یهودیت خاخامی

یهودیت خاخامی یا یهودیت ربانی (به عبری: יהדות רבנית) یکی از شاخه‌های اصلی یهودیت بود که از زمان تدوین تلمود تا سدهٔ ششم میلادی وجود داشت. یهودیت خاخامی در میان یهودیان آوارهٔ میان سده‌های دوم تا ششم میلادی با تدوین تلمود و میشنا و در نبود نیایشگاه‌های مقدس جریان غالب مذهبی بود. این مذهب بر این باور استوار بود که موسی در کوه سینا نه تنها تورات بلکه قانون شفاهی را نیز تحویل‌داد و موسی نیز این قانون را به صورت شفاهی به مردمانش منتقل نمود.

یهودیت خاخامی در تضاد با یهودیت قرائتی بود که به قانون شفاهی باور نداشتند و تنها نص تورات را ارج‌می‌نهادند.

منابع

Wikipedia contributors، "Rabbinic Judaism،" Wikipedia، The Free Encyclopedia، http://en.wikipedia.org/w/index.php?title=Rabbinic_Judaism&oldid=457760449 (accessed December ۲۰، ۲۰۱۱).