فیبریلاسیون
فیبریلاسیون (به انگلیسی: Fibrillation) یا تارلرزه[۱] در پزشکی، انقباض تند، نامنظم و نامنتظم ماهیچه‌های خودکار به ویژه عضلات قلبی است.
پتانسیل‌های تارلرزه در موارد آکسونوتمزیس و نوروتمزیس دیده می‌شود که بعد از گذشت دو تا سه هفته از یک آسیب عصب محیطی از طریق الکترومیوگرافی قابل ثبت است. نکته‌ای که باید توجه داشت این است که گاهی EMG، پتانسیل‌های تارلرزه را در افراد طبیعی نیز ثبت می‌کند.[۲]
برای ثبت پتانسیل‌های فیبریلاسیون از طریق الکترومیوگرافی، از یک الکترود سوزنی که در داخل عضله قرار می‌گیرد، استفاده می‌شود، چون پتانسیل‌های منفرد فیبرهای عضلانی از روی پوست قابل اندازه‌گیری نیست، ولی در موارد فاسیکولاسیون به علت انقباض همزمان فیبرهای عضلانی یک واحد حرکتی، الکترومیوگرافی روی سطح پوست ماهیچه با دو الکترود، پتانسیل‌های الکتریکی دوره‌ای ضعیف را نشان می‌دهد.
پانویس ویرایش
- ↑ «تارلرزه» [علوم پایهٔ پزشکی] هم‌ارزِ «fibrillation»؛ منبع: گروه واژه‌گزینی. جواد میرشکاری، ویراستار. دفتر هشتم. فرهنگ واژه‌های مصوب فرهنگستان. تهران: انتشارات فرهنگستان زبان و ادب فارسی. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۱۴۳-۰۸-۸ (ذیل سرواژهٔ تارلرزه)
- ↑ عشایری، محمد. ص ۱۴۳
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- عشایری، محمد. جراحی‌های ترمیمی میکروسکوپی عروق و اعصاب محیطی.انتشارات دانشگاه علوم پزشکی ایران. چاپ سهند. شابک: ۰۱۲–۷۲
- Arthur C. Guyton,M.D. Textbook of medical physiology. Saunders company. ISBN 0-7216-1260-1