گیاه هوازی

گیاه هوازی (به انگلیسی: Epiphyte) گیاهی است که روی گیاه دیگری (مثل درخت) بدون صدمه رساندن به آن زندگی کرده و رطوبت و موادغذایی را از هوا، باران و گاهی‌اوقات از آشغالهایی که در اطرافش جمع شده‌است می‌گیرد. گیاهان هوایی با انگل‌ها فرق دارند، گیاهان هوایی روی گیاهان دیگر رشد می‌کنند تا از نظر فیزیکی تکیه‌گاه آن‌ها باشد و لزوماً بر میزبان خود تأثیر منفی ندارند. یک ارگانیسم هوایی که گیاه نباشدepibiont نامیده می‌شود.^[۱] گیاهان هوایی معمولاً در مناطق معتدل (مثل بیشتر خزه‌ها، غافث‌ها، گلسنگ‌ها، وجلبک‌ها) یا نواحی گرمسیری (مثل، بیشتر سرخس‌ها، ثعلب‌ها، کاکتوس‌ها و آناناسیان)یافت می‌شوند.^[۲] بیشتر گیاهان خانگی به خاطر آب و خاک حداقل مورد نیاز خود از انواع گیاه هوایی هستند. گیاهان هوایی زیستگاهی غنی و متنوع برای ارگانیسم‌های دیگری مثل حیوانات، قارچ‌ها، باکتری‌ها و میستوزواها فراهم می‌کنند.^[۳]

این گیاهان به دلیل اینکه در خاک ریشه نمی‌زنند گیاه هوایی نامیده می‌شوند. به‌هرحال، گونه‌هایی از جلبک‌های آبزی از جمله، جلبک دریایی وجود دارند، که گیاه هوایی هستند و روی گیاهان دیگر آبزی (جلبک‌های دریایی یا گیاهان گلدار)آبزی زندگی می‌کنند.

تنوع زیستی ویرایش

شناخته‌شده‌ترین گیاهان هوایی شامل خزه‌ها، ثعلبیان و آناناسیان مثل خزه اسپانیایی هستند، اما گیاهان هوایی ممکن است در هر قلمرو اصلی گیاهان یافت شوند. ۸۹٪ از گونه‌های گیاهان هوازی (حدود ۲۴٬۰۰۰) گیاهان گلدار هستند. دومین گروه بزرگ با حدود ۲۸۰۰ گونه (۱۰٪ از گیاهان هوازی) سرخس‌های باریک‌هاگدان هستند. در واقع حدود یک سوم از همهٔ سرخس‌ها هوایی هستند.^[۴]

منابع ویرایش

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Epiphyte». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳۰ اکتبر ۲۰۱۵.

↑ Hickey, M. ; King, C. (2001). The Cambridge Illustrated Glossary of Botanical Terms. Cambridge University Press.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑ Webster's Third New International Dictionary of the English Language, Unabridged. (1976). Vol. I, p. 764. Encyclopædia Britannica, Inc. Chicago.
↑ Sydney E. Everhart, Joseph S. Ely, and Harold W. Keller (2009). "Evaluation of tree canopy epiphytes and bark characteristics associated with the presence of corticolous myxomycetes" (PDF). Botany. 87: 509–517. doi:10.1139/b09-027. Archived from the original (PDF) on 26 September 2013. Retrieved 30 October 2015.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)
↑ Hogan, C Michael, 2010. Fern. Encyclopedia of Earth. National council for Science and the Environment. Washington, DC

پیوند به بیرون ویرایش

Epiphytes on a Scot's Pine in Gorbie Glen, Scotland

[1] Hickey, M. ; King, C. (2001). The Cambridge Illustrated Glossary of Botanical Terms. Cambridge University Press.{{cite book}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[2] Webster's Third New International Dictionary of the English Language, Unabridged. (1976). Vol. I, p. 764. Encyclopædia Britannica, Inc. Chicago.

[3] Sydney E. Everhart, Joseph S. Ely, and Harold W. Keller (2009). "Evaluation of tree canopy epiphytes and bark characteristics associated with the presence of corticolous myxomycetes" (PDF). Botany. 87: 509–517. doi:10.1139/b09-027. Archived from the original (PDF) on 26 September 2013. Retrieved 30 October 2015.{{cite journal}}: نگهداری یادکرد:نام‌های متعدد:فهرست نویسندگان (link)

[4] Hogan, C Michael, 2010. Fern. Encyclopedia of Earth. National council for Science and the Environment. Washington, DC

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]