گویش بهدینان

گویش بهدینان که به زبان پارسی زرتشتی یا زبان دری زرتشتی یا زبان گورونی یا گبری نیز مشهور است (خود زرتشتیان به آن دری و در دنیای خارج به آن گبری می‌گویند) گویش ویژهٔ زرتشتیان ایران و پارسیان هند است که در ایران در استان‌های یزد و کرمان و در هندوستان پارسیان ایالت ماهاراشترا به آن سخن می‌گویند. زبان دری یک زبان هندوایرانی و از شاخه زبان‌های ایرانی شمال‌غربی به شمار می‌رود. این زبان با زبان‌های مرکزی ایرانی و کوردی سورانی نزدیکی دارد. گویش بهدینان با آنکه «دری زرتشتی» خوانده می‌شود، با فارسی دری که گونه ی کهن تر زبان فارسی ایران است و زبان رسمی افغانستان متفاوت است.

بهدینی (دری زرتشتی یا گبری یا گَورونی)
گویشگاه‌ها:	ایران هند پاکستان
شمار گویشوران:	۸ تا ۱۵ هزار نفر در ایران، ۱۰۰ هزار نفر در هندوستان و ۵ هزار نفر در پاکستان
خانواده:	زبان هند و ایرانی زبان ایرانی    زبان ایرانی غربی     شمال غربی      بهدینی (دری زرتشتی یا گبری یا گَورونی)
کد زبان
ISO 639-1:	هیچ
ISO 639-2:	–
ISO 639-3:	gbz

جستارهای وابسته

• زبان سیوندی
• پارسیان هند
• زرتشتیان