گویش بهدینان
زبانی ایرانی شاخهٔ شمال غربی
گویش بهدینان[۱][۲] که به زبان پارسی زرتشتی یا زبان دری زرتشتی یا زبان گورونی یا گبری نیز مشهور است (خود زرتشتیان به آن دری و در دنیای خارج به آن گبری می‌گویند)[۲] گویش ویژهٔ زرتشتیان ایران و پارسیان هند است که در ایران در استان‌های یزد و کرمان و در هندوستان پارسیان ایالت ماهاراشترا به آن سخن می‌گویند. زبان دری یک زبان هندوایرانی و از شاخه زبان‌های ایرانی شمال‌غربی به شمار می‌رود. این زبان با زبان‌های مرکزی ایرانی و کوردی سورانی نزدیکی دارد.[۳] گویش بهدینان با آنکه «دری زرتشتی» خوانده می‌شود، با فارسی دری که گونه ی کهن تر زبان فارسی ایران است و زبان رسمی افغانستان متفاوت است.
| گویش بهدینان | |
|---|---|
Default
| |
| کدهای زبان | |
| ایزو ۶۳۹-۳ | gbz |
جستارهای وابستهویرایش
منابعویرایش
- ↑ بهدینان، دائره المعارف بزرگ اسلامی (در بایگانی اینرنت)
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ «BEHDĪNĀN DIALECT». دانشنامه ایرانیکا.
- ↑ ""DARI: a language of Iran"". اتنولوگ. Retrieved 23 October 2011.