یرواند آبراهامیان
یرواند آبراهامیان (به ارمنی: Երուանդ Աբրահամեան) (متولد ۱۳۱۹ در تهران) تاریخ‌نگار ایرانی ارمنی‌تبار است. وی آثار قابل توجهی دربارهٔ تاریخ معاصر ایران نگاشته که کتاب ایران بین دو انقلاب از پرآوازه‌ترین آنها است. در دهه هفتاد میلادی، آبراهامیان از فعالان و اعضای کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی بود که با حکومت محمدرضا پهلوی مخالف بودند. او همچنین در سال ۱۳۵۴ (۱۹۷۶) در نیویورک نایب رئیس «کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران (CAIFI)» به عنوان بخشی از «حزب کارگران سوسیالیست» بود.[۴][۵]
| یراوند آبراهامیان | |
|---|---|
 آبراهامیان در گفتگو با بی‌بی‌سی فارسی در ژانویه ۲۰۲۰ | |
| زادهٔ | 1940 (۸۰–۸۱ ساله) تهران، ایران |
| ملیت | ایرانی ارمنی‌تبار |
| شهروندی | ایالات متحده |
| پیشه | تاریخ‌نگار |
| پس‌زمینه‌های علمی | |
| تحصیلات | دانشگاه آکسفورد |
| دانشگاه | دانشگاه کلمبیا |
| عنوان پایان‌نامه | مبانی اجتماعی سیاست ایران: حزب توده، ۱۹۴۱–۵۳ |
| سال دفاع | ۱۹۶۹ |
| مکتب یا سنت | تاریخ‌نگاری مارکسیستی، نئومارکسیسم[۱][۲] |
| تأثیرات | کریستوفر هیل، ادوارد پالمر تامپسون |
| کار علمی | |
| رشتهٔ تحصیلی | ایران‌شناسی، تاریخ سیاسی، تاریخ اجتماعی |
| نهاد | کالج باروک دانشگاه پرینستون دانشگاه نیویورک دانشگاه آکسفورد |
| دانشجویان دکترا | تورج اتابکی[۳] |
| علاقه‌مندی‌های شاخص | قاجاریان، کودتای ۲۸ مرداد، انقلاب ۱۳۵۷، جمهوری اسلامی |
| آثار برجسته | تاریخ ایران مدرن (۲۰۰۸) خمینیسم (۱۹۹۳) ایران بین دو انقلاب (۱۹۸۲) |
زندگی‌نامه
یرواند آبراهامیان تا کلاس سوم در مدرسه ای در ایران تحصیل کرد، سپس پدر و مادرش او را در سال ۱۳۲۹ برای ادامه تحصیل در مدرسه ای شبانه‌روزی، به بریتانیا فرستادند[۶] و به سال ۱۳۴۲ درجهٔ کارشناسی و کارشناسی ارشد خود را در رشته تاریخ اروپا از دانشگاه آکسفورد دریافت کرد. آبراهامیان پس از مهاجرت به آمریکا موفق به گرفتن دکترای خود، در سال ۱۳۴۸ از دانشگاه کلمبیا شد.[۶][۷]
در دهه هفتاد میلادی، آبراهامیان از فعالان و اعضای کنفدراسیون جهانی محصلین و دانشجویان ایرانی بود که با حکومت محمدرضا پهلوی مخالف بودند.[۵] در نیویورک و در سال ۱۳۵۴ (۱۹۷۶) او نایب رئیس «کمیته برای آزادی هنر و اندیشه در ایران (CAIFI)» به عنوان بخشی از «حزب کارگران سوسیالیست»، حزبی تحت تاثیر از تروتسکیسم بود. کمیته مربوطه که از سال ۱۳۵۱ ریاست رضا براهنی و کی بویل را داشت، توانسته بود در خارج از ایران مجموعه‌ای از تأثیرگذارترین و مهم‌ترین بیانیه‌های نهادهای حقوق بشری را با امضای چهره‌های مهم بین‌المللی برای فشاری بی‌سابقه به حکومت پهلوی صادر کند.[۴][۸]
علایق آکادمیک آبراهامیان عموما تحت تاثیر نگاه و فعالیت‌های سیاسی او بوده است.[۵] وی در دانشگاه‌های پرینستون و آکسفورد به تدریس «تاریخ ایران» پرداخت[۶] و هم‌اکنون در کالج باروک دانشگاه نیویورک (CUNY) به تدریس تاریخ جهان و خاورمیانه مشغول است.[۷] به گفته ناشر یکی از کتاب‌های آبراهامیان یعنی «تاریخ ایران مدرن»، او در مبحث «تاریخ ایران معاصر» از برجسته‌ترین تاریخ‌نگاران محسوب می‌شود.[۹] به شکل عمومی او دیدگاهی همدلانه نسبت به حزب توده دارد.[۱۰]
آبراهامیان خودش را در زمینه سیاسی یک سوسیال دموکرات می‌داند و در آثارش نیز به دنبال یک تفسیر نئومارکسیستی و طبقاتی از ایران است.[۱۱]
تألیفات
- ایران بین دو انقلاب، دانشگاه پرینستون
- تاریخ ایران مدرن، ۲۰۰۸، دانشگاه کمبریج
- کودتا
- اسلام رادیکال: مجاهدین ایرانی،
- خمینیسم (مقالاتی دربارهٔ جمهوری اسلامی)، دانشگاه کالیفرنیا، ۱۹۹۳
- اعترافات شکنجه‌شدگان، زندان‌ها و ابراز ندامت‌های علنی در ایران مدرن
- مردم در سیاست ایران
- مقالاتی در جامعه‌شناسی ایران
- پارانوید در سیاست ایران، از کتاب جستارهایی درباره تئوری توطئه در ایران
- آنارشیسم در انقلاب روسیه، دانشگاه کورنل، ۱۹۷۳
- یک آنارشیست آمریکایی، زندگی والترین کلیر، دانشگاه پرینستون، ۱۹۷۸[۱۲]
جستارهای وابسته
پانویس
| مجموعه‌ای از گفتاوردهای مربوط به یرواند آبراهامیان در ویکیگفتاورد موجود است. |
- ↑ Ricks, Thomas M. (Spring 1983). "Reviewed Work: Iran between Two Revolutions by Ervand Abrahamian". Middle East Journal. 37 (2): 268–270. JSTOR 4326573.
For the Iranian specialist well-acquainted with Professor Abrahamian's past and present published materials, the decision to follow the lead of E. P. Thompson's neo-Marxist approach throughout the book comes as no surprise.
- ↑ McLachlan, Keith (Spring 1983). "Reviewed Works: Iran Since the Revolution. by Sepehr Zabih; Iran between Two Revolutions. by Ervand Abrahamian". International Affairs. 59 (2): 305–306. doi:10.2307/2620007. JSTOR 2620007.
Professor Abrahamian proposes that a neo-Marxist approach to contemporary Iranian history is the only one compatible with persuasive socio-political analysis.
- ↑ "Touraj Atabaki". International Institute of Social History. Royal Netherlands Academy of Arts and Sciences. Archived from the original on 28 February 2020.
- ↑ ۴٫۰ ۴٫۱ McDonald, Lawrence P. (1977). Trotskyism and Terror: The Strategy of Revolution. Washington, D.C.: ACU Education and Research Institute. pp. 35-36.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ Schayegh, Cyrus (February 2010), ""Seeing Like a State": An Essay on the Historiography of Modern Iran", International Journal of Middle East Studies, 42 (1): 47, doi:10.1017/S0020743809990523, JSTOR 40389584, S2CID 162461497
- ↑ ۶٫۰ ۶٫۱ ۶٫۲ یرواند آبراهامیان (۱۳۷۷)، «دربارهٔ نویسنده»، ایران بین دو انقلاب، ترجمهٔ احمد گل‌محمدی، محمدابراهیم فتاحی، نشر نی، ص. صفحهٔ نه، شابک ۹۶۴-۳۱۲-۳۶۳-۴
- ↑ ۷٫۰ ۷٫۱ "CUNY Distinguished Professor, Ervand Abrahamian". CUNY.
- ↑ «کیت میلت که بود و چرا در سکوت مرد؟». رادیو زمانه.
- ↑ A History of Modern Iran، Cambridge University Press، ۲۰۰۸، ص. Half-title page
- ↑ Mahdi, Ali Akbar (August 2000). "Reviewed Work: Tortured Confessions: Prison and Public Recantations in Modern Iran by Ervand Abrahamian". International Journal of Middle East Studies. 32 (3): 414–418. doi:10.1017/S0020743800002567. JSTOR 259518. S2CID 162676627.
- ↑ «نگرش‌های تاریخی پرفسور یرواند آبراهامیان». www.radiozamaneh.com. دریافت‌شده در ۲۰۲۱-۰۸-۲۲.
- ↑ http://10mehr.com/maghaleh/02081395/1973