درون‌یابی
وصل در رسم منحنی‌های دال بر قوانین پدیدارها، عبارت است از پر کردن نقاط خالی و فاصله‌های منحنی و پیوستن این نقاط به یکدیگر به نحوی که بتواند این قانون را با بیان دقیق نشان دهد.[۱]
در محاسبات عددی، درون‌یابی روشی است برای یافتن مقدار تابع درون یک بازه، زمانی که مقدار تابع در تعدادی از نقاط گسسته معلوم است. یافتن مقدار تابع در خارج از این بازه را برون‌یابی گویند که عموماً از روش‌های مشابهی برای هر دو استفاده می‌شود.
در بسیاری از کاربردها در مهندسی و علوم پایه نقاط معلوم در دسترس است، مانند داده‌های بدست آمده از آزمایش یا نمونه‌برداری. در چنین مواردی سعی می‌شود تابعی یافت که حتی‌المقدور به داده‌ها نزدیک‌تر باشد. یکی از روش‌های یافتن چنین تابعی درون‌یابی می‌باشد که وجه مشخصه این روش آن است که تابع یافت شده از این روش از تمامی نقاط داده شده می‌گذرد.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ جمیل صلیبا-منوچهر صانعی دره بیدی، فرهنگ فلسفی، 1جلد، انتشارات حکمت - تهران، چاپ: اول، ۱۳۶۶ ص ۶۶۷