پادشاهی بریتانیای کبیر
پادشاهی بریتانیای کبیر (به انگلیسی: Kingdom of Great Britain) پادشاهی مستقلی بود که بین ۱۷۰۷ تا ۱۸۰۱ میلادی در شمال غربی اروپا و بخشی از جزایر بریتانیا برقرار بود.[۱] این کشور با اتحاد دو پادشاهی انگلستان و اسکاتلند به وجود آمد.
پادشاهی متحد بریتانیای کبیر پس از اتحاد با پادشاهی ایرلند در سال ۱۸۰۱ به «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند»، و پس از استقلال ایرلند جنوبی نهایتاً به «پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند شمالی» تغییر نام داد.
منابع
ویرایشدر ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ پادشاهی بریتانیای کبیر موجود است.