علی ربیعی

سیاست‌مدار ایرانی

علی ربیعی (زادهٔ ۱۴ آذر ۱۳۳۴) سیاستمدار اصلاح‌طلب[۲] ایرانی است که در دولت دوازدهم به‌عنوان سخنگوی دولت ایران از سال‌ ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۰ فعّالیت می‌کرد.[۱] او در دولت‌های یازدهم و دوازدهم بین سال‌های ۱۳۹۲ تا ۱۳۹۷ سمت وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی را بر عهده داشت.

علی ربیعی
مشاور رئیس‌جمهور
رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک
دوره مسئولیت
۹ اردیبهشت ۱۴۰۰ – ۱ آبان ۱۴۰۰
رئیس‌جمهورحسن روحانی
پس ازحسام‌الدین آشنا
پیش ازمحمدصادق خیاطیان
سخنگوی دولت ایران
دوره مسئولیت
۹ خرداد ۱۳۹۸[۱] – ۱۲ مرداد ۱۴۰۰
رئیس‌جمهورحسن روحانی
پس ازمحمدباقر نوبخت
پیش ازعلی بهادری جهرمی
دستیار رئیس‌جمهور
در امور ارتباطات اجتماعی
دوره مسئولیت
۹ خرداد ۱۳۹۸ – ۱۲ مرداد ۱۴۰۰
رئیس‌جمهورحسن روحانی
سومین وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی
دوره مسئولیت
۲۴ مرداد ۱۳۹۲ – ۱۷ مرداد ۱۳۹۷
رئیس‌جمهورحسن روحانی
پس ازاسدالله عباسی
پیش ازمحمد شریعتمداری
مشاور رئیس‌جمهور در امور اجتماعی
دوره مسئولیت
۱۳۷۶ – ۱۳۸۴
رئیس‌جمهورسید محمد خاتمی
اطلاعات شخصی
زاده۱۴ آذر ۱۳۳۴ ‏(۶۸ سال)
تهران، ایران
حزب سیاسیحزب اسلامی کار
خانه کارگر
هیئت دولتدولت یازدهم
دولت دوازدهم
وبگاه

او از سال ۱۳۶۶ تا ۱۳۷۲ در دورهٔ وزارت محمد ری‌شهری و علی فلاحیان، معاون حقوقی و پارلمانی وزارت اطلاعات[۳] و از سال ۱۳۷۲ تا ۱۳۸۴ مسئولیت اجرایی و مسئولیت کمیتهٔ تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی را برعهده داشت.

ربیعی از سال ۱۳۷۶ تا ۱۳۷۹ به‌عنوان مشاور اجتماعی و فرهنگی رئیس‌جمهور، سید محمد خاتمی فعالیت می‌کرد.[۴] وی در جریان تبلیغات انتخابات ریاست جمهوری ایران (۱۳۸۸) از اعضای اصلی ستاد میرحسین موسوی (از نامزدهای معترض به نتایج انتخابات که هم‌اکنون در بازداشت خانگی به‌سر می‌برد) بود که پس از اعلام نهایی نتایج انتخابات، موضعِ خاصی علیه برندهٔ انتخابات نگرفت و به نتیجه تمکین کرد.

او استادِ دانشگاه‌های تهران و پژوهشگر حوزهٔ جامعه‌شناسی سیاسی و اقتصادی است[نیازمند منبع]. وی عضو هیئت علمی[نیازمند منبع] و دانشیار دانشگاه پیام نور، محقق[نیازمند منبع] و نویسنده در حوزهٔ جامعه‌شناسی سیاسی[نیازمند منبع] و مدیریت و مشاور اجتماعی رئیس‌جمهور ایران (سید محمد خاتمی) طی سال‌های ۱۳۷۶ تا ۱۳۸۴ است، همچنین علی ربیعی به نقض حقوق بشر، متهم است.[۵][۶]

عمدهٔ دغدغه‌های ربیعی در سال‌های وزارت، مطالعهٔ فساد و راهبردهای مقابله با آن بوده‌است.[۷] او برنامه‌های خود برای وزارت کار را بر مبنای مبارزه با فساد و تقویت کارآفرینی برنامه‌ریزی کرده بود.[۸][۹]

زندگی‌نامه ویرایش

 
از چپ: علی ربیعی و میرحسین موسوی. کنفرانس خبری و اعلام پیروزی میرحسین موسوی نامزد دهمین دوره انتخابات ریاست جمهوری، ۲۲ خرداد ۱۳۸۸

علی ربیعی زادهٔ آذر سال ۱۳۳۴ در تهران است. او پیش از انقلاب سال ۱۳۵۷، تکنیسین کارخانهٔ «جنرال موتورز»، ارج و قرقره پرستو بود و در همان زمان از سران اعتصاب شهرک اکباتان و کارخانهٔ محل کار خود بود که منجر به برخورد ساواک شد.

او در سال ۱۳۵۹ ازدواج کرد و دارای چهار فرزند می‌باشد.[۱۰] همسر وی به دلیل ابتلا به بیماری سرطان در سال ۱۳۸۵ و فرزند آخر وی به نام محمدجواد، در سال ۱۳۸۶ درگذشتند.[۱۱][۱۲]

در سال‌های نخست انقلاب ۱۳۵۷، نمایندهٔ کارگران و عضو شورای عالی کار بود. ربیعی مسئول شاخهٔ کارگری حزب جمهوری اسلامی در دههٔ ۱۳۶۰ و عضو شورای مرکزی خانهٔ کارگر از بدو تأسیس تا امروز است. ربیعی پس از انقلاب تحصیلات خود را در رشتهٔ مدیریت تا مقطع دکترا ادامه داد. وی مشاور اجتماعی خاتمی در دورهٔ ۸ سالهٔ ریاست جمهوری وی بوده‌است. ربیعی افزون‌بر فعالیت‌های صنفی کارگری، به دلیل نیاز مقطع انقلاب، همراه با عده‌ای از دوستان هم محله‌ای خود جذب نهادهای انقلابی شده و به سپاه پاسداران می‌پیوندد. وی در دوران جنگ ایران-عراق ۶۵ ماه حضور در جبهه‌های غرب را در کارنامهٔ خویش دارد. پس از آن[چه زمانی؟] (با فرمان بنیان‌گذار انقلاب) به وزارت اطلاعات می‌رود.

ربیعی در زمان تصدی دبیر شورای عالی امنیت ملی توسط حسن روحانی مسئول اجرایی دبیرخانه و ریاست کمیتهٔ سیاست‌گذاری تبلیغات و کمیتهٔ امنیت داخلی شورای عالی امنیت ملی را عهده‌دار بود.

وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی ویرایش

با آغاز به کار دولت حسن روحانی، وی علی ربیعی را برای تصدی وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی به مجلس معرفی کرد. پس از حملات تعدادی از وبگاه‌ها به علی ربیعی، گروهی از نمایندگان مجلس اعلام کردند که در بررسی صلاحیت وی حتی یک مورد منفی هم پیدا نکرده‌اند.[۱۳] سرانجام ربیعی توانست به عنوان وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی از مجلس رأی اعتماد بگیرد.

در ۴ آذر ۱۳۹۳، ربیعی برای پاسخ به پرسش‌های نمایندگان در مجلس حضور یافت اما با کسب ۹۸ رأی موافق، ۹۵ رأی مخالف و ۱۱ رأی ممتنع از مجموع ۲۱۹ رأی مأخوذه نتوانست آنان را قانع کند و هفتمین کارت زرد دولت یازدهم را کسب کرد. و به همین منوال هفتمین کارت زرد مجلس به ربیعی رسید. پیش از وی علی طیب‌نیا، رضا فرجی دانا، علی جنتی، علی‌اصغر فانی، عبدالرضا رحمانی فضلی و محمدرضا نعمت‌زاده از مجلس کارت زرد گرفته بودند. او یک سال بعد، دومین کارت زرد خود را نیز از مجلس نهم دریافت کرد.

دو استیضاح ویرایش

حضور ربیعی در دولت دوم روحانی نیز به عنوان وزیر کار ادامه پیدا کرد. او در ۲۲ اسفند ۱۳۹۶ مورد استیضاح مجلس دهم قرار گرفت ولی برکنار نشد. اما در نهایت برای سومین بار در کم‌تر از یک سال، در ۱۷ مرداد ۱۳۹۷ و با ۱۲۹ رأی موافق استیضاح و ۱۱۱ مخالف و ۳ ممتنع از این سمت برکنار شد.[۱۴][۱۵]

مسئولیت‌ها ویرایش

  • دبیر ستاد مبارزه با فساد و ارتقاء سلامت نظام اداری در دولت از ۱۳۷۹ تا ۱۳۸۴.
  • عضو شورای سیاست‌گذاری مرکز بررسی‌های راهبردی ریاست جمهوری با حکم رئیس‌جمهور تا مرداد ۱۳۸۴.
  • رئیس مؤسسهٔ مطالعات و پژوهش‌های سیاسی از سال ۱۳۶۸ تا ۱۳۷۳.
  • وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی دولت یازدهم و دولت دوازدهم از مرداد ۱۳۹۲ تا مرداد ۱۳۹۷.
  • سخنگوی دولت ایران از خرداد ۱۳۹۸ تا مرداد ۱۴۰۰.

اتهامات ویرایش

نقض حقوق بشر ویرایش

وی به نقض حقوق بشر، متهم است.[۵][۶]

نقد عملکرد در حوزه تأمین اجتماعی ویرایش

وی در دولت روحانی بر خلاف توصیه‌هایی که انجام شد یک پزشک را به ریاست سازمان تأمین اجتماعی که نهادی رفاهی در کشور است، منصوب کرد. در نتیجه «سازمان بیمه سلامت و خدمات درمانی که باید زیرنظر وزارت رفاه باشد، زیرمجموعه وزارت بهداشت شد.»[۱۶]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ «علی ربیعی به عنوان "دستیار ارتباطات اجتماعی رئیس‌جمهور و سخنگوی دولت" منصوب شد». ایسنا. ۹ خرداد ۱۳۹۸. ۹۸۰۳۰۹۰۴۰۱۰.
  2. معرفی سوابق و گرایش سیاسی وزیران پیشنهادی روحانی/ ۷ وزیر اصلاح‌طلب و ۲ وزیر اصولگرا در کابینهٔ اعتدال خبرگزاری مهر
  3. «وزارت تعاون، کار و رفاه اجتماعی: علی ربیعی». BBC Persian. ۲۰۱۳-۰۹-۱۳. دریافت‌شده در ۲۰۱۵-۰۸-۲۶.
  4. «نسخه آرشیو شده». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۷ دسامبر ۲۰۱۳. دریافت‌شده در ۲۴ اکتبر ۲۰۱۹.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ «علی ربیعی کیست؟ «دکتر» علی ربیعی یا «عباد» شکنجه‌گر؟!». iran-efshagari.
  6. ۶٫۰ ۶٫۱ «علی ربیعی از وزارت اطلاعات تا وزارت کار؛ هم‌زمانی با یادمان تابستان ۶۷، جنایت علیه بشریت توسط جمهوری اسلامی». shahrvand.
  7. http://ilna.ir/news/news.cfm?id=95625
  8. جای کارآفرینان واقعی در انبوه هیئت‌مدیره‌ها خالی است، مصاحبه علی ربیعی با ایلنا http://ilna.ir/news/news.cfm?id=95647
  9. http://www.isna.ir/fa/news/93090402636/هفته-آینده-جشن-دفترچه-دار-شدن-همه-ایرانیان
  10. «بدون تعارف با وزیر کار، از سند ۳۵۰ هزار شغل اولی سال ۹۶ تا فامیل‌هایی که سرکار آورد + فیلم». باشگاه خبرنگاران جوان. ۱۵ دی ۱۳۹۶.
  11. «اظهارات ربیعی دربارهٔ فوت فرزند و همسرش». دنیای اقتصاد. ۱۷ دی ۱۳۹۵.
  12. «فرزندان ربیعی کجا هستند و چه شغلی دارند؟». الف. ۲۳ مرداد ۱۳۹۷.
  13. [۱]
  14. خطای یادکرد: خطای یادکرد:برچسب <ref>‎ غیرمجاز؛ متنی برای یادکردهای با نام برکناری وارد نشده است. (صفحهٔ راهنما را مطالعه کنید.).
  15. «طنین اتهام و افشاگری در بهارستان». روزنامه ایران. ۱۸ مرداد ۱۳۹۷. دریافت‌شده در ۱۳۹۷/۰۵/۱۸. تاریخ وارد شده در |بازبینی= را بررسی کنید (کمک)
  16. «انقلاب اجتماعی در بوته نقد و بررسی در گفتارهایی از کوان هریس، علی‌اصغر سعیدی و محمد مالجو سیاست‌زدگی و خلأ گفتمان رفاهی». روزنامه اعتماد.[پیوند مرده]

پیوند به بیرون ویرایش

مناصب احزاب سیاسی
عنوان جدید رئیس شاخه کارگری حزب جمهوری اسلامی
۱۳۶۰–۱۳۵۷
پسین:
؟
پیشین:
؟
معاون سیاسی ستاد انتخاباتی اکبر هاشمی رفسنجانی
۱۳۹۲
آخرین حضور انتخاباتی هاشمی
مناصب سیاسی
پیشین:
؟
معاون امور حقوقی و مجلس وزیر اطلاعات
۱۳۷۲–۱۳۶۶
پسین:
؟
پیشین:
سید علی‌اکبر محتشمی‌پور
مشاور رئیس‌جمهور در امور اجتماعی
۱۳۸۴–۱۳۷۸
بدون متصدی
پیشین:
اسدالله عباسی
وزیر تعاون، کار و رفاه اجتماعی
۱۳۹۷–۱۳۹۲
پسین:
انوشیروان محسنی بندپی
سرپرست
عنوان جدید دستیار رئیس‌جمهور در ارتباطات اجتماعی
۱۴۰۰–۱۳۹۸
انحلال عنوان
پیشین:
محمدباقر نوبخت
سخنگوی دولت
۱۴۰۰–۱۳۹۸
پسین:
علی بهادری جهرمی
پیشین:
حسام‌الدین آشنا
مشاور رئیس‌جمهور
رئیس مرکز بررسی‌های استراتژیک

۱۴۰۰
پسین:
محمدصادق خیاطیان
مناصب حکومتی
پیشین:
؟
دبیر کمیتهٔ تبلیغات دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی
۱۳۸۳–؟
پسین:
علی آقامحمدی
پیشین:
؟
مسئول اجرایی دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی
۱۳۸۴–۱۳۷۲
پسین:
غفور درجزی