آفرشن نام دسته‌ای از سروده‌ها یا ستایش‌نامه‌های مانوی است.[۱]

این واژه در فارسی میانهٔ مانوی āfurišn به معنای ستایش، پرستش، شکرگذاری و دعا، و معادل آن در زبان پارتی āfrīwan است که با مفهومی غیر اصطلاحی و عمومی نیز به کار می‌رود.[۲]

جستارهای وابسته

ویرایش

پانویس

ویرایش

منابع

ویرایش
  • زرشناس، زهره (۱۳۹۴). «آفرشن». دانشنامهٔ ایران. ج. ۴. تهران: بنیاد دایرةالمعارف بزرگ اسلامی. ص. ۵۰۷. شابک ۹۷۸-۶۰۰-۶۳۲۶-۶۴-۱. دریافت‌شده در ۲ سپتامبر ۲۰۱۷.