کرفس

گونه‌ای از کرفس (سرده)

کَرَفْس (نام علمی: Apium graveolens) گیاهی دوساله و گُل‌دار از خانوادهٔ چتریان است. این گیاه، پراکنش بومی گسترده‌ای از ماکرونزی در غرب، اروپا تا هیمالای غربی و از شمال آفریقا تا شبه‌جزیرهٔ عربستان دارد. این گونه نخستین بار توسط کارل لینه در سال ۱۷۵۳ توصیف شد.

کرفس
رده‌بندی علمی
فرمانرو: گیاهان
(طبقه‌بندی‌نشده): گیاهان گلدار
(طبقه‌بندی‌نشده): دولپه‌ای‌های نو
(طبقه‌بندی‌نشده): آستریدها
راسته: کرفس‌سانان
تیره: چتریان
سرده: کرفس
گونه: A. graveolens
نام دوبخشی
Apium graveolens

گیاه‌شناسی

ویرایش

کرفس یک گیاه دوسالهٔ تنومند است که تنها در سال دوم خود گُل و دانه تولید می‌کند. این گیاه، تا ۱ متر (۳ فوت) رشد می‌کند. ساقه‌های آن توپر با شیارهایی در سطح (سولکات) است. گل‌ها به‌صورت چتری با دمگل‌های کوتاه هستند. گل‌ها به رنگ کرمی مایل به سفید هستند و اندازهٔ آن‌ها ۲ تا ۳ میلیمتر است. میوه‌ها بیضی‌شکل تا کروی بوده و ۱٫۵–۲ میلیمتر (۰٫۰۵۹–۰٫۰۷۹ اینچ) طول و عرض دارند.[۱][۲]

کاربردها

ویرایش

ارقام وحشی کرفس در گذشته برای خواص پزشکی و به‌عنوان چاشنی توسط مصریان باستان، یونانیان و رومیان و همچنین در چین استفاده می‌شد. کرفس به‌عنوان یک سبزی به‌ویژه در ایتالیا از سدهٔ شانزدهم رواج یافت. اکنون برگ‌ها و ساقهٔ گیاه کرفس مورد استفادهٔ خوراکی قرار می‌گیرد.[۲]

ارزش غذایی

ویرایش
کرفس خام
ارزش غذایی به ازای هر ۱۰۰ گرم (۳٫۵ اونس)
انرژی۱۲ کیلوکالری (۵۰ کیلوژول)
۲٫۹۷ گرم (شامل فیبر)
قند۱٫۴ گرم
فیبر خوراکی۱٫۸۳ گرم
۰٫۱۷ گرم
۰٫۶۹ گرم
ویتامین‌ها
درصد ارزش روزانه
برابر ویتامین آ
۳٪
۲۲ میکروگرم
ویتامین (B۱)
۲٪
۰٫۰۲۱ میلی‌گرم
(B۲)
۵٪
۰٫۰۵۷ میلی‌گرم
نیاسین (B۳)
۲٪
۰٫۳۲ میلی‌گرم
ویتامین ب۶
۶٪
۰٫۰۷۴ میلی‌گرم
فولیک (B۹)
۹٪
۳۶ میکروگرم
ویتامین ث
۱۲۰٪
۱۰۰ میلی‌گرم
ویتامین ئی
۲٪
۰٫۲۷ میلی‌گرم
ویتامین کا
۲۸٪
۲۹٫۳ میکروگرم
مواد معدنیمقدار
درصد ارزش روزانه
کلسیم
۴٪
۴۰ میلی‌گرم
آهن
۲٪
۰٫۲ میلی‌گرم
منیزیم
۳٪
۱۱ میلی‌گرم
فسفر
۳٪
۲۴ میلی‌گرم
پتاسیم
۶٪
۲۶۰ میلی‌گرم
سدیم
۵٪
۸۰ میلی‌گرم
روی
۱٪
۰٫۱۳ میلی‌گرم
دیگر اجزاءمقدار
آب۹۵ گرم

Note: The energy value given in the USDA data page is 16 kcal, but this counts 4 calories per gram of dietary fibre. The value calculated without this, which is more correct, is 11.61.
درصدهای تقریبی ارائه شده برای افراد بزرگسال از روی مرجع مصرف رژیم غذایی هستند.
منبع: مرکز داده غذای وزارت کشاورزی آمریکا

جستارهای وابسته

ویرایش

منابع

ویرایش
  1. Tutin, T.G. (1968), "59. Apium L.", in Tutin, T.G. ; Heywood, V.H. ; Burges, N.A. ; Valentine, D.H. ; Walters, S.M. & Webb, D.A. (eds.), Flora Europaea, Volume 2: Rosaceae to Umbelliferae, Cambridge University Press, p. 367, ISBN 978-0-521-06662-4.
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ de Vilmorin, Roger L. (1950), "Pascal celery and its origin", Journal of the New York Botanical Garden, 51 (602): 39–41.