عصب واگ یا واگوس یا vagus nerve(پنوموگاستریک، به معنیِ ریوی-هضمی) طولانی‌ترین عصب مغزی و دهمین زوج اعصاب مغزی از ۱۲ جفت عصب مغز است که در بلعیدن غذا، صحبت کردن، فعالیت‌های پاراسمپاتیک و گوارش نقش دارد. بخش حرکتی این عصب از نوع سوماتیک است و به نواحی حنجره و کام نرم و حلق عصب دهی می‌کند. این عصب بلندترین عصب مغزی است. این عصب مانند بیشتر اعصاب مغزی از ساقه مغز آغاز می‌شود و به شاخه‌های متعددی تقسیم می‌شود که عصب دهی اغلب عضلات حلق و حنجره، مری، معده و پاراسمپاتیک قلب، ریه، کبد، طحال و… را انجام می‌دهد.[۱]

عصب واگ
Plan of upper portions of glossopharyngeal, عصب واگ، and accessory nerves.
Course and distribution of the glossopharyngeal, عصب واگ، and accessory nerves.
جزئیات
عصب‌دهیماهیچه بالابرنده نرم‌کام، Salpingopharyngeus, Palatoglossus, Palatopharyngeus, Superior pharyngeal constrictor, Middle pharyngeal constrictor, Inferior pharyngeal constrictor, viscera
شناسه‌ها
لاتینnervus vagus
MeSHD014630
نورونیمز702
TA98A14.2.01.153
TA26332
FMA5731

عصب شماره ۱۰ اطلاعات حسی درونی را از شکم و سینه دریافت می‌کند. در گذشته واگوتومی (قطع شاخه‌های انتهایی عصب واگ) یکی از روشهای درمان زخم پپتیک مقاوم به درمان بود. این عصب دارای دو گانگلیون است و به همراه اعصاب ۹ و۱۱ مغزی از بصل النخاع خارج می‌شود.

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. حسن‌زاده طاهری، محمد مهدی. ابرهیم زاده بیدسکان، علیرضا (۱۳۸۷آناتومی انسانی پایه، جهاد دانشگاهی مشهد، شابک ۹۶۴۳۲۴۱۸۱۵ از پارامتر ناشناخته |نوبت چاپ= صرف‌نظر شد (کمک)
  • ویکی‌پدیای انگلیسی