آلفنال

آلفنال
داده‌های بالینی
نام‌های دیگر	5-Phenyl-5-allylbarbituric acid
روش مصرف دارو	خوراکی
کد ATC	None;
وضعیت قانونی
وضعیت قانونی	CA: رده چهار ; US: رده سه Rx-only;
شناسه‌ها
	نام آیوپاک 5-phenyl-5-prop-2-enyl-1,3-diazinane-2,4,6-trione;
شمارهٔ سی‌ای‌اس	115-43-5 ;
پاب‌کم CID	8274;
کم‌اسپایدر	7975 ;
UNII	7T7L08Q9JI;
CompTox Dashboard (EPA)	DTXSID60150919 ;
ECHA InfoCard	100.003.718
داده‌های فیزیکی و شیمیایی
فرمول شیمیایی	C13H12N2O3
جرم مولی	۲۴۴٫۲۵۰ g·mol−1
مدل سه بعدی (جی‌مول)	Interactive image;
	SMILES O=C1NC(=O)NC(=O)C1(c2ccccc2)C\C=C;
	InChI InChI=1S/C13H12N2O3/c1-2-8-13(9-6-4-3-5-7-9)10(16)14-12(18)15-11(13)17/h2-7H,1,8H2,(H2,14,15,16,17,18) ; Key:WOIGZSBYKGQJGL-UHFFFAOYSA-N ;
	(صحت‌سنجی)

آلفنال (انگلیسی: Alphenal) یک مشتق باربیتورات است که در دهه ۱۹۲۰ میلادی توسعه یافت.^[۱] این ماده عمدتاً دارای خواص ضد تشنجی است و گهگاه برای درمان صرع یا تشنج استفاده می‌شود، البته نه به اندازه باربیتورات‌های شناخته شده‌تر مانند فنوباربیتال.^[۲]^[۳] ^[۴]^[۵]

LD50: موش (خوراکی): 280 mg/kg

منابع ویرایش

↑ DE 526854, "Verfahren zur Darstellung von C,C-disubstituierten Barbitursaeuren", issued 11 June 1931, assigned to Hoffmann La Roche
↑ Carissimi M (1962). "Nuovi Barbiturici Alogenati Farmaco". Ediozione Scientifica. 17 (6): 390–413.
↑ Martin JR, Godel T, Hunkeler W, Jenck F, Moreau JL, Sleight AJ, Widmer U (December 2000). "Psychopharmacological Agents". Kirk‐Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. doi:10.1002/0471238961.1619250313011820.a01. ISBN 0471238961.
↑ Brandenberger H, Maes RA (1997). Analytical Toxicology: For Clinical, Forensic, and Pharmaceutical Chemists. Walter de Gruyter. p. 348. ISBN 978-3-11-010731-9. Retrieved 19 May 2012.
↑ García PC, Cruz SV, Mirón CE (28 January 2005). Fundamentos de síntesis de fármacos. Edicions Universitat Barcelona. p. 161. ISBN 978-84-475-2876-9. Retrieved 19 May 2012.

مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Alphenal». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۸ فوریه ۲۰۲۳.

پیوند به بیرون ویرایش

این یک مقالهٔ خرد داروشناسی است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید.

[1] DE 526854, "Verfahren zur Darstellung von C,C-disubstituierten Barbitursaeuren", issued 11 June 1931, assigned to Hoffmann La Roche

[2] Carissimi M (1962). "Nuovi Barbiturici Alogenati Farmaco". Ediozione Scientifica. 17 (6): 390–413.

[MartinGodel2000-3] Martin JR, Godel T, Hunkeler W, Jenck F, Moreau JL, Sleight AJ, Widmer U (December 2000). "Psychopharmacological Agents". Kirk‐Othmer Encyclopedia of Chemical Technology. doi:10.1002/0471238961.1619250313011820.a01. ISBN 0471238961.

[BrandenbergerMaes1997-4] Brandenberger H, Maes RA (1997). Analytical Toxicology: For Clinical, Forensic, and Pharmaceutical Chemists. Walter de Gruyter. p. 348. ISBN 978-3-11-010731-9. Retrieved 19 May 2012.

[GarcíaCruz2005-5] García PC, Cruz SV, Mirón CE (28 January 2005). Fundamentos de síntesis de fármacos. Edicions Universitat Barcelona. p. 161. ISBN 978-84-475-2876-9. Retrieved 19 May 2012.

[۱]

[۲]

[۳]

[۴]

[۵]