سکنجبین معرب سکنگبین یکی از نوشیدنی‌های بسیار قدیمی و سنتی از سرکه و شهد انگبین یا امروزه شکر است.[۱] ابن سینا در باب سکنجبین رساله‌ای تحت عنوان «منافع الشراب المسمی سکنجبین» به زبان عربی نوشته‌است.[۲]

کاهو سکنجبین که معمولاً در روز سیزده‌به‌در خورده می‌شود.

طرز تهیه سکنجبین ویرایش

سرکه طبیعی یک واحد، عسل یا شکر ۲ واحد، آب ۴ واحد، یا آنقدر که لازم باشد با توجه به غلظت مورد نظر را مخلوط کرده و می‌جوشانند تا قوام یک چهارم یا یک پنجم برسد.[۱] در تهیه سکنجبین از عرق نعنا یا خود نعنا را نیز استفاده می‌کنند تا از عطر و خواص آن بهره‌مند شد.

این شربت با سس گستریک در آشپزی فرانسوی و سس آگرودولچه در آشپزی ایتالیایی شباهت‌هایی دارد ولی نحوهٔ تهیه و کاربرد آن به نوعی منحصر به فرهنگ غذایی ایران بزرگ است.

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «نقش شربت سکنجبین در سلامتی بدن». ۲۶ خرداد ۱۴۰۲. دریافت‌شده در ۱۲ ژوئیه ۲۰۲۳.
  2. ابن سینا، حسین بن عبدالله. منافع الشراب المسمی سکنجبین.