آلمان تحت اشغال متفقین
نیروهای متفقین که رایش بزرگ آلمان را در جنگ جهانی دوم شکست دادند، کشور را از غرب مرز اودر-نایسه به چهار منطقه اشغال شده به منظور استفاده‌های اداری در مدت ۱۹۴۵–۴۹ تقسیم کردند.
قلمرو آلمانی‌ها Deutsches Reich آلمان | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| ۱۹۴۵–۴۹ / ۱۹۹۰ | |||||||||||||||||
.svg) | |||||||||||||||||
 نواحی مرز اودر-نایسه بعد از فتح آلمان در جنگ جهانی دوم | |||||||||||||||||
| وضعیت | اشغال نظامی | ||||||||||||||||
| پایتخت | برلین (دو ژور)
فرانکفورت (منطقه آمریکا) باد اوین هاوزن (منطقه بریتانیا) بادن-بادن (منطقه فرانسه) برلین شرقی (منطقه شوروی) | ||||||||||||||||
| فرمانداران (۱۹۴۵) | |||||||||||||||||
• منطقه بریتانیا | فیلد مارشال مونت گومری | ||||||||||||||||
• منطقه فرانسه | ژنرال لاتر د تاسینی | ||||||||||||||||
• منطقه آمریکا | ژنرال ارتش آیزنهاور | ||||||||||||||||
• منطقه شوروی | مارشال گئورگی ژوکوف | ||||||||||||||||
| دوره تاریخی | جنگ سرد | ||||||||||||||||
• تسلیم | ۸ مه ۱۹۴۵ | ||||||||||||||||
| ۵ ژوئیه ۱۹۴۵ ۱۹۴۵ | |||||||||||||||||
• زار تحت‌الحمایه | ۱۵ دسامبر ۱۹۴۷ (پیوستن به جمهوری فدرال آلمان در ۱ ژانویه ۱۹۵۷) | ||||||||||||||||
| ۲۳ مه ۱۹۴۹ | |||||||||||||||||
| ۷ اکتبر ۱۹۴۹ (پیوستن به جمهوری فدرال آلمان ۳ اکتبر ۱۹۹۰) ۱۹۴۹ | |||||||||||||||||
• توافق نهایی¹ | ۱۲ سپتامبر ۱۹۹۰ | ||||||||||||||||
| واحد پول | رایش مارک and رنتن مارک آلمان (۱۹۴۵–۴۸) مارک آلمان (غرب) (تریتزون و بخش‌های غربی برلین، ۱۹۴۸–۴۹) مارک آلمان (شرق) (منطقه شوروی و بخشی از برلین، ۱۹۴۸–۴۹) مارک زار (زار تحت‌الحمایه، ۱۹۴۷–۴۸) فرانک زار (زار تحت‌الحمایه، ۱۹۴۸–۵۹) | ||||||||||||||||
| کد ایزو ۳۱۶۶ | DE | ||||||||||||||||
| |||||||||||||||||
تاریخچه ویرایش
پس از فروپاشی و شکست آلمان نازی در جنگ جهانی دوم، متفقین پیروز، اقتدار و حاکمیت مشترک خود را بر آلمان به عنوان یک کل، که در مجموع به عنوان آلمان اشغال شده توسط متفقین شناخته می‌شود، اعلام کردند، که به عنوان تمام قلمروهای رایش آلمان سابق در غرب اودر-نایسه (مرز اودر-نایسه)، با اعلام نابودی آلمان نازی در مرگ (آدولف هیتلر اعلامیه برلین ۱۹۴۵) بر آن حاکم خواهند بود. چهار قدرت، «آلمان را به عنوان یک کل» به چهار منطقه اشغالی برای اهداف اداری تحت سه متحد غربی (ایالات متحده، بریتانیا، فرانسه) و اتحاد جماهیر شوروی تقسیم کردند. این تقسیم‌بندی در کنفرانس پوتسدام اوت ۱۹۴۵ به تصویب رسید. در خصوص این چهار منطقه، ایالات متحده، بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی در کنفرانس یالتا در فوریه ۱۹۴۵ به توافق رسیدند و تقسیم قبلی به سه منطقه (به استثنای فرانسه) پیشنهاد شده توسط پروتکل لندن در سپتامبر ۱۹۴۴ را کنار گذاشتند.
تمام مناطقی که قبل از جنگ توسط آلمان از اتریش و چکسلواکی ضمیمه شده بود به این کشورها بازگردانده شد. قلمرو ممل (منطقه کلاپیدا) که قبل از جنگ توسط آلمان از لیتوانی اشغال شده بود، در سال ۱۹۴۵ توسط اتحاد جماهیر شوروی بازپس گرفته شد و به جمهوری شوروی سوسیالیستی لیتوانی منتقل شد. تمامی مناطقی که در طول جنگ توسط آلمان اشغال شده بودند از بلژیک، فرانسه، ایتالیا، لوکزامبورگ، لهستان و یوگسلاوی به کشورهای مربوطه بازگردانده شدند.
با انحراف از مناطق اشغالی برنامه‌ریزی شده بر اساس پروتکل لندن در سال ۱۹۴۴ در پوتسدام، ایالات متحده، بریتانیا و اتحاد جماهیر شوروی جدا شدن آلمان از سرزمین‌های شرق خط اودر-نایس را با خط دقیق مرز تصویب کردند. در یک معاهده صلح نهایی آلمان تعیین شد. انتظار می‌رفت این معاهده تغییر مرزهای لهستان را به سمت غرب تأیید کند، زیرا بریتانیا و ایالات متحده متعهد شدند از الحاق دائم آلمان شرقی به لهستان و اتحاد جماهیر شوروی حمایت کنند. از مارس ۱۹۴۵ تا ژوئیه ۱۹۴۵، این مناطق شرقی سابق آلمان زیر نظر مقامات اشغالگر نظامی شوروی اداره می‌شد، اما پس از کنفرانس پوتسدام آنها به دولت‌های غیرنظامی شوروی و لهستان واگذار شد و دیگر بخشی از آلمان تحت اشغال متفقین را تشکیل نمی‌دادند.
در هفته‌های پایانی نبرد در اروپا، نیروهای ایالات متحده از مرزهای توافق شده برای مناطق اشغالی آینده فراتر رفتند، در برخی نقاط تا ۲۰۰ مایل (۳۲۰ کیلومتر). به اصطلاح خط تماس بین نیروهای شوروی و ایالات متحده در پایان خصومت‌ها، که عمدتاً در شرق مرز داخلی آلمان در ژوئیه ۱۹۴۵ ایجاد شده بود، موقتی بود. نیروهای ایالات متحده که مناطقی را که به شوروی اختصاص داده شده بود را در اختیار خود نگه داشته بودند را پس از دو ماه در اولین روزهای ژوئیه ۱۹۴۵ پس داده و عقب‌نشینی کردند.[۱] برخی به این نتیجه رسیده‌اند که این اقدامی حیاتی بود که اتحاد جماهیر شوروی را متقاعد کرد که به نیروهای آمریکایی، بریتانیایی و فرانسوی اجازه ورود به بخش‌های تعیین شده خود در برلین را بدهد، که تقریباً در همان زمان اتفاق افتاد، اگرچه ممکن است نیاز به جمع‌آوری اطلاعات (عملیات گیره کاغذ) نیز یکی از عوامل این اتفاق بوده باشد.[۲] در سال ۱۹۴۹ دو ایالت آلمان شرقی و غربی پدید آمدند.
منابع ویرایش
- ↑ "What Is to Be Done?". Time. 9 July 1945.
- ↑ Knowles, Chris (29 January 2014). "Germany 1945–1949: a case study in post-conflict reconstruction". History & Policy. Retrieved 19 July 2016.
| در ویکیانبار پروندههایی دربارهٔ آلمان تحت اشغال متفقین موجود است. |