نینشار

نینشار (سومری: 𒀭𒊩𒌆𒊬، ^dNIN.SAR؛ نیز Nin-nisig) الهه‌ای بین‌النهرینی بود و معمولا با تهیه گوشت مربوط است.

نینشار
قصاب الهی
عضوی از شاسوراتو
مرکز فرهنگی غالب	آب.ناگار، نیپور
اطلاعات شخصی
شریک زندگی	اراگال

نام

خوانش نام او در خط میخی (به صورت NIN.SAR) در ابهام باقی مانده است. ویلفرد لمبرت خوانش درست را نینشار می‌داند. اندرو ر. جرج نیز این نظر را می‌پذیرد.

پرستش

در دوره آغازین دودمانی بین‌النهرین، نینشار در شهرهای مختلف پرستش می‌شد، مانند نیپور و شوروپاک. مرکز اصلی آیین او در آن دوره، آب.ناگار بود. او معبدی نیز در دولت لاگاش داشت که اوروکاگینا احتمالا در گیرسو آن را ساخته بود.

اساطیر

در اسطوره انکی و نینماه نینشار در میان هفت دستیار الههٔ نام‌بخش دیده می‌شود؛ شش نفر دیگر عبارتند از نینیما، شوزیانا، نینموگ، نینمادا، مامودو و نینیگینا. آنها در جای دیگری با یکدیگر ظاهر نمی‌شوند. با این حال، در این اسطوره، گروهی با عنوان شاسوراتو توصیف می‌شوند که اصطلاحی برای اشارهٔ جمعی به دستیاران نینماه است.

منابع

• Asher-Greve, Julia M.; Westenholz, Joan G. (2013). Goddesses in Context: On Divine Powers, Roles, Relationships and Gender in Mesopotamian Textual and Visual Sources (PDF). ISBN 978-3-7278-1738-0.
• Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998), "^dNin-SAR", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-04-28
• Cavigneaux, Antoine; Krebernik, Manfred (1998a), "^dNin-šár", Reallexikon der Assyriologie (به آلمانی), retrieved 2022-04-28
• George, Andrew R. (1993). House most high: the temples of ancient Mesopotamia. Winona Lake: Eisenbrauns. ISBN 0-931464-80-3. OCLC 27813103.
• Lambert, Wilfred G. (2013). Babylonian creation myths. Winona Lake, Indiana: Eisenbrauns. ISBN 978-1-57506-861-9. OCLC 861537250.
• Simons, Frank (2017). "A New Join to the Hurro-Akkadian Version of the Weidner God List from Emar (Msk 74.108a + Msk 74.158k)". Altorientalische Forschungen. De Gruyter. 44 (1). doi:10.1515/aofo-2017-0009. ISSN 2196-6761.
• Stol, Marten (2000). Birth in Babylonia and the Bible: Its Mediterranean Setting. Cuneiform Monographs. Brill Styx. ISBN 978-90-72371-89-8. Retrieved 2022-07-24.