پدافند هوایی پاسخ فضای نبرد به رزم هوایی است که توسط ناتو تحت عنوان "کلیه اقدامات طراحی‌شده برای بی‌اثر کردن یا کاهش اثربخشی عملیات هوایی خصمانه" تعریف شده‌است.[۱] پدافند هوایی شامل سامانه‌های تسلیحاتی مبتنی بر سطح، زیرسطحی (پرتاب زیردریایی)، و سامانه‌های تسلیحاتی هوا-پایه، سامانه‌های حسگر- مرتبط، ترتیبات فرماندهی و کنترل و اقدامات غیرفعال (مانند بالن‌های رگبار) است. ممکن است برای محافظت از نیروهای دریایی، زمینی و هوایی در هر مکانی استفاده شود. با این حال، برای اکثر کشورها، تلاش اصلی دفاع از میهن بوده است.

منطقه پدافند هوایی درجه ۱ ارتش ایران در حوالی تأسیسات هسته‌ای نطنز.

مناطق پدافندی

ویرایش

عموماً مناطق پدافندی به سه منطقه تقسیم می‌شوند: منطقه پدافندی درجه ۱، ۲ و ۳.

منطقه پدافندی درجه ۱

ویرایش

منطقه پدافندی درجه ۱ منطقه‌ای است که در بکاربری تمامی جنگ‌افزارها و گشودن آتش خودمختار است. در این مناطق، جنگ‌افزارها و سامانه‌های پدافندی اختیار کامل شلیک به هر وسیله پرنده‌ای دشمن در آسمان دارند. برای این مناطق پدافندی دالان تقرب و دالان بی‌خطر تعیین نگردیده و هیچ هواپیمایی حق تردد و پرواز حوالی این مناطق را ندارد. مرز منطقه پدافندی درجه ۱ معمولاً در نزدیکی نیروگاه‌های هسته‌ای و مراکز حساس و استراتژیک تعیین می‌شود.

منطقه پدافندی درجه ۲

ویرایش

منطقه پدافندی درجه ۲ منطقه‌ای است که دارای باند پروازی است، و در آن سامانه ویژه‌ای به عنوان دالان بی‌خطر و دالان تقرب تعیین شده‌اند. هر هواپیمایی که بخواهد از آتش جنگ‌افزارها و سامانه‌های پدافندی در این منطقه در امان باشد باید با هماهنگی قبلی وارد این منطقه شده و حدود مشخص دالان بی خطر و تقرب را رعایت کند. فرمان جنگ‌افزارها در این منطقه «آتش محدود» است.

منطقه پدافندی درجه ۳

ویرایش

منطقه پدافندی درجه ۳ منطقه‌ای است که در آن به تمامی جنگ‌افزارها و سامانه‌های پدافندی فرمان آتش‌بس داده شده‌است، و دستور شلیک تنها از سوی مراجع بالاتر و برای اهدافی که به عنوان «دشمن» شناسایی شده‌اند صادر می‌شود. در عین حال منطقه پدافندی درجه ۳ حق دفاع از خود را دارد و می‌تواند به سوی هواپیمایی که از متخاصم بودنش اطمینان حاصل شده، آتش بگشاید.

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش
  1. AAP-6

منابع

ویرایش
  • رستمی، محمود (۱۳۸۶). فرهنگ واژه‌های نظامی. تهران: ایران سبز. شابک ۹۶۴-۷۶۰۷-۴۷-۴.