زبان‌های گالی-رومی

گالی-رومی شاخه‌ای از زبان‌های رومی است که زبان‌های فرانسوی، اکسیتان و فرنکو-پروونسال را در بر می‌گیرد. گرچه تعاریف دیگر گسترده‌تری نیز وجود دارند که زبان‌های کاتالان، گالی-ایتالی، و رتی-رومی را در بر می‌گیرند.

گالی-رومی
پراکنش:	فرانسه، سان مارینو، موناکو، جزایر مانش بخش‌هایی از ایتالیا، بلژیک، اسپانیا و سوئیس
تبار:	Indo-EuropeanEuropean ایتالی رومی رومی غربی گالی-رومی
زیرگروه‌ها:	زبان‌های اوییل فرنکو-پروونسال اکسیتان-رومی گالی-ایتالی رتی-رومی
گلاتولوگ	nort3208
گونه‌های نخستین	گالی-رومی باستان
پراکندگی زبان‌های گالی-رومی که به‌طور بومی در اروپا گویش می‌شوند (طبق گسترده‌ترین تعریف این اصطلاح)

گالی-رومی یکی از سه زبانی بود که سوگندهای استراسبورگ در سال ۸۴۲ میلادی بدان‌ها نوشته شده‌است.

زبان‌ها

شاخه گالی-رومی شامل زبان‌های زیر است:

• زبان‌های اوییل. که شامل فرانسوی، اورلئانی، گالو، آنگوین، توری، سن اوژه، پوتوی، بورگوندی، پیکارد، والون، لورین و نورمن.
• فرنکو-پروونسال.
• اکسیتان که دارای گویش‌هایی مانند پرونسی و گاسکون است.

خانواده‌های زبانی دیگر که گاهی اوقات در شاخه گالی-رومی گنجانده می‌شوند:

• کاتالان، با گونه‌های معیار کاتالان و والنسیایی. برخی از زبان شناسان که ترجیح می‌دهند آن را در شاخه ایبریایی-رومی قرار دهند. با این حال، به‌طور کلی، کاتالان نوین، به ویژه از نظر دستوری، به اکسیتان نوین نسبت به اسپانیایی یا پرتغالی نزدیکتر است.
• زبان‌های رتی-رومی، از جمله رومانش سوئیس، لادین منطقه دولومیت و فریولی فریولی. رتی-رومی را می‌توان به عنوان گالی-رومی دسته‌بندی کرد، یا به عنوان شاخه‌ای جداگانه در زبان‌های رومی غربی قرار داد.
• زبان‌های گالی-ایتالی شامل پیدمونتی، لیگوری، لومبارد غربی و شرقی، امیلیان، روماگنول، گالی-سیسیلی و گالو-ایتالی و ونتی هستند. گالی-ایتالی را می‌توان به عنوان گالی-رومی دسته‌بندی کرد، یا به عنوان شاخه‌ای جداگانه در زبان‌های رومی غربی قرار داد.