پپسین

یک گروه از آنزیم‌ها

پپسین (Pepsin)، آنزیمی است پروتئینی که به طور غیرمستقیم از سلول‌های اصلی معده ترشح می‌شود و به هضم پروتئین‌ها کمک می‌کند.آنزیم پپسین پروتئین‌ها را به پروتئین‌های کوچکتر تبدیل می‌کند.پیش ساز پروتئاز های معده ( آنزیم پروتئینی ابتدا غیر فعال) را به طور کلی پپسینوژن می گویند که بر اثر کلریدریک اسید( اسید معده ) به پپسین تبدیل می شود

پپسین بی
Pepsin in complex with
شناساگرها
شمارهٔ ای‌سی۳٫۴٫۲۳٫۲
شمارهٔ سی‌ای‌اس۹۰۲۵-۴۸-۳
پایگاه‌های داده
اینتنزنمایش اینتنز
برندامدخل برندا
اکسپسینمایش NiceZyme
کی‌ای‌جی‌جیمدخل کی‌ای‌جی‌جی
متاسایکگذرگاه سوخت‌وساز
پریامنمایه
ساختارهای پی‌دی‌بیRCSB PDB PDBe پی‌دی‌بی‌سام
هستی‌شناسی ژنAmiGO / QuickGO
پپسین سی (gastricsin)
شناساگرها
شمارهٔ ای‌سی۳٫۴٫۲۳٫۳
شمارهٔ سی‌ای‌اس۹۰۱۲-۷۱-۹
پایگاه‌های داده
اینتنزنمایش اینتنز
برندامدخل برندا
اکسپسینمایش NiceZyme
کی‌ای‌جی‌جیمدخل کی‌ای‌جی‌جی
متاسایکگذرگاه سوخت‌وساز
پریامنمایه
ساختارهای پی‌دی‌بیRCSB PDB PDBe پی‌دی‌بی‌سام

پپسین خود نیز می تواند بر اثر بر پپسینوژن تولید پپسین را افزایش دهد

اثرات گوارشی ویرایش

این آنزیم یک اندوپپتیداز است لذا پروتئین‌ها را از وسط به پلی پپتیدها تجزیه می‌کند. پپسین به صورت پروآنزیم پپسینوژن از سلول‌های اصلی معده ترشح می‌شود. پپسین اولین آنزیم گوارشی است که کشف شده‌است. حداکثر فعالیت پپسین در محیط اسیدی معده و PH حدود دو است در PH هشت و بالاتر این آنزیم کاملاً تخریب می‌شود.

پپسینوژن ویرایش

آنزیم پپسین به صورت پپسینوژن که فاقد فعالیت گوارشی است در داخل سلول‌های معده ساخته می‌شود. ولی این پیش آنزیم با ورود به معده در حضور کلریدریک اسید بلافاصله فعال شده و به‌شکل پپسین در می‌آید. پپسین در محیط با اسیدیته بالا آنزیم پروتئولیتیک بسیار فعالی است و به‌ویژه پیوند بین اسیدآمینه‌های آروماتیک و هیدروفوبیک را می‌شکند. اما اگر PH محیط از ۵ افزایش یابد (با ورود غذا به روده)، اثر پروتئولیتیک پپسین بسیار ضعیف شده و ممکن است کاملاً غیرفعال گردد. پپسین فقط در هضم پروتئین‌ها نقش دارد و در هضم کربوهیدرات و چربی تأثیری ندارد.

جستارهای وابسته ویرایش

منابع ویرایش

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Pepsin». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی.