پرنده شکاری
پرندگان شکاری پرندگانی هستند که غذای خود را از راه شکار کردن به هنگام پرواز به دست می‌آورند. آن‌ها از حس بینایی خود برای پیدا کردن مهره‌داران کوچک و دیگر پرندگان در هوا بهره می‌گیرند. اگرچه بسیاری از پرندگان از جانوران ریزتر از خود تغذیه می‌کنند، تنها بعضی تیره‌های آنان با نام «شکاری» خوانده می‌شوند. این پرندگان دارای چنگال و منقار قوی هستند تا بتوانند گوشت را از هم بدرند. از آنجا که آن‌ها در بالای هرم غذایی قرار می‌گیرند، نگرانی‌های گوناگونی در زمینه حفاظت از بقایشان وجود دارند.
تیره‌هاویرایش
پرندگان شکاری روززی در حالت کلی به پنج تیره زیر تقسیم می‌شوند:
- عقابیان: قوش‌ها، عقاب‌ها، سنقرها، کورکورها، و کرکس‌های بر کهن،
- عقاب‌ماهی‌گیریان: عقاب ماهی‌گیر
- مرغ دبیر: مرغ دبیر
- شاهینیان: شاهین‌ها و کاراکاراها
- لاشخوریان: کرکس‌های بر جدید از جمله کاندورها
- سارگپه
پرندگان شکاری شبزی – جغدها – از تیره‌های زیر تشکیل شده‌اند:
- جغدان معمولی: جغدهای معمولی
- جغدان انبار: جغدهای طویله و خلیج
اگرچه این تیره‌های پرندگان در حالت کلی ارتباط نزدیکی با هم ندارند و در مناطق گوناگونی از جهان پدید آمده‌اند، روش‌های شکار و نقش بوم‌شناسانه نزدیک آن‌ها در کنار همانندی‌های ریخت‌شناسانه‌شان، توسط مفهوم فرگشت همگرا توجیه می‌شوند.
منابعویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Bird of prey». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۵ بهمن ۱۳۹۱.
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ پرنده شکاری موجود است. |