واکی تاکی
واکی تاکی (به انگلیسی: Walkie-talkie) یک وسیلهٔ قابل حمل است که امواج رادیویی را به صورت دو طرفه مخابره می‌کند. این وسیله در جنگ جهانی دوم توسعه یافت و توسعه آن در طول جنگ جهانی دوم به‌طور متفاوت به دونالد هینگز، مهندس رادیو آلفرد جی. گراس، هنریک مگنوسکی و تیم‌های مهندسی در موتورولا نسبت داده شده‌است. واکی تاکی برای اولین بار برای پیاده‌نظام استفاده شد، نمونه‌های مشابهی نیز برای توپخانه و واحدهای تانک طراحی شد و پس از جنگ، دستگاه‌های واکی تاکی به امنیت عمومی و در نهایت کارهای تجاری و شغلی گسترش یافت.[۱]
نخستین واکی تاکی در اندازهٔ بزرگ ساخته شده بود و برای حمل آن باید از کوله پشتی استفاده می‌شد. واکی تاکی امروز به اندازهٔ یک گوشی همراه معمولی است که در موارد مختلفی توسط ارتش، رادیو آماتورها و به صورت شخصی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
برخی از نمونه‌های واکی تاکی دارای ویژگی‌های اضافی مانند ارسال تماس، دریافت تماس با زنگ لرزش، قفل صفحه کلید، و کرونومتر هستند.[۲][۳] واکی تاکی‌های کوچکتر نیز در میان کودکان بسیار محبوب است.
منابع ویرایش
- ↑ Sterling, Christopher H. (2008). Military Communications: From Ancient Times to the 21st Century. ABC-CLIO. pp. 503–504. ISBN 978-1-85109-732-6.
- ↑ Stabo Freecomm 600
- ↑ Stabo Freecomm 650
مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Walkie talkie». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.