گیتی امیرخسروی
گیتی امیرخسروی (زادهٔ ۱۲۷۴ خورشیدی) نوازندهٔ پیانو، تنها رئیس زن هنرستان عالی موسیقی ایران و موسیقی‌دان روس تبار بود.
| گیتی امیرخسروی | |
|---|---|
| نام تولد | کاتیا پوگینا |
| نام(های) دیگر | گیتی امیرخسروی گیتی پوگینا |
| زاده | ۱۲۷۴ خورشیدی |
| ژانر | موسیقی کلاسیک |
| ساز(ها) | پیانو |
| سازهای اصلی | |
| پیانو | |
| استاد(ها) | آرتور روبینشتاین |
| شاگرد(ان) | مصطفی کمال پورتراب |
| علت سرشناسی | نخستین و تنها رئیس زن هنرستان عالی موسیقیاز نخستین پیانیست‌های زن در ایران |
زندگی هنری ویرایش
گیتی امیرخسروی با نام اصلی «کاتیا پوگینا» در سال ۱۲۷۴ شمسی متولد شد. تحصیلات خود را در زمینه موسیقی کلاسیک در روسیه به پایان برد و از شاگردان آرتور روبینشتاین بود. از سال ۱۳۲۵ به عنوان کارشناس موسیقی به استخدام وزارت فرهنگ درآمد.[۱] وی همسر سرتیپ رضاقلی امیرخسروی بود که در زمان رضاشاه سالها رئیس بانک ملی و وزیر دارایی بود.[۲]
فعالیت‌ها ویرایش
گیتی امیرخسروی از سال ۱۳۲۲ به عنوان ناظر فنی و استاد پیانو در هنرستان عالی موسیقی به تدریس پیانو پرداخت.[۱] در سال ۱۳۳۵ با کناره‌گیری بهاءالدین بامشاد از سرپرستی هنرستان عالی موسیقی، به ریاست آن هنرستان منصوب شد و تا سال ۱۳۳۸ ریاست هنرستان عالی موسیقی را بر عهده داشت.[۳]
وی در تابستان سال ۱۳۳۶ به جهت مطالعات هنری به اتریش سفر کرد و در سال ۱۳۳۸ از سوی اداره کل هنرهای زیبا به منظور انتخاب چند استاد موسیقی برای هنرستان، عازم سوئیس، اتریش و بلژیک شد.[۱]
او در سال ۱۳۳۹ برای ریاست کنسرواتوار آزاد انتخاب شد و از سال ۱۳۴۵ به عنوان مشاور فنی منصوب گشت. وی در سال ۱۳۵۰ بازنشسته شد.[۱] از او به عنوانِ یکی از نخستین پیانیست‌های زن در ایران یاد می‌شود.[۴] وی با هنرمندان بزرگی همچون یاشا هایفتز برنامه مشترک اجرا کرده‌است.[۵] از جمله شاگردان او می‌توان به مصطفی کمال پورتراب اشاره نمود.[۶]
پیکر گیتی امیرخسروی در گورستان ظهیرالدوله به خاک سپرده شده‌است.[۷]
پانویس ویرایش
- ↑ ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ «گیتی امیرخسروی». هنرستان موسیقی. ۲ تیر ۱۳۹۳. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ «خاطراتی از نخستین فعالیت‌ها در زمینهٔ موسیقی کلاسیک غربی در ایران». فصلنامه فرهنگی پیمان - شماره ۷۶ - سال بیستم - تابستان ۱۳۹۵. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۴ نوامبر ۲۰۱۹.
- ↑ «برگهائی از تاریخ موسیقی ایران (از ۱۲۹۰ تا ۱۳۷۳ هجری شمسی)». حوزه هنری. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ زهره رجب‌نیا (۱۰ اسفند ۱۳۹۲). «ظهیرالدوله زیرغبار فراموشی». روزنامه ایران.
- ↑ ترجمه علیرضا سید احمدیان. «ورود پیانو به ایران». تبیان. بایگانی‌شده از اصلی در ۹ دسامبر ۲۰۱۸. دریافت‌شده در ۷ دسامبر ۲۰۱۸.
- ↑ تحقیقی احمدی. «نگاهی به زندگی و آثار استاد مصطفی کمال پورتراب». ویستا /روزنامه قدس.
- ↑ «ظهیرالدوله زیرغبار فراموشی». مرکزر دائرةالمعارف بزرگ اسلامی. ۱۰ اسفند ۱۳۹۲.