست.
اسیدهای آمینه پلاسما: افزایش یا طبیعی بودن تیروزین، افزایش متیونین.
پورفیرین‌های ادرار: افزایش اسید دلتا آمینو لولینیک.
آلفا فتوپروتئین سرم: طبیعی یا بالا.
آزمون‌های کبدی: غیرطبیعی.
سایر آزمون‌ها: کاهش گلوکز خون، زمان پروترومبین و زمان نسبی ترومبوپلاستین غیرطبیعی، آمینواسیدوری جنرالیزه.

نیتیزینون که در واقع همان ۲-نیترو ۴-تری فلورومتیل بنزوئیل ۳–۱ سیکلوهگزان دیول است به میزان ۱ تا ۲ میلی‌گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بیمار دو بار روزانه بایستی تجویز شود. این ماده مهارکننده ۴-هیدروکسی‌فنیل‌پیرووات دی‌اکسیژناز بوده و باعث توقف تجمع متابولیت‌های سمی و بالا رفتن تیروزین می‌شود. رژیم غذایی با محدودیت فنیل‌آلانین و تیروزین نیز لازم است. در موارد بروز نارسایی کبد یا کارسینوم سلول کبدی، پیوند کبد ضروری است.

شامل کارسینوم سلول کبدی (جهت تشخیص نیاز به بررسی آلفا فیتوپروتئین دارد) و نارسایی کلیه است.

بیماری‌های متابولیک مادرزادی علائم بالینی، تشخیص و درمان، پریچهر توتونچی، امیرساسان توتونچی