آقطی سرخ
آقطی سرخ (نام علمی: Sambucus racemosa) نام یک گونه از سرده آقطی است. در اغلب کشورها بخصوص در دامنه‌های منتهی به جنگل‌های وسیع کشورهای اروپایی انتشار دارد و در ایران به صورت پرورشی کاشته می‌شود. طبق نظر حکمای طب سنتی طبیعت آن سرد و خشک است. بخش مورد استفاده آن پوست ساقه، برگ و میوه است. به‌طور معمول پوستِ ساقه (پوست ثانوی) و برگ را به صورت دم کرده یا جوشانده استفاده می‌کنند. در طب سنتی از میوهٔ آن کمتر استفاده می‌شود.
| آقطی سرخ | |
|---|---|
| |
| آقطی سرخ، Sambucus racemosa | |
| رده‌بندی علمی | |
| فرمانرو: | گیاهان |
| راسته: | خواجه‌باشی‌سانان |
| تیره: | هفت‌کولان |
| سرده: | آقطی |
| گونه: | S. racemosa |
| نام دوبخشی | |
| Sambucus racemosa | |
مشخصات ظاهری
ویرایشآقطی سرخ درختچه‌ای است به ارتفاع حدود ۴ متر با برگ‌هایی مرکب از چندین برگچهٔ دندانه‌دار، بیضی شکل و دراز، گل‌هایش سفیدِ مایل به سبز و مجتمع به صورت خوشه‌های منشعب و میوه آن قرمز مرجانی است.
ترکیبات شیمیایی و مواد موجود
ویرایشساکارز، ماده روغنی، اولئیک اسید، پالمیتیک اسید، آراشیدیک اسید و در میوه آن آب، کالری، پروتئین، مواد چرب، هیدروکربنات‌ها، ویتامین‌های مختلف K، رایبوفلاوین، نیاسین، ویتامین C و غیره در آن تشخیص داده شده‌است.
خواص درمانی
ویرایشضد تب و برطرف کننده درد و ناراحتی‌های گلو، ضد نفخ و رفع‌کننده سوءهاضمه، مسهل، ادرارآور و معرق قوی، ضد عفونی کننده و از بین برنده میکروب (هلیکوباکتر) در معده، مسکن دردهای عمومی بدن و دفع کننده سنگ کیسه صفرا می‌باشد. در استعمال خارجی ضماد برگ‌ها مسکن دردهای ناشی از پیچ‌خوردگی مفاصل و کوفتگی‌ها می‌باشد. خواص درمانی اقطی سرخ نسبت به گونهٔ آقطی سیاه ضعیف‌تر است و در طب سنتی کاربرد قابل توجهی ندارد و برای درمان بیماری‌ها کمتر از آن استفاده می‌شود.
نگارخانه
ویرایش
منابع
ویرایش- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Sambucus racemosa». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۶ ژوئن ۲۰۱۶.
- صانعی، صمصام؛ (۱۳۹۵)، طبّ الصمصام -آشنایی با بیش از ۴۰۰ نوع از گیاهان دارویی- (جلد دوم)، تهران: انتشارات حافظ نوین، چاپ اول.
پیوند به بیرون
ویرایش
 | این یک مقالهٔ خرد زیست‌شناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |