کارل دونیتس

کارل دونیتس (به آلمانی: Karl Dönitz) (۱۶ سپتامبر ۱۸۹۱–۲۴ دسامبر ۱۹۸۰)، از رهبران و نامدارترین فرماندهان نیروی دریایی آلمان در جنگ جهانی دوم بود. وی از معدود نظامیان ارشد آلمان بود که هیچگاه رسماً به حزب نازی نپیوست. دونیتس عنوان بزرگ دریابد را که بالاترین درجه در نیروی دریایی آلمان است را در اختیار داشت و پس از خودکشی هیتلر، حدود بیست روز بعنوان رئیس‌جمهور آلمان بود و معاهده تسلیم آلمان در پایان جنگ جهانی دوم با امضای قانونی او رسمیت یافت. وی در دادگاه نورنبرگ در سال ۱۹۴۶ به جرم جنایات جنگی محکوم شد.

کارل دونیتس
زاده	۱۶ سپتامبر ۱۸۹۱ برلین، امپراتوری آلمان
درگذشته	۲۴ دسامبر ۱۹۸۰ (۸۹ سال) آموله، هامبورگ آلمان غربی
درجه	بزرگ دریابد رئیس‌جمهور رایش سوم
فرماندهی	نیروی دریایی آلمان
جنگ‌ها و عملیات‌ها	جنگ جهانی اول جنگ جهانی دوم نبرد آتلانتیک
نشان‌ها	صلیب شوالیه صلیب آهنین

زندگی‌نامه

دونیتس، پیش از آغاز جنگ جهانی اول، کار خود را در نیروی دریائی امپراتوری آلمان آغاز نمود. در سال ۱۹۱۸، هنگامی که فرمانده زیر دریائی UB-68 بود، توسط نیروهای بریتانیا هدف قرار گرفت (در نزدیکی جزیره مالت) و زیر دریائی اش غرق شد. خود دونیتس هم دستگیر و زندانی شد. دونیتس طی مدتی که در اردوگاه جنگی نزدیکی شفیلد زندانی بود، تاکتیکی را طراحی کرد، که بعدها تاکتیک بسته یا بسته گرگ نامگذاری شد.

در آغاز جنگ جهانی دوم، دونیتس افسر ارشد زیر دریائی در نیروی دریائی آلمان بود. در ژانویه ۱۹۴۳، دونیتس به درجه بزرگ دریابد ارتقاء یافت و بعنوان فرمانده ارشد نیروی دریائی؛ جانشین بزرگ دریابد اریش رایدر شد. در ۳۰ آوریل ۱۹۴۵، بعد از مرگ هیتلر و مطابق با آخرین اظهارات و تصمیمات هیتلر، دونیتس بعنوان جانشین هیتلر، رئیس‌جمهور آلمان و فرمانده کل نیروهای مسلح آلمان انتخاب گردید. در ۷ می ۱۹۴۵، به آلفرد یودل رئیس ستاد ورماخت دستور داد تا در ریمز فرانسه، قرارداد تسلیم بدون قید و شرط آلمان را امضاء کند. دونیتس به عنوان رئیس دولت آلمان باقی ماند تا سرانجام در تاریخ ۲۳ می، این دولت توسط متفقین، منحل اعلام گردید.

با این‌که او هرگز رسماً به حزب نازی نپیوست عنوان بزرگ دریابد، بالاترین درجهٔ نیروی دریایی را در دریافت کرد و به عنوان فرمانده زیر دریایی‌ها و بعدها فرمانده نیروی دریای جنگی آلمان فعالیت می‌کرد.

نبرد معروف نبرد آتلانتیک تحت رهبری او صورت گرفت.

بعضی‌ها همچون حزب رایش سوسیالیست بعدها او را پیشوای قانونی آلمان می‌دانستند.

جنایت جنگی

او پس از پایان جنگ جهانی دوم بخاطر نقش در حملات زیردریایی‌های آلمانی در اقیانوس اطلس شمالی توسط دادگاه رسیدگی به جرایم جنگی نورنبرگ، به ده سال زندان محکوم شد. وی پس از آزادی در دهکده ای در نزدیکی هامبورگ زندگی می‌کرد تا اینکه سرانجام در سال ۱۹۸۰ درگذشت.