شقیق بلخی

ابو علی شقیق بن ابراهیم بلخی معروف به شقیق بلخی (متوفی ۱۹۴ ه‍ ق) از عرفای بنام بود. از بنیانگذاران تصوف خراسانی و صاحب قدیمی ترین رساله در تصوف است.

شقیق بلخی
آرامگاه	بغداد
ملیت	عراق
سال‌های فعالیت	سدهٔ دوم هجری

وی در سدهٔ دوم هجری و معاصر هارون‌الرشید بود. در منابع رجالی و احادیث امامیه و عامه از وی به عنوان فرد ثقه یاد شده است. آثار به جای مانده او در باب مناقب ائمه، او را یکی از پیروان پیشوای هفتم شیعیان معرفی می کند.

سال های ابتدایی زندگی

او همشهری و همعصر ابراهیم ادهم بود. در جوانی برای تجارت به ترکستان رفت اما سخن بت‌پرستی او را متحول کرد. پس به بلخ بازگشت و تمام ثروتش را در راه خدا صدقه داد و به تحصیل علم پرداخت.

شاگردان

• حاتم اصم
• محمد بن ابان بلخی
• عبدالصمد یزید مردویه

مرگ

شقیق در سال ۱۹۴ هجری برای جهاد در راه خدا به ترکستان رفت و در نبرد کولان کشته شد و در ختلان دفن شد.

منابع

• دهخدا، ذیل «شقیق بلخی»
• محیط‌طباطبایی (۱۳۴۵). «شقیق بلخی کیست». مهر (۱۳۳): ۳۵۲–۳۵۵.