یک آلبوم پرآهنگ (به‌انگلیسی: Long play؛ به‌صورت مخفف: LP)، آلبومی از قطعات موسیقی است که شامل بیش از پنج قطعه موسیقی می‌شود که جمعاً چیزی بیش از یک ساعت زمان دارند. تاریخچهٔ استفاده از این اصطلاح، به زمانی بر می‌گردد که موسیقی روی صفحات گرامافون عرضه می‌شد. این اصطلاح برای صفحات گرامافونی به کار می‌رفت که تعداد آهنگ‌های آن‌ها بیشتر از آلبوم‌های چند آهنگه بود.

آلبوم پرآهنگ
Capital letters LP in a circle
A 12-inch LP vinyl record
گونه رسانهAudio playback
کدگذاریAnalog groove modulation
گنجایشOriginally 23 minutes per side, later increased by several minutes, much longer possible with very low signal level
سازوکار خواندنMicrogroove stylus (maximum tip radius ۰٫۰۰۱ اینچ یا ۲۵ میکرومتر)
ابعاد12 in (30 cm), 10 in (25 cm), ۹۰–۲۴۰ گرم (۳٫۲–۸٫۵ اونس)
کاربردAudio storage
انتشار1948

امروزه با توجه به عرضهٔ موسیقی روی لوح فشرده، مرز بین یک آلبوم چندآهنگه و یک آلبوم پرآهنگ در واقع مرزی ساختگی است، و با توجه به مسائل تجاری تعیین می‌شود. (سودی که در قالب فروش آلبوم‌های پرآهنگ عاید یک هنرمند می‌شود، بیش از سود آلبوم چندآهنگه است.)

پیوندهای مرتبط

ویرایش

منابع

ویرایش

ویکی‌پدیای انگلیسی، مقالهٔ «Long play»، بیست و دوم ژانویه ۲۰۰۷.