برکه میان ده جویم
برکه میان ده جویم یک آب‌انبار تاریخی مربوط به دورهٔ صفوی است که در بافت قدیم شهر جویم در مجاورت کاروانسرای صفی قلی قرار دارد. این اثر در تاریخ ۱۸ شهریور ۱۳۸۲ با شمارهٔ ثبت ۲۳۳۶۴ به‌عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده‌است.[۱]
| برکه میان ده جویم | |
|---|---|
| نام | برکه میان ده جویم |
| کشور | ایران |
| استان | فارس |
| شهرستان | جویم |
| بخش | مرکزی |
| اطلاعات اثر | |
| نام محلی | برکه میندی |
| کاربری | آب‌انبار |
| دیرینگی | صفویه |
| دورهٔ ساخت اثر | صفویه |
| بانی اثر | حاج صفی قلی بن پاسلار محمّد الجویمی |
| اطلاعات ثبتی | |
| شمارهٔ ثبت | ۲۳۳۶۴ |
| تاریخ ثبت ملی | ۱۸ شهریور ۱۳۸۲ |
برکه میانده جویم، در عصر صفویه، مابین سال‌های ۱۰۸۵ لغایت ۱۰۹۵ هجری قمری، به سرمایه حاج صفی قلی بن پاسلار محمّد الجویمی کلانتر وقت جویم، بنا گردیده‌است.
مشخصات برکه ویرایش
محیط برکه ۴۷ متر، ارتفاع گنبد ۱۱/۵ متر، عمق آن ۲۰ متر و دارای چهار دهنه دو متری، در چهار جهت جغرافیایی می‌باشد. معروف است که بانی معادل مقدار سنگ استخراجی کارگران حفار برکه، به آنها ذرت می‌داده‌است.[۲]
نقبی به ارتفاع یک متر و طول یک کیلومتر آب شمال شهر جویم از محلی موسوم به گود بهارو به این برکه منتقل می‌کرده‌است.
این برکه، در مرکز شهر جویم، حدفاصل کاروانسرای صفی قلی و رضاقلی خان، واقع شده و احتیاج به رسیدگی و تعمیرات جزئی دارد.[۳]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ «دانشنامهٔ تاریخ معماری و شهرسازی ایران‌شهر». وزارت راه و شهرسازی. بایگانی‌شده از روی نسخه اصلی در ۶ اکتبر ۲۰۱۹. دریافت‌شده در ۱۰ اکتبر ۲۰۱۹.
- ↑ تقوی، کرامت اله (۱۳۷۵)، جویم شهر صالحان، شیراز، راهگشا، ص ۳۷
- ↑ وثوقی، محمدباقر. منوچهر عابدی راد، صادق رحمانی و کرامت اله تقوی (۱۳۸۵) تاریخ مفصل لارستان، جلد دوم، تهران، همسایه، ص ۱۴۳۰
 | این یک مقالهٔ خرد یکی از آثار باستانی ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |