پرواز شماره ۱۸۲ خطوط هوایی هند

پرواز شماره ۱۸۲ خطوط هوایی هند
	پرواز این هواپیما در حدود ۱۰ ژوئن ۱۹۸۵، کمتر از دو هفته قبل از بمب‌گذاری
بمب‌گذاری
تاریخ	۲۳ ژوئن ۱۹۸۵
علت	بمب در هواپیما
محل حادثه	جنوب غرب اقیانوس اطلس جزیره ایرلند ; ۵۱°۳٫۶′ شمالی ۱۲°۴۹′ غربی / ۵۱٫۰۶۰۰°شمالی ۱۲٫۸۱۷°غربی
هواپیما
نوع	بوئینگ ۷۴۷
نام هواپیما	کانیشکا
شرکت هواپیمایی	ایر ایندیا
شماره دم	VT-EFO
مبدا پرواز	فرودگاه بین‌المللی پیرسون تورنتو (پرواز شماره۱۸۲) فرودگاه بین‌المللی مونترآل-میرابل; مونترآل، کانادا
اولین توقف‌گاه بین‌راه	فرودگاه هیترو لندن; لندن، انگلستان
دومین توقف‌گاه بین‌راه	فرودگاه بین‌المللی ایندیرا گاندی; دهلی نو، هند
مقصد	فرودگاه بین‌المللی چاتراپاتی شیواجی; بمبئی، هند
مسافرین	۳۰۷
خدمه	۲۲
کشته‌شدگان	۳۲۹
بازماندگان	۰

پرواز شماره ۱۸۲ خطوط هوایی هند (انگلیسی: Air India Flight 182) پرواز این شرکت هواپیمایی در مسیر تورنتو مونترال-لندن-دهلی بود که بر اثر انفجار یک بمب، هواپیما در آسمان منهدم شد.^[۱]^[۲]^[۳]^[۴]^[۵]^[۶]

حادثه و تلفات ویرایش

در تاریخ ۲۳ ژوئن ۱۹۸۵، جت بوئینگ 747-237B شرکت هواپیمایی هند حین پرواز بر فراز کشور ایرلند با انفجار بمبی در داخل هواپیما در ارتفاع ۳۱۰۰۰ فوتی (۹٬۴۰۰ متری) منهدم شد و به سمت اقیانوس اطلس سقوط کرد. در مجموع ۳۲۹ نفر کشته شدند، که از جمله شامل ۲۶۸ شهروند کانادایی، ۲۷ شهروند بریتانیایی و ۲۴ شهروند هندی بود.

شرح واقعه ویرایش

انفجار پرواز شماره ۱۸۲ خطوط هوایی هند همزمان بود با بمب‌گذاری در فرودگاه ناریتای توکیو رخ داد. محققان به این نتیجه رسیدند که این دو واقعه با هم ارتباط داشتند و مسببان بمب‌گذاری‌ها هدف مشترکی را دنبال می‌کردند. در هرحال، بمبی که در فرودگاه ناریتا ژاپن منفجر شد، قبل از اینکه بارگیری‌ای روی هواپیما انجام گیرد رخ داد و صدمات جانی در پی نداشت.

کانادا به موجب حکم قانونی دادگاه، مظنونان اصلی در این بمبگذاری‌ها را اعضای گروه ستیزه‌جوی سیک که با نام بابر خالسا هستند معرفی کرد. به نظر می‌رسد این حملات که علیه دولت هند صورت گرفت، اقدامی تلافی جویانه علیه عملیات ستاره آبی بود که توسط نخست‌وزیر هند ایندیراگاندی فرمانش صادر شده بود. به موجب آن ارتش هند برای خروج ستیزه‌جویان سیک که داخل معبد طلایی بست نشسته بودند وارد شد تا آنها را از معبد خارج کند.

اگر چه برای محاکمه مظنونان بمب‌گذاری پرواز شماره ۱۸۲ خطوط هوایی هند تعداد انگشت شماری از اعضای سیک دستگیر و محاکمه شدند، اما تنها فردی که در این پرونده محکوم شد و حکم گرفت، ایندرجیت سینگ ریات بود که دارای ملیت کانادایی است و در سال ۲۰۰۳ به جرم قتل‌عام سرنشینان پرواز ۱۸۲ گناهکار شناخته شد. وی به خاطر حمل بمب‌هایی که در پرواز شماره ۱۸۲ هواپیمایی هند و در انفجار ناریتا استفاده شده بود، به پانزده سال زندان محکوم شد.^[۷]

منابع ویرایش

↑ Misra, Madhu (1988). Politics of regionalism in India: with special reference to Punjab. Deep & Deep Publication. p. 171. ISBN 9788171000210.
↑ Joshi, Chand (1984). Bhindranwale, myth and reality. Vikas. p. 88. ISBN 978-0-7069-2694-1.
↑ Tiwari, Shreesh (1990). Terrorism in India. South Asian Publishers. p. 136. ISBN 9788170031246.
↑ Guha, Ramachandra (2011). India After Gandhi: The History of the World's Largest Democracy. Pan Macmillan. p. 558. ISBN 978-0-330-54020-9.
↑ Deol, Harnik (2003). Religion and Nationalism in India: The Case of the Punjab. Routledge. p. 102. ISBN 978-0-203-40226-9.
↑ Mehta, Ved (1996). Rajiv Gandhi and Rama's Kingdom. Yale University Press. p. 40. ISBN 978-0-300-06858-0.
↑ Zuhair Kashmeri; Brian McAndrew (2005). Soft Target: The Real Story Behind the Air India Disaster — Second Edition. James Lorimer & Company. p. 44. ISBN 978-1-55028-904-6.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Air India Flight 182». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۶ ژوئن ۲۰۱۸.

پیوند به بیرون ویرایش

2010 Final Report Air India Commission – Government of Canada
The Verdict – Reasons for Judgment, R. v Malik and Bagri
Background on Air India bombing – CBC.ca
Aftermath of Air India – www.Canada.com Air India archives
CBC Digital Archives – The Air India Investigation
Criminal Occurrence description در شبکه ایمنی حمل و نقل هوایی

Passenger lists

Final passenger and crew list — Does not indicate locations or distinguish crew from passengers
"PASSENGERS AND CREW ABOARD AIR-INDIA JETLINER." Associated Press at The New York Times. ۲۴ ژوئن ۱۹۸۵ — Preliminary list with crew members indicated and locations of U.S. passengers indicated, Alternate version

[1] Misra, Madhu (1988). Politics of regionalism in India: with special reference to Punjab. Deep & Deep Publication. p. 171. ISBN 9788171000210.

[2] Joshi, Chand (1984). Bhindranwale, myth and reality. Vikas. p. 88. ISBN 978-0-7069-2694-1.

[3] Tiwari, Shreesh (1990). Terrorism in India. South Asian Publishers. p. 136. ISBN 9788170031246.

[4] Guha, Ramachandra (2011). India After Gandhi: The History of the World's Largest Democracy. Pan Macmillan. p. 558. ISBN 978-0-330-54020-9.

[5] Deol, Harnik (2003). Religion and Nationalism in India: The Case of the Punjab. Routledge. p. 102. ISBN 978-0-203-40226-9.

[6] Mehta, Ved (1996). Rajiv Gandhi and Rama's Kingdom. Yale University Press. p. 40. ISBN 978-0-300-06858-0.

[Soft_Target-7] Zuhair Kashmeri; Brian McAndrew (2005). Soft Target: The Real Story Behind the Air India Disaster — Second Edition. James Lorimer & Company. p. 44. ISBN 978-1-55028-904-6.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]

[۶]

[۷]