کیان‌ارثی

کیان‌اِرثی، کیانِرسی یا کِی‌نورسی نام یکی از باب‌های مردم بختیاری و از شاخه چهارلنگ است.در ابتدا و تا قرن سیزده هجری قمری دو طایفه کیانرسی (مشخصا اولاد زمان خان و...) و طایفه محمودصالح که اصالتا از یک ریشه میباشند ، یک طایفه مستقل و دارای سرزمین مشترک بوده اند که بعد از جدا شدن رشیدخان کیانرسی فرزند زمان خان به همراه طایفه خود از بدنه طایفه محمود صالح، منطقه فریدن را به سمت مالمیر وقلعه تل ترک نمود و با پیوستن دیگر طوایف چون جانکی ، سهونی، مکوندی وغیره به طایفه کیانرسی، باب مستقلی را در شاخه چهارلنگ بوجود آوردند. ایل بختیاری، به دو شاخه چهارلنگ و هفت لنگ تقسیم می‌شود و بر پایه نمودار اجتماعی ایل بختیاری؛ که قدمت آن به اوایل قرن شانزدهم میلادی بازمی‌گردد، شاخه هفت‌لنگ از چهار باب و شاخه چهارلنگ از پنج باب (پیشتر در تقسیمات مربوط به زیرمجموعه‌های چهارلنگ، بجای واژه باب، از واژه بزرگ طایفه استفاده می‌شد) تشکیل می‌شود، که کیانرسی، یکی از این ۵ باب می‌باشد. به صورت کلی باید بیان داشت که کیان ارثی در واقع بابی بزرگ در چهار لنگ است و مهم تریپ باب از نظر دخالت در امور سیاسی کشور و قدرت مداری همچنین براورد جمعیت کیان ارثی با توجه به سکونت در مناطق متعدد کشور میتوان به مقادیر نزدیک به یک ملیون نفر تقسیم کرد که میزان بسیار و بسیار قابل توجه و مناسبی است. از نظر اصالت کیان ازثی از طوایف بسیار بزرگ بختیاری است که بسیار بزرگ از شاخه چهار لنگ و نزدیکی زیادی از نظر باب به ممصالح دارند هم چنان جد آنان را میتوان به طبق تخمین های زده شده فردی به نام کیان در زمان ساسانیان حاکم منطقه بزرگ جنوب غربی ایران شامل ایالات کنونی(ایلام و خوزستان و چهار محال بختیاری و کهگیلویه وبویر احمد و لرستان) اشاره کرد که توسط شاهان ان زمان به حاکمیت برگزیده شده شد و با توجه به اینکه سال های متمادی و بعدی خود را وارث این ایالات میدانستند این باب کیان ارثی نام گرفت که با توجه به موضوعات مختلف گفته سد ان را یکی از سرامدان و یکی از به نام ترین طوایف نام برد.

جغرافیای طوايف كيانرسي باب

استان اصفهان:در شهرستان هاي چادگان، فریدون‌شهر و فریدن سكونت يافته اند.

تقسیمات

کیانرسی خود از تعداد ۳۰ طایفه مستقل تشکیل شده‌است و همچون سایر باب‌های دیگر، بیشتر این طوایف، نسبت خانوادگی مستقیم با یکدیگر ندارند اما با هم متحد میباشند. این طایفه‌ها عبارتند از؛

1. برون
2. اسفتین
3. بهوند،بهوندی
4. حموله
5. باورصاد شفیع خان وزیر محمدتقی خان، برآنها حکومت می‌کرد.سهونی به سه شعبه تقسیم می‌شود: کهیش، باورساد ، حموله.
6. ممبینی
7. بیگدلی (طایفه ای از ایل بختیاری)
8. کهیش
9. زنگنه
10. کهوایی
11. سهونی
12. محمد جعفری
13. مکوندی
14. کرد زنگنه
15. عالی‌وند
16. هرکل
17. بوربورون
18. غریب‌وند
19. استکی
20. عاشوروند
21. گل‌گیری
22. آل خورشید
23. سادات بویری
24. تمبی
25. شیخ شاه‌منگشت
26. کیانی
27. پوستین بکول
28. بلواسی
29. جانکی گرمسیر
30. گشتیل
31. شیخ صالح

منابع

• حسین ابراهیمی ناغانی (۲ اسفند ۱۳۸۸). «اسامی طوایف و شعب ایل بختیاری». وب‌گاه انسان‌شناسی و فرهنگ.
• اوژن بختیاری، ابوالفتح. «تاریخ بختیاری» تهران، ضمیمه مجله وحید، ۱۳۴۵
• گارثویت، «تاریخ سیاسی و اجتماعی بختیاری»، ترجمه: مهراب امیری، تهران، انتشارات بهمن، ۱۳۷۳
• عکاشه، اسکندرخان. «تاریخ ایل بختیاری،» تهران، انتشارات فرهنگسرا،
• مهرزادقنبری سردار اکبری خرادآذر. سرگذشت ایل چهارلنگ ۱۳۸۶ چاپ اول