هوروس آنجیب (به معنای «هوروسی با قلب شجاع») نام هوروسی ششمین پادشاه دودمان نخست مصر باستان بود. او با نام‌های اَجیب، هور آنجیب، هور اَجیب، و اِنِزیب نیز شناخته می‌شود. منثو او را با نام «Miebîdós» یاد می‌کند و طول دوران فرمانرواییش را ۲۶ سال ذکر می‌کند.[۲] فهرست پادشاهان تورین اما این دوره را ۷۴ سال عنوان می‌کند.[۳] مصرشناسان و تاریخ‌دانان کنونی هر دو تاریخ را مبالغه می‌دانند و دوران واقعی فرمانروایی او را میان ۸ تا ۱۰ سال به‌شمار می‌آورند.[۴]

زندگی‌نامه ویرایش

بنا بر یافته‌های باستان‌شناسی، آنجیب نشان پادشاهی نویی ابداع کرد که شاید بتوان آن را نوعی کامل‌کننده نشان نیسوت-بیتی دانست: نبویی نوعی نشان نوین است با دو شاهین. این به معنای «دو خدای» است: یکی هوروس و دیگری ست. این نشان همچنین اشاره‌ای به دو مصر علیا و سفلی دارد. گمان بر این می‌رود که آنجیب با این نشان فرمانروایی خود بر مصر یکپارچه را قانونی اعلام می‌کرد.[۵]

نوشته‌های بر روی ظرف‌های سنگی نشان می‌دهند که آنجیب جشن هبسد (Hebsed) را برای دو بار برگزار کرده‌است؛ جشنی که برای بار نخست پس از ۳۰مین سال پادشاهی یک فرعون گرفته می‌شد و هر ۱۰ سال یکبار تکرار می‌شد. با این حال بررسی‌های تازه نشان می‌دهند که هر آنچه که نام آنجیب و جشن هبسد را در کنار هم نشان می‌داده از درون گور دِن بیرون آورده شده‌است. به نظر می‌اید که آنجیب بی آنکه هبسدی داشته باشد، به سادگی نام دِن را پاک کرده و نام خود را به جای آن نشانده. از این رو مصرشناسان احتمال می‌دهند که دوران فرمانروایی او کوتاه بوده باشد. همچنین به نظر می‌آید که پایان دوران آنجیب با خشونت همراه بوده باشد.[۶]

آرامگاه ویرایش

آرامگاه آنجیب در ابیدوس حفاری شده و با نام «گور X» شناخته می‌شود. اندازه این آرامگاه کوچک است و کوچک‌ترین گور مربوط به خاندان پادشاهی در منطقه به‌شمار می‌رود. دور اتاق خاکسپاری را ۶۴ گور دیگر گرفته‌اند و اتاق توسط دیواری به دو بخش تقسیم می‌شود. تا پایان دودمان نخست رسم بر این بود که خانواده و دربار پادشاه پس از مرگ او دست به خودکشی می‌زدند یا کشته می‌شدند تا به همراه شاه در گورستان خانوادگیش به خاک سپرده شوند.[۷]

نگارخانه ویرایش

منابع ویرایش

  1. "Egyptian Pharaohs: Early dynastic period" (به انگلیسی). Retrieved 16 December 2011.
  2. William Gillian Waddell (۲۰۰۴)، Manetho (The Loeb Classical Library, Volume 350)، Harvard University Press، ص. ۳۳-۳۷، شابک ۰-۶۷۴-۹۹۳۸۵-۳
  3. Alan H. Gardiner (۱۹۹۷)، The Royal Canon of Turin، Griffith Institute of Oxford، ص. ۱۵، شابک ۰ ۹۰۰۴۱۶ ۴۸ ۳
  4. Wolfgang Helck (۱۹۸۷), Untersuchungen zur Thinitenzeit. (Ägyptologische Abhandlungen (به آلمانی), Wiesbaden: Harrassowitz
  5. Iorwerth Eiddon Stephen Edwards (۲۰۰۶)، Early History of the Middle East (The Cambridge Ancient History; Vol. 1, Pt. 2)، Cambridge University Press، ص. ۲۷-۳۱، شابک ۰-۵۲۱-۰۷۷۹۱-۵
  6. Nicolas-Christophe Grimal (۱۹۹۴)، A History of Ancient Egypt، Wiley-Blackwell, London/New York، ص. ۵۳-۵۴، شابک ۰-۶۳۱-۱۹۳۹۶-۰
  7. Walter Bryan Emery (۱۹۶۴), Ägypten, Geschichte und Kultur der Frühzeit, 3200-2800 v. Chr (به آلمانی), Wiesbaden: Fourier, p. ۱۷