ام‌آی‌ام-۱۰۴پاتریوت

ام‌آی‌ام-۱۰۴ پاتریوت یک سامانه دفاع هوایی موشکی است که توانایی مقابله با موشک‌های بالستیک تاکتیکی، موشک‌های کروز، و هواگردهای دشمن را در همه شرایط آب و هوایی و در هر ارتفاعی دارا است. ویژگی‌های کلیدی سامانه پاتریوت رادار مرکب چندکاره، هدایت تعقیب از طریق موشک و نرم‌افزار مدرن و همچنین عملکرد خودکار گسترده است. پاتریوت موشک ضد بالستیک نیروی زمینی ارتش آمریکاست و مأموریت اصلی آن دفاع در مقابل موشک‌های بالستیک است.

ام‌آی‌ام-۱۰۴پاتریوت
نوع	موشک زمین به هوا
خاستگاه	ایالات متحده‌ٔ آمریکا
تاریخچه خدمت
خدمت	۱۹۸۱ تا کنون
تاریخچه تولید
تاریخ طراحی	۱۹۶۹
سازنده	ریتیون
تاریخ تولید	۱۹۷۶
تعداد ساخته‌شده	۱۱۰۶
ویژگی‌ها
وزن	۹۰۶ کیلوگرم
طول	۵٬۳۰ متر

به‌کارگیرندگان پاتریوت

سامانه موشکی پاتریوت، برای نخستین‌بار در سال۱۹۹۱ برای دفاع از عربستان‌ سعودی و اسرائیل در جنگ خلیج‌ فارس به‌کار گرفته شد. طراحی این سامانه از سال ۱۹۶۹ و تولید آن از سال ۱۹۷۶ شروع شده و در سال ۱۹۸۱ وارد خدمت رسمی در ارتش آمریکا شد و جایگزین سامانه موشکی هاوک به عنوان سامانه دفاع هوایی تاکتیکی اصلی نیروی زمینی ایالات متحده شد.

پاتریوت توسط شرکت ریتیون در ماساچوست و شعبه موشک‌ها و کنترل آتش لاکهید مارتین در فلوریدا ساخته شده‌است. علاوه بر ایالات متحده، کشورهای آلمان، یونان، اسراییل، ژاپن، کویت، هلند، عربستان سعودی، مصر، اردن، اسپانیا و تایوان نیز مجهز به این موشک هستند و قطر هم قراردادی هفت میلیارد دلاری برای خرید این سامانه در سال ۲۰۱۴ امضا کرد. سامانه دفاع موشکی پاتریوت به‌طور گسترده در جنگ عراق شرکت داشته. سکوی پرتاب سامانه پاتریوت به یک رادار وابسته است. این سامانه از راداری زمینی برای جستجو، شناسایی و رهگیری هدف استفاده می‌کند. در زمانی که رادار پاتریوت روی هدف قفل می‌کند، موشک روی هدف در ۵۰ مایلی قفل می‌شود.سامانه پاتریوت حتی قادر است بدون مداخله انسان به‌طور کاملاً خودکار کار کند. موشک‌های پاتریوت از یک سکوی زمینی پرتاب می‌شوند.

پرتاب‌کننده و دیگر سامانه‌ها

سکوی پرتاب موشک پاتریوت ۴ تا ۱۶ پرتاب‌کننده دارد. تمام پرتاب‌کننده‌ها در سکو با یک مرکز کنترل به نام «کامیون کنترل درگیری» از طریق کابل‌های فیبری هوشمند یا رادیویی با هم در ارتباط هستند. این کامیون‌ها فرمان را به پرتاب‌کننده برای شلیک موشک ارسال می‌کنند.

هر پرتاب‌کننده به اندازه یک تریلی است. یک پرتاب‌کننده می‌تواند ۴ موشک PAC-2 یا ۱۶ موشک PAC-3 در خود نگه می‌دارد. بعد از وارد کردن موشک‌ها، یک کامیون تأمین مجدد با یک جرثقیل به پرتاب‌کننده می‌چسبد و آن را با موشک‌های جدید بارگذاری می‌کند.-104A MIM-104D/E PAC-2 MIM-104F PAC-3 MIM-104F PAC-3 MSE جرم 907.2 کیلوگرم (2000 پوند) 900 کیلوگرم (2000 پوند) (est) 315 کیلوگرم (694 پوند) ناشناخته طول 5.3 متر (17 فوت 5 اینچ) 5.8 متر (19 فوت) (آزمایشی) 5.2 متر (17 فوت 1 اینچ) 5.3 متر (17 فوت 5 اینچ) (آزمایشی) قطر 410 میلی متر (16 اینچ) 410 میلی متر (16 اینچ) (تخمینی) 255 میلی متر (10 اینچ) 290 میلی متر (11 اینچ) (تخمینی) پهنای بال‌ها 870 میلی‌متر (34 اینچ) 5863 میلی‌متر (230.8 اینچ) (estest) ناشناخته ناشناخته راهنمایی نوع Track-via-missile Active radar homeming راهنمایی جستجوگر نیمه فعال رادار جستجوگر فعال رادار سرجنگی تکه تکه شدن انفجاری بالا کلاهک وزن 91 کیلوگرم (201 پوند) 84 کیلوگرم (185 پوند) 8.2 کیلوگرم (18 پوند) ناشناخته انفجار مکانیزم RF نزدیکی تاثیر موتور پیشران جامد، موتور موشک تک مرحله ای حداکثر ارتفاع 18300 متر (60000 فوت) (est) 32000 متر (105000 فوت) (est) هدف هوایی: 24000 متر (79000 فوت) (estate) هدف موشک بالستیک: 20000 متر (66000 فوت) (estate) 36000 متر (118000 فوت) حداکثر سرعت 1190 متر بر ثانیه (3900 فوت بر ثانیه؛ 3.5 ماخ) 1190 متر بر ثانیه (3900 فوت بر ثانیه؛ 3.5 ماخ) ناشناخته ناشناخته حداکثر برد 105 کیلومتر (57 نانومیل؛ 65 مایل) (est) 160 کیلومتر (86 نانومیل؛ 99 مایل) (est) هدف هوایی: 80 کیلومتر (43 نانومیل؛ 50 مایل) (est) هدف موشک بالستیک: 40 کیلومتر (22 نانومیل؛ 25 مایل) (est) هدف هوایی: 120 کیلومتر (65 نانومیل؛ 75 مایل) (est) هدف موشک بالستیک: 60 کیلومتر (32 نانومیل؛ 37 مایل) (es

نگارخانه

• 
  سامانه پاتریوت لوفت‌وافه (نیروی هوایی آلمان) ۲۰۰۵
• 
  سکوی پرتاب موشک PAC-3، چهار موشک در هر محفظه (کانیستر)
• 
  سربازان آمریکایی در حال آموزش تعدادی از سربازان لهستانی برای تعمیر و نگهداری سامانه پاتریوت (۲۰۱۰)
• 
  سامانه راداری AN/MPQ-53 برای ردیابی هدف و هدایت موشک

منابع

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «MIM-104 Patriot». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۳ اکتبر ۲۰۱۵.