پلوتون در ادبیات داستانی

پلوتون در سال ۱۹۳۰ کشف شد و از آن موقع در ادبیات داستانی به کرات ظاهر شده‌است.[۱] این سیاره در ابتدا از آنجایی که به تازگی کشف شده بود و تصور می‌شد که دورترین جرم منظومه شمسی است، محبوبیت زیادی داشت.[۲][۳] زیست فرازمینی، گاهی هوش فرازمینی و گهگاه یک اکوسفر کامل بن‌مایه‌های رایج در تجسم‌های داستانی پلوتون هستند.[۱][۳][۴]

قدیمی‌ترین داستانی که پلوتون در آن جای داشت، به احتمال رمان طنز به اعماق پلوتون (۱۹۳۱) از استانتون ای. کوبلنتس بود که تمدنی پیشرفته از پلوتون را به تصویر می‌کشد.[۱][۲][۵]

منابع ویرایش

  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ Westfahl, Gary (2021-07-19). "Outer Planets". Science Fiction Literature through History: An Encyclopedia (به انگلیسی). ABC-CLIO. pp. 485–487. ISBN 978-1-4408-6617-3.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ Clute, John; Langford, David; Sleight, Graham (eds.). "Outer Planets". The Encyclopedia of Science Fiction. Retrieved 2022-02-19.{{cite web}}: نگهداری CS1: url-status (link)
  3. ۳٫۰ ۳٫۱ Stableford, Brian M. (2006). "Pluto". Science Fact and Science Fiction: An Encyclopedia (به انگلیسی). Taylor & Francis. pp. 381–382. ISBN 978-0-415-97460-8.
  4. McKinney, Richard L. (2005). "Jupiter and the Outer Planets". In Westfahl, Gary (ed.). The Greenwood Encyclopedia of Science Fiction and Fantasy: Themes, Works, and Wonders (به انگلیسی). Greenwood Publishing Group. pp. 448–450. ISBN 978-0-313-32951-7.
  5. Bleiler, Everett Franklin; Bleiler, Richard (1998). "Coblentz, Stanton A[rthur] [1896–1982]". Science-fiction: The Gernsback Years : a Complete Coverage of the Genre Magazines ... from 1926 Through 1936 (به انگلیسی). Kent State University Press. pp. 71–72. ISBN 978-0-87338-604-3.