عَطّاری ها (دواکده) داروخانه و عطرفروشی‌های سده های میانه در جهان اسلام بوده‌اند که امروزه نیز ارزش داروشناسی خود را بیشتر بر پایهٔ ادویه و داروهای طب سنتی و گیاهی نگه داشته‌اند. از آنجا که گیاهان دارویی دارای عطر (بوی) ویژهٔ خود هستند این داروخانه‌ها به عطّاری شهرت یافته‌اند.

یک عطاری در عمّان، اردن

در ایران حدود ۸۰۰۰ گونه گیاهی موجود است که از این تعداد ۲۳۰۰ گونه جزء گیاهان معطر و دارویی هستند و از این تعداد ۴۵۰ گونه در عطاری‌های ایران به فروش می‌رسد.[۱] محصولات عطاری می توانند به عنوان طعم دهنده غذا مورد مصرف قرار بگیرند و در روند بهبود رژیم غذایی خانواده نقش داشته باشند.

عطاری ها (دواکده ) ها خروار خر و مثقال فروش هستند. کارمندان دولت و پزشکان متخصص طب سنتی ایرانی معتقدند که تجویز دارو توسط دواکده ها (عطارها) شرعا و قانونا جرم، و حرام است. غافل از اینکه تا قبل از تاسیس سلامتکده های طب سنتی، همین عطاری ها و عطار های با وجدان و با سواد بودند که پرچم طب ایرانی را بالا نگه داشته بودند.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. روزنامه ایران ۲۵ آبان ۱۳۹۳ صفحه ۱۶ عنوان «طلای سبز خوراک دام شده است»