لوسون‌ها

لوسون‌ها (به یونانی: Lousones) مردمانی باستانی با فرهنگ و سبک زندگی سلتیبری (پیش از روم) در شبه جزیره ایبری (هیسپانیا) بودند، که در دره‌های بلند پیرامون رودخانه تاجونا، در شمال شرقی گوادالاخارا زندگی می‌کردند. آنها به‌ دست رومیان به عنوان یک تهدید مهم در پایان قرن دوم پیش از میلاد مسیح حذف شدند.

رنگ آبی در نقشه نشان‌دهنده قلمرو قبیله لوسون است.

تبار و اصالت

آنها به اشکال گوناگون زبان سلتیبری صحبت می‌کردند و زیرمجموعه‌ای از قبایل سلتیبری بودند.

شواهد فراوانی وجود دارد مبنی بر اینکه اجداد گروه‌های سلتیبری دستکم از ۱۰۰۰ سال پیش از میلاد و شاید خیلی پیشتر در منطقه مستا در شبه جزیره ایبری مستقر شده‌اند.

لوسون‌ ها قبایل مختلطی بودند که عناصری با وابستگی اولیه فرهنگ ایتالیایی (اسکو-لاتین) و گالی را شامل می‌شدند یعنی احتمالاً قبایل لوسون از مجموعه قبایل هلوتی از سوئیس کنونی یا حتی پانونیا بودند، که در حدود قرن چهارم پیش از میلاد به شبه جزیره ایبری مهاجرت کردند.

برخی از پژوهشگران همچنین استدلال می‌کنند که آنها ممکن است با لوسیتانی‌ها ارتباط داشته باشند، زیرا مردم لوسیتانی در واقع عضوی جدا شده از لوسون‌ها هستند که در قرن چهارم پیش از میلاد به غرب شبه جزیره مهاجرت کردند.

محل زندگی

جغرافیدان یونانی استرابون محل زندگی لوسونها را در نزدیکی سرچشمه تاجو قرار می‌دهد، در حالی که آپیان جایگاه آنها را در راستای رودخانه ابرو می‌داند. در واقع، زمین‌های آنها در منطقه آراگوئن در راستای ابرو میانی، در رشته کوه مونکایو (لاتین: Mons Chaunus) بین رودخانه‌های کوئلیس و هوئچا قرار داشت که غرب ساراگوسا و بیشتر سوریا و استان‌های ناوار جنوبی را اشغال می‌کرد که آن مناطق در حاشیه شمال شرقی گوادالاخارا در نزدیکی آن امتداد داشت.