کنستانتین سوم (غاصب)
فلاویوس کلادیوس کنستانتیوس (به لاتین: Flavius Claudius Constantius) یا کنستانتین سوم (مرگ کمی پیش‌تر از ۱۸ سپتامبر ۴۱۱) یک ژنرال رومی بود که در ۴۰۷ خود را امپراتور روم غربی در بریتانیا و گل نامید. او از ۴۰۹ تا ۴۱۱ با امپراتورِ روم غربی فلاویوس هونوریوس امپراتورِ مشترک[یادداشت ۱] بود.
| کنستانتین سوم (غاصب) | |||||
|---|---|---|---|---|---|
 سکه کنستانتین سوم | |||||
| امپراتور روم غربی | |||||
| سلطنت | غاصب ۴۰۹–۴۰۷(علیه امپراتور هونوریوس) امپراتور مشترک ۴۱۱–۴۰۹(با هونوریوس و کنستانس دوم) | ||||
| پیشین | گراتیان | ||||
| جانشین | هونوریوس | ||||
| درگذشته | ۴۱۱ (قبل از ۱۸ سپتامبر) | ||||
| فرزند(ان) | کنستانس دوم یولیانوس، آمبروس اورلیوس (افسانه) اوتر پندراگون (افسانه) | ||||
| |||||
کنستانتین در طول یک نبرد خونین در بریتانیای روم به‌قدرت رسید و از سوی لژیونهای محلی در ۴۰۷ به‌عنوان امپراتور شناخته شد. او فوراً به گل حرکت کرد و تمامی نیروهای متحرکش را از بریتانیا با خود بُرد تا با مهاجمان ژرمن گوناگونی که زمستان گذشته از راین گذر کرده بودند رویارو گردد. کنستانتین پس از نبردهای مختلف با نیروهای هونوریوس، دست بالاتر را داشت؛ و در نتیجه هونوریوس او را در ۴۰۹ به‌عنوان امپراتور مشترک به‌رسمیت شناخت. فعالیت‌های قبایل مهاجم، حملات ساکسون‌ها به بریتانیای تقریباً بی‌دفاع و کناره‌گیری برخی از فرماندهان ارشد او منتج به قطع پشتیبانی از وی شد. پس از عقب‌گردهای نظامی بیشتر، او در ۴۱۱ مخلوع، اسیر و به‌دست کنستانتیوس سوم اعدام شد.
جستارهای وابسته ویرایش
یادداشت‌ها ویرایش
- ↑ co-emperor
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Constantine III (Western Roman emperor)». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۹ فوریهٔ ۲۰۲۱.