صفی‌الدین حلی
صفی‌الدین حلی (۱۲۷۸-۱۳۴۹) (نسب: صفی‌ُالدّین عبدالعزیز بن سرایا بن علی حلّی طائی) شاعر عرب عراقی بود.[۱] به دولت ارتقی‌ها نزدیک بود و نزد نخستین و دومین امیر آنان جایگاهی داشت. [۱][۲] [۳]
| صفی‌الدین حلی عبدالعزیز بن سَرایا حِلّی | |
|---|---|
| زادهٔ | ۲۸ اوت ۱۲۷۸م/ ۵ ربیع‌الثانی ۶۷۷ق حله، کوفه |
| درگذشت | ۱۳۴۹م/ ۷۵۰ق بغداد |
| محل زندگی | عراق |
| نژاد | عرب عراقی، طائی |
| پیشه | ادیب، شاعر |
| آثار | اشعارش |
منابع ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ فروخ، عمر (۱۹۸۴). تاریخ الأدب العربی (PDF). ج. سوم. بیروت: دارالعلم للملایین. صص. ۷۷۲. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ زرکلی، خیرالدین (۲۰۰۲). الأعلام (به عربی). ج. ۴. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۴۱. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک) - ↑ بعلبکی، منیر (۱۹۸۰). «Safiyy-ud-din al-Hilli». دانشنامه المورد (به عربی). ج. ۸. بیروت: دارالعلم للملایین. ص. ۱۸۵. تاریخ وارد شده در
|سال=را بررسی کنید (کمک)