ویکی‌پدیا

رخداد گذرگاه دیتلوف

رخدادِ گذرگاهِ دیِتلُف رخدادی بود که منجر به مرگِ ۹ کوهنورد در کوه‌های شمالیِ اورال در شبِ دومِ فوریه ۱۹۵۹ شد. این حادثه در سمتِ شرقیِ حالت چهل (به زبانِ مانسی: کوه مرگ) اتفاق افتاده‌است. از آن زمان و پس ازین رخداد، گذرگاهی که در آن، حادثه رخ داده‌است با نامِ رهبرِ این گروه، ایگور دیتلوف نامیده شد. چگونگیِ این رخداد جزوِ اسرار و مرگ‌های حل‌نشده است.

رخداد گذرگاه دیتلوف
آرامگاه گروه در قبرستان میخائیلوسکو دریکاترینبورگ، روسیه.
نام بومی Гибель тургруппы Дятлова
تاریخ۱–۲ فوریه ۱۹۵۹
محلگذرگاه دیتلوف
مکانحالت چهل، شمالی اورال، جمهوری فدراتیو سوسیالیستی روسیه شوروی، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی
مختصات۶۱°۴۵′۱۷″ شمالی ۵۹°۲۷′۴۶″ شرقی / ۶۱٫۷۵۴۷۲°شمالی ۵۹٫۴۶۲۷۸°شرقی / 61.75472; 59.46278
گونهمرگ گروهی
علتنامعلوم
شرکت‌کننده‌هااسکی بازان از دانشگاه صنعتی اورال
نتیجهمنطقه برای سه سال بسته شد
کشته‌ها۹ مرگ ناشی از سرمازدگی و ضربه فیزیکی

کاوشهای نخستین ویرایش

کاوشگران مشخص کردند که اسکی بازان چادر خود را از داخل به منظورِ فرار از تهدیدی آشکار باز کرده بودند. آن‌ها اردوگاه را زیرِ بارشِ سنگینِ برف ترک کرده بودند. برخی از آن‌ها پابرهنه فرار کرده بودند. گرچه در اجسادِ یافته شده، هیچ نشانه‌ای از مبارزه و کشمکش یافت نشد، اما کاوش بر روی اجساد نشان داد دو قربانی دارای جمجمه و دندهٔ شکسته بوده‌اند. بدونِ اینکه ضربه‌ای دیده باشند، صورتِ یکی از افراد دچارِ آسیبِ شدید شده بود و زبانِ یکی دیگر از آن‌ها نیز گم شده بود. برخی دلیلِ این رخداد را ریزشِ بهمن و برخی دیگر، حمله‌ای از سویِ زیست فرازمینیها می‌دانند.

گروه ویرایش

گروهِ کوهنوردان ۱۰ نفر بوده‌اند و برای یک سفرِ اسکی در سراسر شمالِ اورال در استان سوردلوفسک آماده شده بودند. گروهِ به رهبریِ ایگور دیتلوف شاملِ هشت مرد و دو زن بودند. بیشترشان دانشجویان یا فارغ التحصیلانِ دانشگاه صنعتی اورال بوده‌اند:

  1. ایگور الکسیویچ دیتلوف، رهبر این گروه، متولد ۱۹۳۶ ژانویه ۱۳
  2. یوری دوروشِنکو، متولد ۱۹۳۸ ژانویه ۲۹
  3. لیودمیلا دوبینینا، متولد ۱۹۳۸ مه ۱۲
  4. یوری کریونیشنکو، متولد ۱۹۳۵ فوریه ۷
  5. الکساندر کولواتوف، متولد ۱۹۳۴ نوامبر ۱۶
  6. زینایدا کوموگورووا، متولد ۱۹۳۷ ژانویه ۱۲
  7. رستم ولادیمیرویچ اِسلوبودین، متولد ۱۹۳۶ ژانویه ۱۱
  8. نیکلای ولادیمیرویچ، متولد ۱۹۳۵ ژوئیه ۸
  9. الکساندرویچ زولوتاریوف، متولد ۱۹۲۱ فوریه ۲
  10. یوری یودین، متولد ۱۹۳۷ ژوئیه ۱۹، درگذشت ۲۰۱۳ آوریل ۲۷. تنها عضوِ نجات یافتهٔ گروه.[۱]

هدفِ گروه ویرایش

هدف دستیابی به دو قلهٔ اوتورتِن و آیکاچهل از اورال شمالی بوده‌است. مسیر، جزوِ مسیرهای مشکل بود و همهٔ گروه، در تورهای اسکی و کوهنوردیِ دیگری تجربه کسب کرده و ماهر بودند.

ماجرا ویرایش

گروه در تاریخِ ۲۵ ژانویه با قطار به ایفدل رسیدند. سپس با کامیون ویژای، آخرین نقطهٔ مسکونی در بخشِ شمالی رفتند. در ۲۷ ژانویه از ویژای بسمتِ اوتورتِن پیاده براه افتادند. روز بعد، یکی از اعضاء بنام یوری یودین بخاطر بیماری مجبور به بازگشت می‌شود.[۲] و باقیِ گروه که ۹ نفر بودند به سفر ادامه می‌دهند.

یادداشتها و دوربین‌های یافت شده در اطرافِ آخرین کمپ آنان، یافتنِ مسیر و جهتی که آنان تا آخرین روز طی کردند را ممکن کرد. در ۳۱ ژانویه، گروه به نقطه‌ای در کوهستان رسید که باید برای بالا رفتن آماده می‌شد. آن‌ها در یک درهٔ پوشیده از درخت، غذا و تجهیزاتی که در راهِ بازگشت مورد نیاز بود را ذخیره کردند. فردای آنروز در یکم فوریه تصمیم به عبور از گذرگاه گرفتند. به نظر می‌رسد که آن‌ها برنامه‌ریزی کرده بودند از گذرگاه عبور کرده و کمپ خود را برای شب بعد در طرف مقابل گذرگاه برپا سازند، اما به دلیل بدتر شدن شرایط آب و هوایی و بارش برف و کاهش دید؛ آن‌ها جهت خود برای بالا رفتن از کوه حالت سیخل را از دست داده و به سمتِ غرب منحرف شده‌اند. حالت سیخل در زبان مانسی که زبان افراد محلی می‌باشد به معنای کوه مرگ است.

هنگامی که آن‌ها متوجه اشتباه خود شدند، تصمیم به توقف و راه‌اندازی اردوگاه در دامنه کوه گرفتند.[۲] یودین، تنها بازمانده گروه در این مورد چنین نظر داد که "دیتلوف احتمالاً نمی‌خواست مسیری که بالا آمده بودند و به ارتفاعات بالاتر رسیده بودند را از دست بدهد و بپایین برگردد یا اینکه او تصمیم داشت تا کمپینگ در شیبِ کوه کلات سیاخ را نیز بهمراه گروه، تمرین و تجربه کند. "[۲]

کاوش‌ها ویرایش

دیتلوف پیش از ترکِ محل، موافقت کرده بود که بمحض بازگشت از سفر، تلگرافی برای باشگاهِ ورزشی خود ارسال کند. انتظار می‌رفت که این تلگراف تا پیش از ۱۲ فوریه بدستِ باشگاه برسد اما دیتلوف پیشتر به یودین گفته بود که حدس می‌زند این سفر کمی طولانی‌تر باشد. وقتی تا بیستم فوریه خبری از گروه دریافت نشد، اولین گروهِ تجسس شامل معلمان و دانشجویانِ مؤسسه و از سوی رئیس مؤسسه به منطقه اعزام شد و پس از آن نیز یک گروهِ نظامی به همراه هواپیما و بالگرد به تیمِ تحقیق پیوست.

 
نمایی از چادری که در فوریه ۲۶, ۱۹۵۹ یافته شد: به همراهِ جوراب‌ها و کفش‌ها که در چادر به‌جای گذاشته شده بود.

در ۲۶ فوریه و پس از شش روز جستجو، گروهِ تحقیق موفق به یافتنِ کمپ کوهنوردان در دامنهٔ کوه مرگ شد. یکی از دانشجویان بنام میخاییل شاراوین که موفق به یافتنِ چادر شده بود گفت:

چادر فرو افتاده و پر از برف بود و کسی هم در درون آن نبود و بنظر می‌رسید که اعضاء گروه همهٔ وسایل و حتی کفشها را پشت سرِ خود به جای گذاشته و رفته‌اند.

چادر از داخل پاره شده بود و ردپاهایی از هشت تا نُه نفر که فقط جوراب بپای داشتند، بر روی برف‌ها به جای مانده بود. ردپاها تا پانصد متر و بسوی درختان ادامه داشتند و سپس با برف پوشانده شده بودند. در ابتدای جنگل و زیر یک سرو بزرگ، جسد دو مرد در کنار بقایای آتشی یافت شد در حالیکه بدون کفش بودند و فقط لباس زیر خود را بر تن داشتند. شاخه‌های درخت سرو تا پنج متر از سطح زمین شکسته شده بودند و حدس تیم تحقیق بر آن بود که از درخت بالا رفته بودند تا به چیزی و احتمالاً به کمپ نگاه کنند.

میان درخت سرو و کمپ، سه جسد دیگر نیز یافت شد و از حالات بدن‌ها بنظر می‌رسید که در تلاش برای بازگشت به کمپ بوده‌اند. از چهار جسد دیگر تا دو ماه بعد اثری یافت نشد و نهایتاً در زیر چهار متر برف و در فاصلهٔ ۷۵ متری از همان درخت یافته شدند.

پانویس ویرایش

  1. ↑ Дарья Кезина (27 April 2013). "Умер последний дятловец". روسیسکایا گازتا. Retrieved 27 April 2013.
  2. ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ Osadchuk, Svetlana (February 19, 2008). "Mysterious Deaths of 9 Skiers Still Unresolved". St. Petersburg Times. Retrieved 2008-02-28.

پیوند به بیرون ویرایش

برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=رخداد_گذرگاه_دیتلوف&oldid=38748593»