پیونگ وون(هانگول:평원) با زادنام یانگ سونگ(هانگول:양성) (پادشاهی:۵۵۹ میلادی تا ۵۹۰ میلادی) بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو شمالی‌ترین امپراتوری از میان سه امپراتوری کره بود.

پیونگ وون
آرامگاه احتمالی پادشاه پیونگ وون
فرمانروا ۲۵ گوگوریو
سلطنتمارس ۵۵۹ - اکتبر ۵۹۰ میلادی
تاج‌گذاریمارس ۵۵۹ میلادی
پیشینیانگ وون
جانشینیئونگ یانگ
ولیعهد گوگوریو
ولیعهدیآوریل ۵۵۷ - مارس ۵۵۹ میلادی
تاج‌گذاریآوریل ۵۵۷ میلادی
پیشینپیونگ سونگ
جانشینتائه وون
زادهیانگ سونگ
مارچ ۵۵۷ میلادی
پیونگ یانگ سونگ
درگذشتهاکتبر ۵۹۰ میلادی
پیونگ یانگ سونگ
آرامگاه
مقبره بزرگ گانگسو
فرزند(ان)تائه وون
گئون‌مو
تائه یانگ
میسانگ
نام سلطنت
پیونگ‌گانسانگو وانگ
پیونگ‌گانگ وانگ
نام پسامرگ
پیونگ وون وانگ
کاخ سلطنتپیونگ یانگ سونگ
دودمانگوگوریو
پدریانگ وون
پیشهپادشاه
سه امپراتوری

۱- امپراتوری شیلا ۵۷ پ.م. — ۹۳۵ م.
۲- امپراتوری گوگوریو ۳۷ پ.م. — ۶۶۸ م.
۳- امپراتوری باکجه ۱۸ پ.م. — ۶۶۰ م.

زمان تولد او دقیقاً مشخص نیست او بزرگ‌ترین پسر پادشاه یانگ وون بیست و پنجمین امپراتور گوگوریو بود.

او در سال ۵۵۹ میلادی به قدرت رسید و در سال ۵۹۰ میلادی در گذشت.

بعد از او پسرش یئونگ یانگ به پادشاهی رسید.

سلطنت ویرایش

سال های حکومت پیونگ وون به طور کلی مورد توافق مورخان است، اما سال تولد او با هیچ درجه ای از قطعیت مشخص نشده است. مشخص است که او پسر ارشد یانگ وون گوگوریو بود و در سال ۵۵۷، دو سال قبل از به دست گرفتن قدرت کامل، ولیعهد شد. گفته می شود که او شجاع بود و در اسب سواری و تیراندازی با کمان مهارت داشت.

در این زمان، قدرت سلطنتی به طور قابل توجهی توسط اشراف از بین رفته بود. او که نگران مردم بود، به توسعه کشاورزی و کشاورزی دامن زد و غذاهای سلطنتی را کاهش داد.

او روابط پرتنش اما نسبتاً صلح آمیزی با گوکتورک ها و سلسله های مختلف چینی برقرار کرد، و در سال ۵۷۷ برای مدت کوتاهی با ژو شمالی در شبه جزیره لیائودونگ نبرد کرد. او بارها برای سلسله چن، چی شمالی، ژو شمالی و سلسله سوئی ادای احترام می کرد. هنگامی که سلسله سوئی چین را متحد کرد، پادشاه پیونگ وون برای جنگ قریب الوقوع آماده شد.

مرز جنوبی با دو پادشاهی کره دیگر نسبتاً صلح آمیز بود زیرا اتحاد سیلا و باکجه از هم پاشید. در سال ۵۸۶ پایتخت را به قلعه جنگان منتقل کرد.

در سال ۵۹۰ (سال سی و دوم سلطنت)، پادشاه این خبر را دریافت کرد که ایالت چن سقوط کرده است و به شدت نگران شد. او برای اهداف دفاعی دستور داد تا سربازان آموزش ببینند و تدارکات نظامی را افزایش دهند.

حکومت پیونگ وون در سال ۵۹۰ به پایان رسید که به گفته سامگوک ساگی سال مرگ وی است، اما هیچ سند خاصی برای تأیید شرایط وجود ندارد.

به او لقب سلطنتی پس از مرگ پادشاه پیونگ وون داده شد.

منابع ویرایش

ویکی‌پدیای انگلیسی