کیان‌ارثی
کیان‌اِرثی، کیانِرسی یا کِی‌نورسی نام یکی از باب‌های مردم بختیاری و از شاخه چهارلنگ است.در ابتدا و تا قرن سیزده هجری قمری دو طایفه کیانرسی (مشخصا اولاد زمان خان و...) و طایفه محمودصالح که اصالتا از یک ریشه میباشند ، یک طایفه مستقل و دارای سرزمین مشترک بوده اند که بعد از جدا شدن رشیدخان کیانرسی فرزند زمان خان به همراه طایفه خود از بدنه طایفه محمود صالح، منطقه فریدن را به سمت مالمیر وقلعه تل ترک نمود و با پیوستن دیگر طوایف چون جانکی ، سهونی، مکوندی وغیره به طایفه کیانرسی، باب مستقلی را در شاخه چهارلنگ بوجود آوردند. ایل بختیاری، به دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم می‌شود و بر پایه نمودار اجتماعی ایل بختیاری؛ که قدمت آن به اوایل قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد، شاخه هفت‌لنگ از چهار باب و شاخه چهارلنگ از پنج باب (پیشتر در تقسیمات مربوط به زیرمجموعه‌های چهارلنگ، بجای واژه باب، از واژه بزرگ طایفه استفاده می‌شد) تشکیل می‌شود، که کیانرسی، یکی از این ۵ باب می‌باشد.
جغرافیای طوايف كيانرسي بابویرایش
استان چهارمحال و بختیاری: در شهرستان هاي شهرکرد، فارسان، کوهرنگ، اردل، لردگان و خانمیرزا سكونت يافته اند.
استان خوزستان: در شهرستان هاي اندیکا، ایذه، باغ‌ملک، مسجدسلیمان، گتوند، هفتکل و رامهرمز سكونت يافته اند.
استان اصفهان:در شهرستان هاي چادگان، فریدون‌شهر و فریدن سكونت يافته اند.
استان کهگیلویه و بویراحمد: در شهر دیشموک سكونت يافته اند.[۱][۲][۳][۴][۵][۶]
تقسیماتویرایش
کیانرسی خود از تعداد ۳۰ طایفه مستقل تشکیل شده‌است و همچون سایر باب‌های دیگر، بیشتر این طوایف، نسبت خانوادگی مستقیم با یکدیگر ندارند اما با هم متحد میباشند. این طایفه‌ها عبارتند از؛
- برون
- اسفتین
- بهوند،بهوندی جزو بزرگترین طوایف از نظر پراکندگی جمعیت
- حموله
- باورصاد شفیع خان وزیر محمدتقی خان، برآنها حکومت می‌کرد.سهونی به سه شعبه تقسیم می‌شود: کهیش، باورساد ، حموله.
- ممبینی
- کهیش
- زنگنه
- کهوایی
- سهونی
- محمد جعفری
- مکوندی
- کرد زنگنه
- عالی‌وند
- هرکل
- بوربورون
- غریب‌وند
- استکی
- عاشوروند
- گل‌گیری
- آل خورشید
- سادات بویری
- تمبی
- شیخ شاه‌منگشت
- کیانی
- پوستین بکول
- بلواسی
- جانکی گرمسیر
- گشتیل
- شیخ صالح
منابعویرایش
- ↑ Arash Khazen (۲۰۰۹). «Tribes and Empire on the Margins of Nineteenth-Century Iran p.22». University of Washington. دریافت‌شده در ۲۰۱۴. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک) - ↑ «Iran Almanac and the Book of Facts». Echo of Iran. ۱۹۷۰.
- ↑ «نمودار اجتماعی طوایف بختیاری». دانشنامه ایرانیکا.
- ↑ «Bakhtyārī». دانشنامه بریتانیکا. دریافت‌شده در 3-25-2014. تاریخ وارد شده در
|تاریخ بازبینی=را بررسی کنید (کمک) - ↑ «BAḴTĪĀRĪ TRIBE». Encyclopaedia Iranica. دریافت‌شده در ۸ ژانویه ۲۰۱۴.
- ↑ Carl Skutsch. «Encyclopedia of the World's Minorities page.176».
- حسین ابراهیمی ناغانی (۲ اسفند ۱۳۸۸). «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ.
- اوژن بختیاری، ابوالفتح. «تاریخ بختیاری» تهران، ضمیمه مجله وحید، ۱۳۴۵
- گارثویت، «تاریخ سیاسی و اجتماعی بختیاری»، ترجمه: مهراب امیری، تهران، انتشارات بهمن، ۱۳۷۳
- عکاشه، اسکندرخان. «تاریخ ایل بختیاری،» تهران، انتشارات فرهنگسرا،
- مهرزادقنبری سردار اکبری خرادآذر. سرگذشت ایل چهارلنگ ۱۳۸۶ چاپ اول
 |
این یک مقالهٔ خرد پیرامون ایل بختیاری است. با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |