پدر میهن
پدر میهن (به لاتین: Pater patriae) یا به ندرت والدین میهن (به لاتین: Parens patriae) یک اصطلاح افتخاری لاتین است که به شخصی داده می شود که نیروی محرکه بنیانگذاری یک کشور، دولت یا ملت محسوب می‌شود. یک افتخار رومی به معنای "پدر میهن" بود که توسط سنا به قهرمانان و بعداً به امپراتوران اعطا شد. در حکومت‌های سلطنتی، پادشاه اغلب به عنوان «پدر/مادر ملت» یا پدرسالار برای هدایت خانواده‌اش در نظر گرفته می‌شد.
در آفریقای پسااستعماری، "پدر ملت" عنوانی بود که توسط بسیاری از رهبران هم برای اشاره به نقش آنها در جنبش استقلال به عنوان منبع مشروعیت و هم برای استفاده از نمادگرایی پدرانه به عنوان منبع محبوبیت مداوم استفاده می‌شد.[۱] در هفتادمین سالگرد تولد جوزف استالین در سال ۱۹۴۹، به دلیل تأسیس «دموکراسی خلقی» در کشورهای تحت اشغال اتحاد جماهیر شوروی پس از جنگ جهانی دوم، عنوان «پدر ملل» به او اعطا شد.[۲]
عنوان "پدر ملت" گاهی اوقات از نظر سیاسی مورد مناقشه قرار می‌گیرد. قانون اساسی ۱۹۷۲بنگلادش شیخ مجیب الرحمن را به عنوان "پدر ملت" اعلام کرد.[۳] طرحی در پارلمان اسلواکی برای معرفی آندری هلینکا رهبر جنجالی اسلواکی پیش از جنگ دوم به عنوان "پدر ملت" در سپتامبر ۲۰۰۷ به سختی شکست خورد.[۴]
تاریخ روم ویرایش
پدر میهن عنوانی افتخاری رومی است. هیچ‌کس جز آنان که به روم باستان و منافع آن سود بزرگی رسانده بودند به این عنوان مفتخر نمی‌شدند. این نام افتخاری از سوی سنای روم داده می‌شد. مارکوس فوریوس کامیلوس و کوینتوس فابیوس ماکسیموس (ملقب به معطل)[یادداشت ۱] به‌سبب شایستگی‌هایشان «اجداد»[یادداشت ۲] نامیده شدند. همچنین لوکیوس کورنلیوس سولا و گایوس ماریوس نیز به‌سبب حفاظت از شهروندان، والدین (parens) یا پدر (pater) خوانده شدند. سیسرون هم پس از آنکه در طول مدت کنسولیاش در سال ۶۳ ق. م توطئه کاتیلینا را برملا ساخت به این عنوان مفتخر گشت. پس از وی، این عنوان به ژولیوس سزار و آگوستوس (سال ۲ قبل از میلاد) داده شد.
پدر میهن‌های رومی ویرایش
- مارکوس تولیوس سیسرو، ۶۳ قبل از میلاد
- گایوس ژولیوس سزار، ۴۵ ق. م
- آگوستوس، ۲ ق. م
- کالیگولا، ۳۷ بعد از میلاد
- کلودیوس، ۴۲
- نرو، ۵۵
- وسپاسیانوس، ۷۰
- تیتوس، ۷۹
- دومیتیانوس، ۸۱
- نروا، ۹۶
- ترایانوس، ۹۸
- هادریانوس، ۱۲۸
- آنتونینوس پیوس، ۱۳۹
- مارکوس آئورلیوس و لوکیوس وروس، ۱۶۶
- کومودوس، ۱۷۷
- سپتیمیوس سوروس، ۱۹۳
- کاراکالا، ۱۹۹
- ماکرینوس، ۲۱۷
- الاگابالوس، ۲۱۸
- الکساندر سوروس ۲۲۲
- گوردیانوس سوم، ۲۳۸
- پروبوس، ۲۷۶
- دیوکلتیانوس، ۲۸۴
- ماکسیمیانوس، ۲۸۶
- کنستانتین یکم، ۳۰۷
فهرست پدر میهن‌ها ویرایش
| نام | ملت | عنوان (ترجمه شده) | شناخته شده با |
|---|---|---|---|
| احمد شاه درانی | افغانستان | احمد شاه پدر | بنیانگذار امپراتوری درانی افغانستان. |
| مصطفی کمال آتاترک | ترکیه | پدر ترک‌ها | بنیانگذار جمهوری ترکیه |
| ویلِم یکم اورانژ | هلند | پدر هلند | رهبر شورش هلندی‌ها علیه اسپانیا و پایه‌گذاری جمهوری متحد هفت ایالتی هلند |
| آندره‌آ دوریا | جنوا | ||
| مهاتما گاندی | هند | پدر ملت | رهبر جنبش آزادی‌بخش هند از استعمار بریتانیا |
| سیمون بولیوار | ونزوئلا، بولیوی، کلمبیا، اکوادور، پرو و پاناما | رهبر | رهبر انقلاب های آزادی‌بخش کلمبیا، اکوادور، و ونزوئلا |
| جرج واشنگتن | آمریکا | پدر میهن | فرمانده قوای آمریکایی در جنگ های استقلال آمریکا علیه بریتانیا و نخستین رئیس جمهور ایالات متحده آمریکا |
| نلسون ماندلا، | آفریقای جنوبی | پدربزرگ | رهبر جنبش ضد آپارتاید در آفریقای جنوبی و نخستین رئیس جمهور آفریقای جنوبی |
- تئودور هرتسل، پدر صهیونیسم
- کوزیمو د مدیچی، ارباب فلورانس
- پتر یکم، امپراتور روسیه
- سون یات سن، رئیس جمهور تایوان
- لی کوآن یو، نخست‌وزیر سنگاپور
یادداشت‌ها ویرایش
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pater Patriae». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای لاتین، بازبینی‌شده در ۸ مارس ۲۰۲۱.
- ↑ Schatzberg, Michael G. (2001). Political Legitimacy in Middle Africa: Father, Family, Food. Indiana University Press. pp. passim, see index, and esp. p. 8 & p. 213. ISBN 0-253-33992-8.
- ↑ Paczkowski, Andrzej (2003). The Spring Will be Ours: Poland and the Poles from Occupation to Freedom. translated by Jane Cave. Penn State Press. p. 210. ISBN 0271023082
- ↑ «BBC NEWS | South Asia | Country profiles | Country profile: Bangladesh». web.archive.org. ۲۰۰۸-۱۱-۱۱. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۱ نوامبر ۲۰۰۸. دریافت‌شده در ۲۰۲۲-۰۱-۱۷.
- ↑ a.s, Petit Press (2007-12-17). "2007 was turbulent for the ruling coalition". spectator.sme.sk (به انگلیسی). Retrieved 2022-01-17.