گریستن
گریستن یا گریه کردن یکی از واکنش‌های رفتاری است. باید توجه شود که گریستن با تولید اشک متفاوت است. اشک واکنش چشم به یک محرک شیمیایی مانند بوی پیاز یا گاز اشک‌آور است و مواد شیمیایی موجود در اشک و گریه با هم تفاوت دارند. مثلاً، اشکی که با دیدن یک فیلم غم‌انگیز پدید می‌آید از اشکی حاصل از بوی پیاز، پروتئین بیشتری دارد.[۱]
گریه با جاری شدن اشک از چشمان و در بسیاری موارد با ناله و تغییر حالت دهان همراه است. گریه واکنش و نمود ایجاد وضعیتی احساسی است. اغلب گریه در مواقعی که فرد غمگین است صورت می‌گیرد.
معمولا گریه‌هایی که در اثر ناراحتی پدید می‌آید حاصل این هستند که مغز و فلسفه ذهن نمیتواند توجیه و توصیفی برای مشکل یا ناراحتی به وجود آمده پیدا میکنند و راه حل برای تخلیه احساسات گریستن است ، از این صورت افرادی که مرتب گریه میکنند و یا افسرده هستند حاصل این است که مغز آنقدر به بنبست و شکست برخورد کرده است که نمیتواند هیچ توجیهی برای مشکلات پیدا کند.
در موجوداتویرایش
اینکه آیا انسان تنها موجودی است که در واکنش به محرک‌های عاطفی گریه می‌کند موضوعی مورد بحث میان دانشمدان است. چارلز داروین در کتاب ابراز احساسات در انسان و حیوانات خود به گریه فیل‌های باغ وحش لندن در زمان احساس افسردگی اشاره می‌کند.[۲][۳]
در کودکانویرایش
در کودکان، گریه عاملی مهمی در رساندن پیام (مانند گرسنگی) مبنی بر درخواست رسیدگی از سوی والدین است.
در بزرگسالانویرایش
گریه افراد بزرگسالان، یک واکنش فیزیولوژیک پیچیده به محرک‌های عاطفی و احساسی است. در مورد علل گریه در بزرگسالان اختلاف نظر وجود دارد.
نگره نخستویرایش
برخی عقیده دارند که نوع گریه بزرگسالان تفاوتی با کودکان ندارد و تنها، عاملی برای جلب توجه و درخواست حمایت و کمک از اطرافیان در زمانی باشد که واقعاً به آن نیاز دارد. به عبارت دیگر وقتی نمی‌توانیم به بهترین شکل عواطف و احساسات درونی خود را ابراز کنیم گریه کاربرد اجتماعی خوبی دارد. با اینکه این نگره علت برخی از اشکال گریه را بیان می‌کند اما ایراد وارده به آن، این است که افراد بزرگسال، بیشتر در تنهایی کامل گریه میکنند.[۱]
نگره دومویرایش
بر اساس نگره دیگر، گریه شیوه‌ای برای "ارزیابی ثانویه" است. یعنی فرد با گریه، می‌تواند مقدار بی‌قراری و پریشانی خود را اندازه‌گیری و احساسات خود را درک کرده و بشناسد.[۱]
نگره سومویرایش
نگره سوم بر این اساس است که گریه راهی برای رهایی از تنش‌های روانی، رفع غم و رسیدن به آرامش است. بنابر دو پژوهش در سال‌های ۱۹۸۶ و ۲۰۰۸، گریه به کاهش تنش‌های روانی کمک می‌کند. البته اگر فردی سعی در سرکوب یا پنهان کردن گریه خود داشته باشد (مثلاً از گریستن جلوی بقیه خجالت بکشد) پس از گریه، احساس آرامش کمتری خواهد داشت.[۱]
در نتیجه، مفهوم کلمه "یک گریه سیر" بی‌فایده نیست اما برای داشتن تأثیر مثبت واقعی، فرد باید از حمایت اجتماعی لازم نیز برخوردار باشد. این پژوهش‌ها نتیجه می‌گیرند که بزرگسالان نیز مانند کودکان با هدف کمک گرفتن از دوستان و آشنایان گریه میکنند.[۱]
فواید پزشکیویرایش
از فواید پزشکی گریه می‌توان به دفع سموم بدن مانند کاتکول آمین و ایجاد تعادل شیمیایی و بازشدن دید و شستشوی سطح چشم اشاره کرد.[۴] و به عنوان مکانیزم دفاعی مقابل جرم ها و باکتری ها عمل می کند.
گریه در فرهنگ‌هاویرایش
در بسیاری فرهنگ‌ها جنس مذکر از گریه کردن منع میشود.[نیازمند منبع] به عنوان مثال در فرهنگ ایرانی به پسر بچه ها گفته میشود ((مرد که گریه نمی کند)).
پانویسویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ جیسون جی گلدمن (۶ فروردین ۱۳۹۶). «آیا گریه برای سلامتی خوب است؟». بی‌بی‌سی فارسی.
- ↑ Walter, Chip (December 2006). "Why do we cry?". Scientific American Mind. 17 (6): 44.
- ↑ Langseth, Muriel; Frey, William H. (1985). "Ch. 14: Do Animals Shed Emotional Tears?". Crying: the mystery of tears. Minneapolis, Minn: Winston Press. pp. 135–9. ISBN 0-86683-829-5.
- ↑ مجید ابهری (۴ بهمن ۱۳۹۰). «گریه کردن سم "کاته کولامین" را از بدن خارج می‌کند». خبرگزاری مهر.
منابعویرایش
| در ویکی‌انبار پرونده‌هایی دربارهٔ گریستن موجود است. |
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به گریه در ویکی‌گفتاورد موجود است. |