پارک‌سوار

(تغییرمسیر از پارک سوار)

پارک سوار یا پارکینگ تشویقی، نوعی امکانات پارک خودرو و از زیرساختهای حمل و نقل عمومی است که اجازه می‌دهد تا مسافران و مردم دیگر برای رفتن به مراکز شهرها، وسایل نقلیه خود را در آن محل پارک کنند و با وسایل نقلیه عمومی مانند اتوبوس، قطار، قطار شهری، یا قطار سبک شهری یا راه آهن حومه‌ای به مقصد خود بروند یا با دیگر مسافران از طریق همسفری باقی مانده مسافت سفر درون‌شهری خود را انجام دهند. خودروی شخصی در طول روز در محل پارک سوار می‌ماند و در بازگشت از کار روزانه توسط صاحبش مجدداً مورد استفاده قرار می‌گیرد. پارک سوارها به طور کلی حومه شهر در کلانشهرها و مناطق حاشیه‌ای شهرهای بزرگ ساخته می‌شوند. در انگلیسی، پارک سوار به اختصار با علائمی مانند P+R یا P&R مشخص می‌شود.[۱]

علامت پارک سوار در آکسفورد انگلستان.

مزایای ویرایش

پارک سوار موجب کاهش ترافیک در نقاط مرکزی شهر، کاهش هزینه‌های پارک کردن در مرکز شهر، کاهش استرس و کاهش آلودگی هوا و روان شدن ترافیک می‌شود.

 
پارک سواری در ولز.
 
نشان معمولی پارک سوار در ایالات متحده.

تحقیقات چندانی دربارهٔ نتایج مثبت و منفی پارک سوار صورت نگرفته است. همچنین مشخص شده که شواهد روشنی در مورد اثر پارک سوار بر کاهش ترافیک به دست نیامده است.[۲]

[نیازمند منبع]

تسهیلات متعددی در بسیاری از پارک سوارها برای مسافران وجود دارد از جمله سرویس بهداشتی، کیوسک اطلاعات، پوستر، فروشگاه، غذاخوری، کافه تریا، پمپ بنزین و تعمیرگاه. [نیازمند منبع]

پارک سوار ویژه اتوبوس ویرایش

 
یک پارک سوار ویژه اتوبوس در اکستر، انگلستان .

پارک سوارهای مجاور ایستگاه اتوبوس نخستین بار در دهه ۱۹۶۰ در آکسفورد انگلستان پدیدار شدند.[۳] ا

پارک سوار راه آهن ویرایش

برخی از ایستگاه‌های راه آهن نیز امکانات پارک سوار را گسترش داده‌اند.

در ایالات متحده در ایستگاه‌های دور افتاده عموماً فضای کافی وسیع برای پارک کردن صدها خودرو پیش بینی می‌شود.

پارک سوار دوچرخه ویرایش

 
پارک سوار دوچرخه‌ای.

B & R (B + R) یک نام برای استفاده از فضاها یا قفسه‌های ویژه دوچرخه در مجاورت ایستگاه‌ها و فضاهای عمومی و عمدتاً در کنار سایر پارک سوارهاست.[۴]

بوسه و سوار ویرایش

 
یک علامت جاده از جمهوری چک پس از ۱۴ ژوئیه ۲۰۱۰.
 
علامت بوسه و سوار در یک ایستگاه قطار آتلانتا.

اصطلاح «بوسه-و-سوار» به پارک سوار یا ایستگاهی گفته می‌شود که هدفش توقف کوتاه راننده و سرنشینان بدون ترک کردن خودرو است. این امکانات در ترمینال‌ها و فرودگاه‌ها و محل‌های دیگر دیده می‌شوند و معمولاً برای مشایعت و خداحافظی یا سوار کردن مسافران تازه رسیده از سوی بستگاه به کار می‌روند.

این اصطلاح برای اولین بار در ۲۰ مارس ۱۹۵۶ در نشریه لس آنجلس تایمز به کار رفت.[۵] اشاره این اصطلاح به بوسه مسافر قبل از مسافرت است.[۵][۶]

اصطلاح «محل پیاده و سوار کردن موقت» هم همین معنا را می‌دهد.

هم سفری ویرایش

پارک سوار لزوماً شامل حمل و نقل عمومی نمی‌شود. ممکن است هدف یک پارک سوار اشتراک خودرو در قالب همسفری یا استفاده مشترک از خودروها باشد.[۷] در این حالت مالکان خودرو در در محل پارک سوار متوقف می‌کنند و در یک وسیله نقلیه کوچک دیگر به صورت گروهی اجتماع و سفر می‌کنند.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

  1. https://en.wikipedia.org/wiki/Park_and_ride
  2. "Park-and-ride - politics, policy and planning". Town and Country Planning Association. March 2010. Archived from the original on 4 March 2016. Retrieved 2012-01-19.
  3. http://www.oxfordmail.co.uk/news/10859209.
  4. "Doprava: Pražská integrovaná doprava a cyklisté". Doprava.praha-mesto.cz. 2005-06-22. Archived from the original on 3 April 2013. Retrieved 2012-01-19.
  5. ۵٫۰ ۵٫۱ "Transit Plan Agreement Smoked Out". Los Angeles Times. Associated Press. 20 January 1956. p. 4. Retrieved 2014-03-01.
  6. David Crystal (2003). The Cambridge Encyclopedia of the English Language. Cambridge University Press. p. 285. ISBN 0 521 53033 4.
  7. "Park and Ride | Commuter Park'n'ride Options". Vride. Retrieved 21 September 2012.