آدارناس یکم
آدارناس یکم (به گرجی: ადარნასე I) یا آذرنرسی (ადრნერსე) از سلسله خسرویانی‌ها، یک شاهزاده منصوب شده بود که از سال ۶۲۷ تا ۶۴۲ (یعنی پس از نبرد قادسیه و پیش از نبرد نهاوند) بر ایبری حکومت کرد.
او پسر بگور سوم، آخرین پادشاه ایبری، و دوک موروثی (eristavi) از کاختی بود. در سال ۶۲۷، او به ارتش بیزانس-خزر در محاصره تفلیس کمک کرد و توسط هراکلیوس امپراتور بیزانس که شاهزاده طرفدار ساسانیان، استفن یکم را اعدام کرده بود، حاکم ایبریا شد. سپس به همراه نیروهایش به جوانشیر، شاهزاده آلبانیایی که به نیروهای ساسانی مستقر در آلبانی حمله کرده بود پیوست.[۱]
جستارهای وابسته ویرایش
منابع ویرایش
- ↑ Martindale, John Robert (1992), The Prosopography of the Later Roman Empire, pp. 13-14. Cambridge University Press, شابک ۰−۵۲۱−۰۷۲۳۳−۶.