کد منبع
در دانش رایانه، به دستورهای برنامه به زبانی سطح بالا یا زبان اسمبلی که قابل خواندن برای انسان باشد و رایانه نتواند مستقیماً آن را بخواند کُد مَبدأ یا کد منبع (به انگلیسی: Source code) می‌گویند.[۱]
هر برنامهٔ رایانه‌ای به یکی از زبان‌های برنامه‌نویسی نوشته شده‌است، مانند ویژوال بیسیک جاوا، سی/سی‌پلاس‌پلاس و پرل. متن این برنامه‌ها ممکن است چند خط یا میلیون‌ها خط داشته باشند به متن این برنامه‌ها کد منبع[۲] می‌گویند. معمولاً برای سادگی به جای کد منبع از منبع استفاده می‌شود. کد منبع شامل مواردی همچون تعریف متغیرها، دستورها، توابع، حلقه‌ها، و دیگر عباراتی می‌شود که به برنامه می‌گوید چگونه باید عمل کند. همچنین برنامه‌نویسان ممکن است در کد منبع‌شان، توضیحاتی در مورد بخشی از کد نیز بنویسند. برنامه‌های کوتاه‌تر ممکن است تنها یک پرونده‌ی کد منبع داشته باشند در حالی که برنامه‌های بزرگ‌تر ممکن است ارجاع‌هایی به صدها یا هزاران پرونده داشته باشند. بزرگترین سایت رایگان و غیر رایگان سورس کد در ایران www.sourcec.ir میباشد[۳]
منابعویرایش
- ↑ فرهنگ تشریحی کامپیوتر میکروسافت (ویرایش سوم ۱۹۹۸). ترجمهٔ حسین ابراهیم‌زاده قلزم، رضا حسنوی، داریوش فرسایی. چاپ سوم، انتشارات دانشیار، ۱۳۷۹، شابک ۹۶۴-۹۱۱۱۷-۶-X.
- ↑ کد منبع معادل به‌کاررفته توسط شورای عالی انفورماتیک به جای Source code در انگلیسی است. «واژه‌نامه مرجع برای ترجمه محیط لینوکس» (PDF). شورای عالی انفورماتیک. دریافت‌شده در ۳ ژانویه ۲۰۱۲.
- ↑ "Source Code". TechTerms.com. October 11, 2007. Retrieved 3 January 2012.
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون رایانه است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |