آلساندرو آرگالدی

معمار و مجسمه‌ساز ایتالیایی

آلساندرو آرگالدی (ایتالیایی: Alessandro Algardi؛ ‏ ۲۷ نوامبر ۱۵۹۸ – ۱۰ ژوئن ۱۶۵۴) مجسمه‌ساز و معمار سبک باروک اهل ایتالیا بود. وی بیشتر در شهر رم فعالیت داشت و در کنار فرانچسکو بورومینی و پیترو دا کورتونا، از رقبای اصلی جان لورنتسو برنینی بود. اینک او را به خاطر نیم تنه‌های پرتره‌اش که سرزندگی و وقار زیادی دارند، تحسین می‌کنند.[۱]

آلساندرو آرگالدی
زادهٔ۲۷ نوامبر ۱۵۹۸
بولونیا، ایتالیا
درگذشت۱۰ ژوئن ۱۶۵۴ (۵۵ سال)
رم، ایتالیا
ملیتایتالیایی
شناخته‌شده برایمجسمه‌ساز
جنبشباروک

او از شاگردان آگوستینو کاراچی بود و با پیترو دا کورتونا و دومنیکینو همکاری می‌کرد. از آثار مهم او می‌توان به تندیس‌های مقبرهٔ لئون یازدهم (سومی پاپ دودمان مدیچی)، یک تندیس بسیار بزرگ از «فیلیپ نیری قدیس» در سانتا ماریا در والیچلا با فرشته‌هایی که در کنارش زانو زده‌اند، یک پیکرهٔ برنزی از اینوسنت دهم (که امروزه در موزه‌های کاپیتولین قرار دارد)، نقش‌برجستهٔ مرمری بزرگ «فرار آتیلا» در کلیسای سن پیترو قرار دارد و همچنین آثاری در کشور اسپانیا اشاره کرد که قرارداد ساخت آنها با کمک دیه‌گو ولاسکس فراهم شد.

از شاگردان مشهور وی می‌توان به ارکوله فراتا، دومنیکو گوئیدی و آنتونیو راجی اشاره کرد.

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. Norwich, John Julius (1990). Oxford Illustrated Encyclopedia Of The Arts. USA: Oxford University Press. pp. 12. ISBN 978-0-19-869137-2.

کتاب‌شناسی ویرایش