کامیاران
کامیاران(کامێران) یکی از شهرهای استان کردستان واقع در غرب ایران است. این شهر مرکز شهرستان کامیاران است که در فاصله ۶۵ کیلومتری جنوب سنندج واقع شدهاست.[۵] فرهنگ این شهرستان نیز مانند سایر نواحی استان کردستان است و مردم آن به زبان کردی تکلم میکنند. گویش اصلی ساکنان شهر کامیاران کردی اردلانی و هورامی است، بخشی از مردم این شهر کردنشین از گویشوران کردی کرماشانی هستند.
کامیاران | |
---|---|
کشور | ایران |
استان | کردستان |
شهرستان | کامیاران |
بخش | مرکزی |
سال شهرشدن | [۱][۲] |
مردم | |
جمعیت | ۱۲۰۰۰۰ نفر (۱۴۰۰)[۳] |
جغرافیای طبیعی | |
ارتفاع | ۱۴۸۰ متر |
اطلاعات شهری | |
پیششمارهٔ تلفن | ۰۸۷–۳۵۵۲[۴] |
وبگاه | |
شناسهٔ ملی خودرو | ایران ۶۱ ق |
کد آماری | ۱۴۵۷ |
از طوایف اصلی شهرکامیاران که از ساکنین قدیمی به شمار میایند پیرو دین یهودیت میباشند. در این شهر زبان فارسی به عنوان زبان نوشتاری و آموزش مورد استفاده قرار میگیرد.
پیشینه ویرایش
در دوره حکومت آشوریان کامیاران مطابق با ایالت خارخار، یکی از ایالات کشور آشور بود.[۶]
کتیبه تنگی ور کامیاران مربوط به دوره آشورهادرزمان حملات متداوم به ایالت خارخار نشان دهنده تمدن قدیمی منطقه میباشد.
متعاقب جنگ جهانی اول که روسها بخشی از کشور ایران در شمال و ترکها بخش دیگری را در غرب اشغال کردند؛ در محرم سال ۱۳۳۴ قمری، نیروهای ایرانی به سرپرستی شونمام -کونسول آلمان در کرمانشاه- به فرماندهی سردار رشید و سنجرخان که از عشایر روانسر، جوانرود، گشکی و رمشتی تشکیل شده بود و تعدادی از مجاهدان به فرماندهی میرزا غفارخان زنوزی و یگانهایی از ژاندارمهای ایرانی به علاوهٔ یگانهایی از ارتش عثمانی به فرماندهی محیالدین بیگ به نیروهای روسیه به فرماندهی مامانوف در کامیاران حمله کردند. روسها شکست سختی خورده و از راه سنندج به بیجار و از آنجا به زنجان عقبنشینی کردند.[۷]
زبان ویرایش
مردم شهر به زبان کردی اردلانی و هورامی و سایر گویش های کوردی صحبت میکنند.
تغییرات شهری ویرایش
طرح جامع شهر کامیاران در جلسهٔ مٰورخهٔ ۲ خرداد ۱۳۴۵ شورای عالی شهرسازی از سوی استاندار استان کردستان پیشنهاد شده و تصویب گردید.[۸]
آب و هوا ویرایش
کامیاران در فصول بهار و پاییز آب و هوای دلپذیری دارد.فصل زمستان نستبا سرد وتابستان نیز ملایم وزیاد گرم نیست.
گردشگری ویرایش
کامیاران دارای ۱۳۰ بنای تاریخی است که ۷۴ اثر آن به ثبت ملی رسیدهاست. کامیاران همچنین دارای ۳۰ منطقه نمونه گردشگری و ۴ روستای هدف گردشگری میباشد؛ که زیباترین آن روستایی به نام پلنگان (به زبان محلی پالنگان) است و به آثار طبیعی و همچنین معماری خانههای مردمانش مشهور است. همین پتانسیلهای سبب شدهاست که کامیاران بیشترین درصد بازدید گردشگر در استان و به ویژه در بخش گردشگری روستایی داشته باشد.[۹]
منابع ویرایش
- ↑ «بانک اطلاعات تقسیمات کشوری». وبگاه رسمی وزارت کشور ایران. بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۷ شهریور ۱۳۹۲.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۴. دریافتشده در ۷ سپتامبر ۲۰۱۳.
- ↑ «نتایج سرشماری ایران در سال ۱۳۸۵». درگاه ملی آمار. بایگانیشده از روی نسخه اصلی در ۲۱ آبان ۱۳۹۲.
- ↑ «نسخه آرشیو شده». بایگانیشده از اصلی در ۲۴ ژوئیه ۲۰۱۸. دریافتشده در ۲۴ مارس ۲۰۱۴.
- ↑ «كامياران». www.irancities.ir. دریافتشده در ۲۰۲۳-۱۱-۱۳.
- ↑ اذکائی، «نساهان باستان»، ایران شناخت، ۸۷.
- ↑ بیات، «عباس خان سردار رشید و کردستان (1294 - 1304 شمسی)»، گنجینه اسناد، ۱۴–۱۵.
- ↑ مجموعه مصوبات شورای عالی شهرسازی و معماری ایران از بدو تأسیس تا پایان سال ۱۳۹۰، گردآوری و تنظیم وزارت راه و شهرسازی معاونت شهرسازی و معماری، دفتر طرحهای کالبدی، دبیرخانهٔ شورای عالی شهرسازی و معماری ایران، تهران: مرکز مطالعاتی و تحقیقاتی و شهرسازی و معماری: نصرالدین الیاس زاده مقدم، عارف اقوامی مقدم، ۱۳۹۰، شابک: 978-600-5392-20-3، ص ۷۷.
- ↑ «شناسایی ۱۳۰ اثر تاریخی در کامیاران / ثبت ۷۴ اثر تاریخی در فهرست ملی». خبرگزاری فارس. ۹۲/۰۷/۱۴. دریافتشده در ۲۹ مارس ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در
|تاریخ=
را بررسی کنید (کمک)
- بیات، کاوه (۱۳۷۱). «عباس خان سردار رشید و کردستان (۱۲۹۴–۱۳۰۴ شمسی)». گنجینه اسناد (۵و۶): ۲۰ تا ۳۴.
- اذکائی، پرویز (۱۳۷۸). «نساهان باستان». ایران شناخت (۱۳): ۷۲ تا ۱۰۷.