ویلیام باتلر ییتس

ویلیام باتلر ییتس (William Butler Yeats) (زاده ۱۳ ژوئن ۱۸۶۵ – درگذشته ۲۸ ژانویه ۱۹۳۹) یکی از بزرگ‌ترین شاعران و نمایشنامه‌نویسان ایرلندی بود. ییتز نقش مهمی در احیای ادبی ایرلند داشت و در پایه‌گذاری تئاتر ابی کمک کرد و در سال های بعد دو دوره به عنوان سناتور در دولت آزاد ایرلند خدمت کرد.

ویلیام باتلر ییتس
و.ب. ییتس، ۱۹۱۱
زاده	۱۳ ژوئن ۱۸۶۵ شهرستان دوبلین، پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند
درگذشته	۲۸ ژانویهٔ ۱۹۳۹ (۷۳ سال) مانتون، آلپ-ماریتیم، فرانسه
پیشه	نویسنده، شاعر، نمایش نگار
ملیت	ایرلندی
سبک نوشتاری	نمادگرایی
جوایز جایزه نوبل ادبیات (۱۹۲۳)

ییتس با جستار در انواع عرفان، تصوف، فولکلور، ماوراءالطبیعه، اشراق و نو افلاطونیسم سیستمی سمبلیک آفرید که در تصاویر و اشعارش الگویی یکپارچه داشت. درک برخی اشعار وی بدون آشنایی با سیمبلیسم خاص وی دشوار است. علاقه‌اش به علوم غریبه، ادبیات سنتی سلتی و ادبیات وحشت، باعث شهرت او و در نهایت دریافت جایزه ادبی نوبل شد.

در سال ۱۹۲۳

زندگی

ویلیام باتلر ییتس در ۱۳ ژوئن ۱۸۶۵ در ساندیمانت شهرستان دوبلین به دنیا آمد. پدرش جان تاجر کتان بود که در کنار کار تجارت به نقاشی نیز می‌پرداخت. مادرش سوزان ماری از خانواده ثروتمندی از ناحیه اسلایگو بود. او درخانواده ای هنرمند پرورش یافت. برادرش نقاش مشهوری بود و علاقه‌مندی پدر به هنر و ادبیات، تأثیر بسزایی در شکل‌گیری شخصیت و سلیقه هنری ویلیام داشت.

در سال ۱۸۶۷ خانواده  ییتس برای کمک به پدرشان، جان، به انگلستان نقل مکان کردند تا پدر در کارهای هنری پیشرفت کند. ییتز جوان تحصیل ابتدايی را در خانه انجام داد ولی در ۱۸۷۷ وارد مدرسه گودولفین شد. به دلایل مالی، خانواده در سال ۱۸۸۰ به دوبلین بازگشتند و در اکتبر ۱۸۸۱، ییتس تحصیلات خود را در دبیرستانی در دوبلین از سر گرفت. در این دوره، او شروع به نوشتن شعر کرد و در سال ۱۸۸۵، نشریه دانشگاه دوبلین اولین اشعار ییتس و همچنین مقاله ای از او را منتشر کرد. ویلیام بین سال‌های ۱۸۸۴ تا ۱۸۸۶ در مدرسه هنر متروپولیتن—که اکنون کالج ملی هنر و طراحی است— حضور یافت.

در سال ۱۸۸۹، ییتس با دختر۲۳ ساله انگلیسی بنام  ماد گون، که از ملی‌گرایان سرسخت ایرلندی بود آشنا شد. ویلیام چندین بار به ماد پیشنهاد ازدواج داد ولی هر دفعه رد شد. ییتز شاعر در روابط رمانتیک چند شکست دیگر هم داشت. بالاخره، درسن ۵۲ سالگی، با زنی ۲۵ ساله ازدواج کرد و از او دو فرزند داشت.

سالهای پیری ییتس با ضعف همراه بود که جهت رفع آن، شاعر به عمل جراحی تن داد. سپس به توصیه پزشکان به جنوب فرانسه رفت و در ۱۹۳۲ درسن ۷۳ سالگی درگذشت ودر روکربرون دفن شد. در ۱۹۴۸، با حمایت دولت تازه ایرلند بقایای جسدش به ایرلند منتقل و در کلیسايی در شهر درانکلیف بخاک سپرده شد.

این سه خط از یکی از اشعارش که در آخرین، سال زندگی‌اش سروده زینت‌بخش سنگ قبر اوست:

با نگاهی سرد،

بنگر بر زندگی، بر مرگ 

ای اسب سوار، بگذر

ییتس در دسامبر ۱۹۲۳، برنده جایزه نوبل در ادبیات شد. در بیانیه این جایزه، دلیل انتخاب ییتس چنین آمده است: «به خاطر شعر همیشه پرالهام او، که در شکلی بسیار هنری، بیان کننده روح یک ملت است». ییتس که همیشه به ناسیونالیسم ایرلند گرایش داشت، از ارزش نمادین این جایزه آگاه بود، و از هرفرصتی برای برجسته کردن این واقعیت استفاده میکرد.

در سال ۱۹۰۳

تالیفات

در سال ۱۹۲۳

• سرگردانی‌های اویزین و سایر اشعار (۱۸۸۹)
• شفق سلتی (۱۸۹۳)
• سرزمین هوس دل(۱۸۹۴)
• وزش باد در نیزار (۱۸۹۹)
• انگاره‌های خوب و بد (۱۹۰۳)
• دیردره (۱۹۰۷)
• کلاه خود سبز (۱۹۱۰)
• مسئولیت‌ها (۱۹۱۴)
• قوهای وحشی در کول (۱۹۱۷)
• چهار نمایش برای رقاصان (۱۹۲۱)
• چهار سال (۱۹۲۱)
• گربه و ماه (۱۹۲۴)
• منظره (۱۹۲۵)

محل دفن وی

• برج (۱۹۲۸)
• پلکان مارپیچ و سایر اشعار (۱۹۳۳)
• مجموعه نمایشنامه‌ها (۱۹۳۴)
• آب‌های تاریک (آب‌های ظلمت)
• ماه کامل در مارس
• رستم ایرلندی
• کنتس کاتلین
• کوهرلین
• در آنجا هیچ چیز نیست
• اسب تک شاخ و ستارگان
• اشعار آخر

آثار ترجمه شده به فارسی

• برگ‌ها بسیارند، ریشه یکی، ترجمه محمدصادق رئیسی، ۱۳۹۴، نشر سولار.
• کوهولین، ترجمه مسعود فرزاد
• بر کاریز شاهین و سه نمایشنامۀ دیگر، ترجمه پدرام لعل‌بخش، ۱۳۹۳، نشر فریماه.

منابع

• سعیدپور، سعید. از شکسپیر تا الیوت. تهران: نشر کتاب آمه، ۱۳۸۹ شابک ‎۹۷۸-۶۰۰-۵۷۵۷-۲۲-۴.