جیل استاین
جیل استاین (به انگلیسی: Jill Stein) (زادهٔ ۱۴ مه ۱۹۵۰ در شیکاگو، ایلینوی) پزشک آمریکایی و نامزد انتخابات ریاست جمهوری ایالات متحدهٔ آمریکا در سال ۲۰۱۲ و ۲۰۱۶ از طرف حزب سبز آمریکا بود.[۱][۲][۳] او پیش از این، در سال ۲۰۰۲ کاندیدای فرمانداری ماساچوست بود.[۴][۵][۶]
جیل استاین | |
|---|---|
 | |
| نامزد ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا | |
| پزشک | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | ۱۴ مهٔ ۱۹۵۰ (۷۳ سال) شیکاگو، ایلینوی، ایالات متحده آمریکا، ایالات متحده آمریکا |
| حزب سیاسی | حزب سبز آمریکا |
| همسر(ان) | ریچارد روهر |
| فرزندان | بن و نوح |
| تحصیلات | دانشگاه هاروارد |
زندگی ویرایش
استاین در ۱۴ مهٔ ۱۹۵۰ در شیکاگو، ایلینوی زاده شد و در هایلند پارک، ایلینوی بزرگ شد.[۷] او دانش‌آموختهٔ کالج هاروارد (۱۹۷۳) و دانشکده پزشکی هاروارد (۱۹۷۹) است.[۸][۹][۱۰]
فعالیت‌های انتخاباتی ویرایش
فرمانداری، ۲۰۰۲ ویرایش
استاین نامزد حزب سبز-رنگین‌کمان در انتخابات فرمانداری ماساچوست در سال ۲۰۰۲ بود که در این انتخابات او با ۷۶٬۵۳۰ رأی که حدود ۳٫۵ درصد از آرا بود از بین پنج نامزد در جایگاه سوم قرار گرفت.[۱۱]
مجلس نمایندگان ایالت ماساچوست، ۲۰۰۴ ویرایش
پس از رسیدن به رتبهٔ سوم در انتخابات فرمانداری ماساچوست در سال ۲۰۰۲، استاین در سال ۲۰۰۴ برای نمایندگی مجلس نمایندگان ایالتی از منطقهٔ لکسینگتون، ماساچوست اقدام کرد.[۱۲] در این انتخابات، او با کسب ۳٬۹۱۱ رأی که برابر با ۲۱٫۳ درصد از آرای مأخوذه در سه دور رأی‌گیری بود، نتیجه را به نمایندهٔ کنونی این منطقه، توماس استنلی، واگذار کرد که ۵۹٫۶ درصد از آرا را کسب کرده بود.[۱۳]
دبیر مشترک‌المنافع ماساچوست، ۲۰۰۶ ویرایش
استاین در ۴ مارس ۲۰۰۶ برای سمت دبیر مشترک‌المنافع ماساچوست و از طرف حزب سبز-رنگین‌کمان نامزد شد و در رقابت با بیل گالوین نامزد حزب دموکرات ایالات متحده آمریکا، با کسب ۳۵۳٬۵۵۱ رأی که ۱۸ درصد آرای مأخوذه بود، نتیجه را واگذار کرد.[۱۴] رسیدن به ۱۸ درصد از نتیجهٔ آرای مأخوذه تا آن زمان بهترین نتیجهٔ انتخاباتی برای یک نامزد حزب سبز آمریکا در انتخابات دبیری مشترک‌المنافع در تمام ایالات بود.[۱۵] [نیازمند منبع]
نماینده شهر لکسینگتون در نشست شهر، ۲۰۰۵ و ۲۰۰۸ ویرایش
استاین در مارس ۲۰۰۵ در انتخابات محلی لکسینگتون، ماساچوست به عنوان نمایندهٔ شهر از حوزهٔ ۲ در نشست شهر برگزیده شد.[۱۶] او از میان شانزده نامزد که برای دستیابی به هفت کرسی با یکدیگر رقابت می‌کردند با کسب ۵۳۹ رأی که برابر با ۲۰٫۶ درصد آرای مأخوذه بود به رتبهٔ اول رسید.[۱۷] او همچنین در سال ۲۰۰۸ با کسب رتبهٔ دوم از سیزده نامزد برای کسب هشت کرسی دوباره به این سمت انتخاب گردید.[۱۸]
انتخابات فرمانداری، ۲۰۱۰ ویرایش
در ۸ فوریهٔ ۲۰۱۰ استاین اعلام کرد که در انتخابات فرمانداری ایالت ماساچوست در سال ۲۰۱۰ وارد رقابت شده‌است.[۱۹] او در این انتخابات به رقابت با معاون فرماندار، «ریچارد پی. پارسل» پرداخت که یک کارمند جراحی و ارزیاب ارگونومی از هولیوک بود.[۲۰] در مه این سال استاین دفتر انتخاباتی‌اش را در بوستون در دورچستر، ماساچوست باز کرد.[۲۱] استاین در این انتخابات در ۲ نوامبر ۲۰۱۰ با کسب ۳۲٬۸۱۶ رأی از مجموع ۲٬۲۸۷٬۴۰۷ رأی مأخوذه به کار خود پایان داد.
انتخابات ریاست جمهوری، ۲۰۱۲ ویرایش
در اوت ۲۰۱۱ استاین اعلام کرد که برای رسیدن به ریاست جمهوری ایالات متحدهٔ آمریکا در انتخابات انتخابات ریاست‌جمهوری ایالات متحده آمریکا (۲۰۱۲) از طرف حزب سبز آمریکا وارد رقابت می‌شود. او در یک پرسش‌نامهٔ منتشرشده نوشت که تعدادی از فعالان سبز از او برای شرکت در انتخابات دعوت کرده‌اند و او احساس کرده‌است که پس از بحران سقف بدهی ایالات متحده آمریکا که او آن را «حملهٔ حیرت‌انگیز رئیس‌جمهور به تأمین اجتماعی، مدیکر و خدمات درمانی — خیانتی به منافع عمومی» نامیده، احتمال موفقیت وجود دارد. در این نظرسنجی او اعلام کرد که نامزدی خود را در پایان سپتامبر ۲۰۱۱ اعلام خواهد کرد.[۳] او بعداً اعلام کرد که نامزدی خود را در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۱ اعلام می‌کند.[۲۲]
در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۱ استاین در یک کنفرانس خبری در ماساچوست اعلام شروع به تبلیغات انتخاباتی کرد و گفت «همه‌مان فهمیم که ما، مردم عادی، مجبوریم تاوان بدهیم چون احزاب سیاسی که در خدمت یک درصد بالای جامعه هستند قرار نیست مشکلاتی را حل کنند که باقی جامعه با آن مواجه‌اند. ما به افرادی در واشینگتن، دی. سی. نیاز داریم که حاضر نیستند توسط لابی‌گرها خریداری شوند و کسانی که برای تغییر فقط شعار نمی‌دهند.»[۲]
در دسامبر ۲۰۱۱ بن منسکی رهبر حزب سبز ایالت ویسکانسین به عنوان مدیر مبارزات انتخاباتی استاین اعلام گردید.[۲۳]
تصمیم استاین برای ورود به رقابت انتخابات ریاست جمهوری با یک انتخابات ساختگی در دانشگاه ایلینوی غربی مورد تشویق قرار گرفت؛ جایی که او در آن از حمایت‌های خوبی برخوردار است. در این انتخابات ساختگی که شامل بلیط‌های سبز برای استاین/مسپلی، بلیط‌های دموکراتیک اوباما/بایدن، و بلیط‌های جمهوری‌خواهان رامنی/رایان بود، استایل با رسیدن به رأی چشمگیر ۲۷ درصدی در مقابل ۳۳ درصد رأی برای رامنی و ۳۹ درصد برای اوباما به کار خود پایان داد. او که با این موفقیت تشویق شده بود، تصمیم گرفت که برای برنده شدن در انتخابات تلاش کند. استاین در یک مصاحبه گفت:
اگر اجازه دهید نقل‌قولی از آلیس واکر بکنم باید بگویم که «بهترین راه برای این‌که دست مردم را از قدرت کوتاه کنید این است که کاری کنید آن‌ها ندانند که باید با آن شروع کنند.» و این حقیقت دارد، برای جنبش محیط زیست، جنبش دانشجویی، جنبش ضدجنگ، جنبش بهداشت‌ودرمان‌به‌عنوان‌یک‌حق‌انسانی — اگر همهٔ ما کنار هم قرار بگیریم، حتی پتانسیل این را داریم که رویدادی از نوع میدان تحریر ایجاد کنیم و در ماه نوامبر کاخ سفید را به کاخ سبز بدل کنیم.[۲۴]
استاین در ژوئن ۲۰۱۲ پس از دستیابی به دوسوم آرای نمایندگان کالیفرنیا به عنوان نامزد احتمالی حزب سبز آمریکا انتخاب شد.[۲۵] او در یک سخنرانی پس از انتخابات کالیفرنیا گفت «رأی‌دهندگان مجبور نخواهند بود که در انتخابات پیش رو از بین دو خدمتگذار وال‌استریت انتخاب کنند. حالا ما می‌دانیم که در رأی‌گیری نامزد سومی هم خواهد بود که یک قهرمان واقعی برای مردم زحمتکش است.»"[۲۶]
در ۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲ کمپین جیل استاین خبر داد که به اندازهٔ کافی سهم دریافت کرده‌است که برای بودجهٔ رقابتی اولیهٔ فصلی فدرال را دریافت کند و در انتظار تأیید آن از طرف کمیسیون انتخاباتی فدرال است. اگر بودجه تعلق بگیرد، استاین، پس از رالف نادر که در سال ۲۰۰۰ به عنوان اولین فرد، دومین نامزد ریاست جمهوری حزب سبز آمریکا خواهد بود که تاکنون واجد شرایط بوده‌است.[۲۷]
در ۱۱ ژوئیهٔ ۲۰۱۲ استاین چری هونکالا، فعال ضدفقر را به عنوان همکار اجرایی خود در رقابت‌های انتخاباتی و نامزد حزب سبز برای معاون رئیس‌جمهور ایالات متحده آمریکا برگزید.[۲۸][۲۹]
در ۱۴ ژوئیهٔ ۲۰۱۲ استاین به عنوان نامزد رسمی حزب سبز آمریکا در کنوانسیون ملی سبز ۲۰۱۲ در بالتیمور برگزیده شد.[۱][۳۰]
در ۱ اوت ۲۰۱۲ استاین، هونکالا و سه نفر دیگر در یک تحصن مقابل بانکی در فیلادلفیا در اعتراض به سلب حق مالکیت مسکن از طرف چند تن از ساکنان شهر که در تلاش برای نگه‌داشتن خانه‌های خود بودند دستگیر شد.[۳۱] استاین تمایلش را برای دستگیر شدن چنین توضیح داد:
خانه‌سازان و سرمایه‌داران با ایجاد حباب مسکن و تحمیل تقسیط بدهی مالکان تریلیون‌ها دلار پول به جیب زدند و وقتی مالکان دیگر نمی‌توانند آنچه را که آن‌ها خواسته‌اند را بازپرداخت کنند، می‌روند سراغ حکومت و تریلیون‌ها دلار از دولت کمک مالی دریافت می‌کنند. همهٔ تلاش دولت اوباما صرف این شده‌است که این سیستم را سرپا نگه‌دارد و هزینهٔ آن را مالیات‌دهندگان پرداخت کنند. حالا وقت آن است که این بازی خاتمه یابد. حالا وقت آن است که قوانین طوری نوشته شوند که از قربانیان محافظت کنند نه مجرمان.[۳۲]
انتخابات ریاست جمهوری، ۲۰۱۶ ویرایش
استاین در سال ۲۰۱۶ مجدداً نامزدی حزب سبز برای ریاست جمهوری آمریکا را به دست آورد.
مواضع ویرایش
جیل استاین، بر پایهٔ خط مشی نیو دیل فرانکلین دلانو روزولت در مواجهه با رکود بزرگ، طرفدار نیو دیل سبز است[۳۳] که بر اساس آن، برای مقابله با تغییرات آب و هوایی و مسائل زیست‌محیطی، شغل‌هایی در راستای استفاده از انرژی‌های تجدیدپذیر با هدف به کارگیری «هر آمریکایی مایل و قادر به کار» ایجاد خواهد شد.[۳۳] استناد به تحقیقات دکتر فیلیپ هاروی، استاد حقوق و اقتصاد دانشگاه راتگرز، به عنوان شواهدی از اثرات اقتصادی موفقیت‌آمیز پروژه‌های نیو دیل دههٔ ۱۹۳۰ به حساب می‌رود. از طرح‌هایی که استاین در نظر دارد می‌توان به کاهش ۳۰ درصدی هزینه‌های نظامی ایالات متحدهٔ آمریکا، بازگرداندن نیروهای نظامی آمریکا به کشور، افزایش مالیات‌ها در زمینه‌هایی از قبیل سود سرمایه، پناهگاه‌های مالیاتی دریایی و املاک و مستغلات چندمیلیون دلاری اشاره کرد. استاین همچنین، برنامه‌هایی در نظر دارد تحت عنوان همگرایی در مقابل چیزی که او بحران‌های زیست‌محیطی فزاینده در آب، خاک، شیلات و جنگل‌ها می‌داند و بر اساس این برنامه‌ها با ایجاد زیرساخت‌های پایدار که بر اساس انرژی‌های تجدیدپذیر پاک عمل می‌کنند، همچنین اصول جوامع سازگار با محیط زیست مانند افزایش خطوط راه آهن حمل و نقل عمومی درون‌شهری و بین‌شهری، ایجاد «خیابان‌های کامل» که با داشتن ایمنی کافی موجب تشویق شهروندان به استفاده از دوچرخه و استفاده از سیستم‌های حمل و نقل پیاده شده و باعث توسعهٔ سیستم‌های غذایی منطقه‌محور می‌شود که بر اساس کشاورزی ارگانیک پایدار است.[۳۳]
پی‌نوشت ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ «Mass. doctor Jill Stein wins Green Party's presidential nod». یواس‌ای تودی. Associated Press. ژوئیه ۱۴, ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ژوئیه ۱۵, ۲۰۱۲.
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ Levenson، Michael (اکتبر ۲۴, ۲۰۱۱). «Jill Stein launches bid for Green Party presidential nomination». The Boston Globe. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۱.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Reply by Jill Stein, to the GPUS Outreach and exploratory questionnaire for the 2012 GPUS presidential nomination بایگانی‌شده در ۱۸ سپتامبر ۲۰۱۱ توسط Wayback Machine GP.org
- ↑ O’Sullivan، Jim (ژانویه ۷, ۲۰۱۰). «Stein to jump into gov race with Green-Rainbow bid». Boston Globe. دریافت‌شده در ژوئیه ۱۸, ۲۰۱۲.
- ↑ 2 more candidates jump into Mass. governor's race Boston Globe, February 4, 2010
- ↑ Wayland's Jill Stein to launch campaign for governor MetroWest Daily News, February 4, 1010
- ↑ «MEET JILL STEIN». jillstein.
- ↑ Mass.Gov - Massachusetts Board of Registration in Medicine[پیوند مرده]
- ↑ David S. Hirsch (۲ اکتبر ۲۰۰۲). «Governor Candidates Bicker in Debate». Crimson Staff Writer.
- ↑ Saulny، Susan (ژوئیه ۱۲, ۲۰۱۲). «Party Strains to Be Heard Now That Its Voice Isn't Nader's». The New York Times. ص. A۱۰. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۷-۱۴.
- ↑ "2002 Election Results, Governor" 'CNN.com. Retrieved October 14, 2011.
- ↑ State Election 2004 Candidates for Election Elections Division, Secretary of the Commonwealth of Massachusetts, retrieved February 8, 2010
- ↑ "State Election Results 2004." Elections Division, Secretary of the Commonwealth of Massachusetts, retrieved November 3, 2006.
- ↑ http://www.sec.state.ma.us/ele/elepdf/rov06.pdf
- ↑ Secretary of the Commonwealth of Massachusetts. "2006 Secretary of the Commonwealth General Election" (به انگلیسی).
- ↑ «Jill E. Stein's Biography Candidate Details». votesmart.org. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۷-۱۶.
- ↑ «STATE ELECTION - NOVEMBER 7, 2006, SECRETARY OF STATE, CITY OF BOSTON» (PDF). cityofboston.gov. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۷-۱۶.
- ↑ «Green Party of the United States». GP.org. ۲۰۰۸-۰۳-۰۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۹ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰۱۲-۰۷-۱۶.
- ↑ Stein denounces Beacon Hill "corruption tax" as she announces run for governor Boston.com, February 8, 2010
- ↑ Gubernatorial candidate Jill Stein of Green-Rainbow Party, introduces lieutenant governor candidate Richard P. Purcell, of Holyoke The Republican (Springfield), April 3, 2010
- ↑ Stein’s grass-roots campaign planted in Fields Corner Boston Globe, May 16, 2010
- ↑ "Green Party Nominee Jill Stein & Running Mate, Activist Cheri Honkala: "We Represent the 99 Percent"". democracynow (به انگلیسی). 13 جولای 2012.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ=(help) - ↑ Winger، Richard. «Ben Manski Will be Campaign Manager for Jill Stein Presidential Run». Ballot Access News. دریافت‌شده در ۳ دسامبر ۲۰۱۱.
- ↑ Hanscom, Greg. "Being Green: Presidential hopeful Jill Stein aims to rebuild a broken system." Grist. N.p. , 06 04 2012. Web. 22 Jun. 2012. <http://grist.org/election-2012/being-green-presidential-hopeful-jill-stein-aims-to-rebuild-a-broken-system/>.
- ↑ «Jill Stein says she has delegates for Green Party nod for president». Boston.com. دریافت‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۲.
- ↑ «Mitt Romney won't be the only Massachusetts resident on the presidential ballot». Boston.com. دریافت‌شده در ۲۶ ژوئن ۲۰۱۲.
- ↑ Winger، Richard. «Jill Stein Campaign Appears to Qualify for Primary Season Matching Funds». Ballot Access News. دریافت‌شده در ۱ ژوئیه ۲۰۱۲.
- ↑ Caldwell, Leigh Ann (July 11, 2012) "Running mate revealed: Green Party running mate, that is", CBS News. Retrieved July 11, 2012.
- ↑ Steinmetz, Katy (July 11, 2012) "The Green Team: Jill Stein's Third-Party Bid to Shake Up 2012", تایم Swampland (election blog). Retrieved July 11, 2012.
- ↑ Kilar, Steve (14 جولای 2012). "Green Party nominates Jill Stein for president at Baltimore convention" (به انگلیسی). Archived from the original on 7 June 2013. Retrieved 17 August 2012.
{{cite web}}: Check date values in:|تاریخ=(help) - ↑ «Green Party Presidential Candidate Jill Stein Arrested at Bank Protest». commondreams. ۱ اوت ۲۰۱۲.
- ↑ Nichols, John (اوت ۲, ۲۰۱۲). «A Presidential Candidate Willing to Get Arrested to Fight Foreclosure Abuse». The Nation. دریافت‌شده در اوت ۲, ۲۰۱۲.
- ↑ ۳۳٫۰ ۳۳٫۱ ۳۳٫۲ «Jobs for All with a Green New Deal». Green-Rainbow.org. سپتامبر ۵, ۲۰۱۱.[پیوند مرده]
منابع ویرایش
پیوند به بیرون ویرایش
- Jill Stein for President campaign site بایگانی‌شده در ۲۰۱۰-۱۰-۲۶ توسط Wayback Machine
- Green Party Platform
- Jill Stein در فیس‌بوک