دون کارلوس

دون کارلوس
دون کارلوس
اپرای بزرگ جوزپه وردی
	به تصویر کشیدن کارلو کورناگلیا در اجرای سال ۱۸۸۴ لا اسکالا
نویسنده اپرانامه	ژوزف مری; کامیل دو لوکل;
زبان	فرانسوی و همچنین ترجمه‌شده به ایتالیایی
بر پایه	دون کارلوس; اثر فریدریش شیلر (و حوادثی که از یک نمایشنامهٔ معاصر وام گرفته‌شده‌است اثر یوجین کورمون)
نخستین اجرا	۱۱ مارس ۱۸۶۷; سال لی پلیتر (اپرای پاریس)

دون کارلوس (انگلیسی: Don Carlos) اپرای بزرگ در ۵ پرده از جوزپه وردی، مصنف و آهنگساز ایتالیایی است که به زبان فرانسه نوشته شده و نویسندگان آن کامیل دو لوکل و ژوزف مری می‌باشند. این اپرا بر پایه نمایشنامه دون کارلوس اثر فردریک شیلر نوشته شده‌است. این اپرا تحت ترجمه ایتالیایی، معمولاً تحت عنوان دون کارلو شناخته می‌شود. این داستان سرگذشت دون کارلوس، شاهزاده اسپانیایی و عشق او به دختری است که می‌بایست همسر او می‌شد اما نامادری او می‌شدد. در این نمایشنامه دو احساس از ارجمندترین احساسات بشری، یعنی عشق و دوستی، به بهترین صورت نماینده شده‌است و جا دارد که بر پیشانی آن، این بیت معروف شاعر آلمانی، اشتورم، را با حروف طلا بنویسند که «زیبایی سحرانگیز جوانی لبخند زنان ابدالدهر بر جبین تو جلوه گر خواهد بود.»