گس
گس/کِرف طعمی است که باعث جمع شدن دهان، بی‌حسی زبان و انقباض گلو می‌شود. این طعم توسط موادی مانند جوهر مازو ایجاد می‌شود.[۱][۲] طعم گس در موز و خرمالوی نارس[۳] غالب است که مانع از خوردن آنها می‌شود. همچنین در انار، زغال‌اخته و به وجود دارد. خوردنی‌های گس خشک، خنک و سنگین هستند.[۴]
سنجاب‌ها، گرازهای وحشی و حشرات می‌توانند غذای گس را بخورند؛ چرا که زبان آنها از پس این کار برمی‌آید.[۳] در آیورودا، گس ششمین طعم (پس از شیرین، ترش، شور، تند، تلخ) است که توسط «هوا و زمین» نشان داده می‌شود.[۵][۶]
منابع ویرایش
- ↑ Ray, P. K. (2002). Breeding Tropical and Subtropical Fruits (به انگلیسی). Springer Science & Business Media. ISBN 978-3-540-42855-8. Retrieved 2018-12-08.
- ↑ Joslyn, Maynard (2012-12-02). Methods in Food Analysis: Applied to Plant Products (به انگلیسی). Elsevier. ISBN 978-0-323-14681-4.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ Choi, Nak-Eon; Han, Jung H. (2014-12-03). How Flavor Works: The Science of Taste and Aroma (به انگلیسی). John Wiley & Sons. ISBN 978-1-118-86545-3.
- ↑ Balkrishna, Acharya; Kshirsagar, Suhas (2018-05-23). A Practical Approach to the Science of Ayurveda (به انگلیسی). Lotus Press. ISBN 978-1-60869-184-5.
- ↑ Desai, Urmila (1990). The Ayurvedic Cookbook: A Personalized Guide to Good Nutrition and Health (به انگلیسی). Lotus Press. ISBN 978-0-914955-06-1.
- ↑ Lad, Vasant (2002). Textbook of Ayurveda (به انگلیسی). Ayurvedic Press. ISBN 978-1-883725-07-5.
- ↑ Allen, Timothy Field (1877). The Encyclopedia of Pure Materia Medica: A Record of the Positive Effects of Drugs Upon the Healthy Human Organism (به انگلیسی). Boericke & Tafel.