پیمان دریایی لندن
پیمان دریایی لندن (انگلیسی: London Naval Treaty) توافق‌نامه ای بین انگلستان، ژاپن، فرانسه، ایتالیا و ایالات متحده بود که در ۲۲ آوریل ۱۹۳۰ امضا شد. در تلاش برای رفع یک راه گریز در پیمان نیروی دریایی واشینگتن در سال ۱۹۲۲، که محدودیت‌های بارگیری/گنجایش کشتی برحسب تن را ایجاد کرده بود برای کشتی‌های جنگی سطحی هر کشور، توافق‌نامه جدید جنگ زیر دریایی و ساخت محدود کشتی‌های دریایی را تنظیم می‌کرد.
نام بلند:
| |
|---|---|
 اعضای هیئت ایالات متحده در حال رفتن به کنفرانس هستند، ژانویه ۱۹۳۰ | |
| گونه | کنترل تسلیحات |
| مفاد | جنگ جهانی اول |
| تاریخ امضا | ۲۲ آوریل ۱۹۳۰ |
| مکان امضا | لندن |
| تاریخ اجرا | ۲۷ اکتبر ۱۹۳۰ |
| تاریخ انقضا | ۳۱ دسامبر ۱۹۳۶ (Except for Part IV) |
| مذاکره‌کنندگان |  هنری استیمسون رمزی مک‌دونالد آندره تاردیو دینو گراندی واکاتسوکی ریجیرو |
| امضاکنندگان | هربرت هوور جرج پنجم گاستون دومرگ ویکتور امانوئل سوم هیروهیتو |
| گروه‌ها | ایالات متحده آمریکا امپراتوری بریتانیا جمهوری سوم فرانسه پادشاهی ایتالیا امپراتوری ژاپن |
| ضامن | جامعه ملل |
| زبان | زبان انگلیسی |
مصوبات در ۲۷ اکتبر ۱۹۳۰ در لندن رد و بدل شد و این پیمان در همان روز به اجرا درآمد، اما تا حد زیادی بی‌نتیجه بود.
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «London Naval Treaty». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۱۰ مه ۲۰۲۱.